Manewr taktyczny
użycie wojsk w walce poprzez ruch w kombinacji z ogniem w celu osiągnięcia przewagi nad przeciwnikiem
Manewr taktyczny – użycie wojsk w walce poprzez ruch w kombinacji z ogniem w celu osiągnięcia przewagi nad przeciwnikiem[1].
W aspekcie teoretycznym to zasada, którą trzeba stosować podczas walki w celu osiągnięcia powodzenia. Z kolei w aspekcie praktycznym manewr jest jedną z części składowych walki i w takim ujęciu jego istota polega na zorganizowanym ruchu sił i środków, prowadzonym z określonym celem. Manewr zapewnia elastyczność działania, to znaczy możliwość przenoszenia w czasie i przestrzeni punktu ciężkości[2].
Formy manewru taktycznego edytuj
Formy manewru (m. in. według Regulaminu działań WL z 1999)[3][4][5]:
- uderzenie czołowe (ang. frontal attack)
- pokonanie (ang. penetration)
- oskrzydlenie (ang. envelopment)
- obejście (ang. turning movement)
- przenikanie (ang. infiltration)
- manewr mylący (ang. feint)
- demonstracja
- odejście
Przypisy edytuj
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 210.
- ↑ Regulamin działań WLąd. 2008 ↓, s. 23.
- ↑ Regulamin działań 1999 ↓, s. 13.
- ↑ Polak i Joniak 2014 ↓, s. 230.
- ↑ Huzarski (red.) i Wołejszo (red.) 2014 ↓, s. 22.
Bibliografia edytuj
- Michał Huzarski (red.), Jarosław Wołejszo (red.): Leksykon obronności. Polska i Europa. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 2014, s. 22. ISBN 978-83-11-13382-2.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
- Stanisław Koziej: Teoria sztuki wojennej. Warszawa: "Bellona", 1993. ISBN 83-11-08264-2.
- Andrzej Polak, Jacek Joniak: Sztuka wojenna. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978-83-7523-273-8.
- Sygn. DWLąd Wewn. 115/2008. Regulamin działań Wojsk Lądowych. Warszawa: Dowództwa Wojsk Lądowych, 2008.
- Regulamin działań wojsk lądowych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych, DWLąd16/99.