Purchawka brunatna

(Przekierowano z Lycoperdon umbrinum)

Purchawka brunatna (Lycoperdon umbrinum Pers.) – gatunek grzybów z rodziny purchawkowatych (Lycoperdaceae)[1].

Purchawka brunatna
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

purchawkowate

Rodzaj

purchawka

Gatunek

purchawka brunatna

Nazwa systematyczna
Lycoperdon umbrinum Pers.
Syn. meth. fung. (Göttingen) 1: 147 (1801)

Systematyka i nazewnictwo

edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lycoperdon, Lycoperdaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Niektóre synonimy nazwy naukowej[2]:

  • Lycoperdon hirtum (Pers.) Mart. 1817
  • Lycoperdon umbrinum var. curtisiiforme Hollós 1904
  • Lycoperdon umbrinum var. hirsutum Alb. & Schwein. 1805
  • Lycoperdon umbrinum var. hirtellum Peck
  • Lycoperdon umbrinum Pers. 1801 var. umbrinum

Nazwę polską podała Wanda Rudnicka-Jezierska w 1991 r[3].

Morfologia

edytuj
Owocnik

Do 3 cm szerokości i 4 cm wysokości[4]. Kształt przeważnie odwrotnie gruszkowaty, rzadziej kulisty. Dolna część owocnika zwężona, połączona z podłożem sznurami białej grzybni. Początkowo owocniki są białe, szybko jednak stają się brunatne. Powierzchnia egzoperydium pokryta cienkimi i gęstymi kolcami o wysokości do 1 mm. Są one wszystkie jednakowe i sztywne. Wyginają się ku sobie tworząc coś w rodzaju kutneru. Podczas dojrzewania owocnika kolce pozostają pojedyncze, albo tworzą gwiazdkowate skupiska o barwie początkowo jasnobrązowej, potem brązowej, w końcu ciemnobrązowej. U dojrzewającego owocnika pomiędzy kolcami widoczne jest błyszczące, papierowate endoperydium. U młodych owocników jest ono białawe, potem brązowe. Otwiera się na szczycie niewielkim otworem. Podglebie z dużymi komorami, początkowo białe, potem szarobrązowe i szarofioletowe. W miarę dojrzewania owocnika przechodzi w kolumellę. Gleba o barwie od oliwkowobrązowej do brązowej[5].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki kuliste, o rozmiarach 3,5–4,5 (5) μm, kuliste, bez sterygm. Ich powierzchnię pokrywają brodawki w liczbie 6–12 na obwodzie. Występuje słabo rozwinięta, żółtawobrązowawa, elastyczna włośnia, zbudowana z cienkościennych, rzadko septowanych strzępek o grubości 6 μm z dużymi jamkami[5].

Gatunki podobne
  • purchawka miękka (Lycoperdon molle) jest jaśniejsza, szarobrązowa, do barwy kawy z mlekiem, nieco mniejsza[4].
  • purchawka cisawa (Lycoperdon lividum). Odróżnia się ona ziarnistą strukturą egzoperydium oraz źle wykształconą kolumellą[5].

Występowanie i siedlisko

edytuj

Purchawka brunatna jest szeroko rozprzestrzeniona w Ameryce Północnej i Europie, ponadto podano jej występowanie w Ameryce Środkowej i Azji Wschodniej[6]. W Polsce jest dość pospolita[3].

Rośnie na ziemi w różnego typu lasach, rzadziej w parkach. Szczególnie często spotykana pod jodłą pospolitą i kosodrzewiną. Owocniki wytwarza od sierpnia do listopada[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b Index Fungorum. [dostęp 2020-09-01]. (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2015-12-16]. (ang.).
  3. a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b Edmund Garnweidner, Hertha Garnweidner, Alicja Borowska, Alina Skirgiełło: Grzyby. Przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej. Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 202. ISBN 83-7319-976-4.
  5. a b c Wanda Rudnicka-Jezierska: Grzyby (Mycota). Tom XXIII. Podstawczaki (Basidiomycetes): purchawkowe (Lycoperdales), tęgoskórowe (Sclerodematales), pałeczkowe (Tulostomatales), gniazdnicowe (Nidulariales), sromotnikowe (Phallales), osiakowe (Podaxales). Kraków: Instytut Botaniki PAN, 1991. ISBN 83-85444-01-7.
  6. Discover Life Maps. [dostęp 2016-01-10].