Wikipedia

Marek Żerański

Marek Józef Żerański (ur. 7 lipca 1977 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy.

Marek Żerański
Imię i nazwisko

Marek Józef Żerański

Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1977
Warszawa

Zawód

aktor

Współmałżonek

Mila Wdowiak-Żerańska

Lata aktywności

od 1992

Zespół artystyczny
Teatr Polski w Szczecinie

ŻyciorysEdytuj

W szkole podstawowej w latach 1992–1994 współpracował z Telerankiem jako prowadzący i uczęszczał na zajęcia Ogniska Teatralnego Jana i Haliny Machulskich przy Teatrze Ochoty, gdzie grał Emila w sztuce „Emil i detektywi” w reż. Haliny Machulskiej. W liceum kontynuował naukę pantomimy w Studiu Elżbiety Pasteckiej. Uczęszczał do 21 Społecznego Liceum Ogólnokształcące im. Jerzego Grotowskiego w Warszawie. Ukończył 25 SLO im. Marzenny Okońskiej. Zadebiutował w 1992 w przygodowym serialu międzynarodowej koprodukcji Mission Top Secret jako Jan, a następnie w polsko-brytyjskim serialu Molly, jako Radek.

Debiut teatralny miał miejsce w roku 1994 w sztuce „Rosencrantz i Guildenstern nie żyją”[1], gdzie wystąpił w roli Alfreda. Spektakl wyreżyserował Jacek Pazdro, a wystawiony został na deskach Teatru Szwedzka 2/4 (1994).

W 2001 ukończył Akademię Teatralną w Warszawie pod opieką Wiesława Komasy i Aleksandry Górskiej. Spektakle dyplomowe – Bal manekinów w reż. W. Komasy i Płatonow w reż. A. Glińskiej. Obronił pracę magisterską na temat dekady Festiwalu Teatralnego Kontakt. W czasie studiów wystąpił w sztuce „Shopping and Fucking[2][3]” w reżyserii Pawła Łysaka przygotowanym przez Towarzystwo Teatralne w Teatrze Rozmaitości w Warszawie (1999). W związku z tą premierą zagrożony relegowaniem ze studiów.

Stypendysta:

  • Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego[4]
  • Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Młoda Polska[5]

Kariera zawodowaEdytuj

Występował w warszawskich teatrach: Teatrze Szwedzka 2/4 (1994), Teatrze Wielkim Operze Narodowej (2009, 2012[6]), Teatrze Studio (2002) oraz Teatrze Nowym (2003). W latach 2006–2011 występował w Teatrze Krypta w Szczecinie. Od 2006 jest związany ze szczecińskim Teatrem Polskim oraz od 2011 z lubelskim Teatrem Provisorium[7]. Wystąpił w wielu serialach, m.in. Klan, Na dobre i na złe, Kryminalni itd. Współpracował przy powstawaniu pierwszej części tryptyku Ewangelie Dzieciństwa Teatru Zar przy Instytucie Grotowskiego we Wrocławiu.

Wystąpił w monodramachEdytuj

  • Heine[8][9] wg tekstów Heinricha Heine; opieka reż. Irena Jun, 2010 r.
  • Morfina 0,05[10] wg Michaiła Bułhakowa, w adaptacji Macieja Wojtyszki[11][12], 2012 r.
  • Tworki[13] wg Marka Bieńczyka w reżyserii Pawła Kamzy[14] w autorskiej adaptacji tekstu, 2017 r.
  • Morfina 0,05 / wersja 3.0 dla Fundacji West&art w Szczecinie, 2018 r.

Nominacje, wyróżnieniaEdytuj

  • W 2018 roku nominowany do nagrody Bursztynowego Pierścienia za rolę w monodramie "Tworki"[15].
  • W 2020 roku otrzymał Bursztynowy Pierścień publiczności 2019 za reżyserię monodramu "Morfina 0'05"[16]

Poza filmem i teatremEdytuj

Życie prywatneEdytuj

Jest żonaty z charakteryzatorką i pedagogiem Milą Wdowiak-Żerańską[18]. Mają dwie córki.

FilmografiaEdytuj

Filmy fabularne (kinowe i telewizyjne)Edytuj

Rok Tytuł Rola Reżyser
1994 Zawrócony[19] Kazimierz Kutz
2000 Egoiści[20] kelner „Guma” Mariusz Treliński
2001 Titanic – koniec legendy[21] (polski dubbing) Jowita Gondek
2003 Lichter[22] Kamil Hans-Christian Schmid
2004 Tylko jedna noc[23] chłopak Ewy Dariusz Błaszczyk
2005 Skazany na bluesa[24] student nad morzem Jan Kidawa-Błoński
2007 Braciszek[25] wiejski wyrostek Andrzej Barański
Latarnik[26] Marcin Mateusz Rakowicz
2014 Ostatnia pieśń torreadora[27] mąż Piotr Chrzan
2015 Kino Kabaret chłopak Michał Stenzel
2019 Jak zostałem gangsterem. Historia prawdziwa. lekarz Maciej Kawulski
2019 Raport Pileckiego Otto Kusel Leszek Wosiewicz

Seriale telewizyjneEdytuj

Rok Tytuł Rola Reżyser
1992 Mission Top Secret[28] Jan (odcinki: 2-4) Marcus Cole, Howard Rubie
1994 Molly[29] Radek Nick Laughland
2000 Twarze i maski[30] Łukasz Kujawa (odcinek: 6) Feliks Falk
Duża przerwa[31] praktykant (odcinek: 15) Mirosław Bork
2001 Klan[32] Leszek, kolega Agaty Wilczyńskiej ze szkoły rysunku Paweł Karpiński
2002 Samo życie[33] kelner w restauracji „Dedek” różni
Na dobre i na złe[34] Ksawery (odcinek: 102) Maciej Dejczer
M jak miłość[35] dostarczyciel kwiatów (odcinek: 110) Natalia Koryncka-Gruz
2003 Plebania[36] członek sekty (odcinek: 356) Jerzy Sztwiertnia
2004 Klan brat Marka Wójcika, starającego się o względy Olki Lubicz Paweł Karpiński
2005 Na Wspólnej[37] fotograf różni
Auschwitz: The Nazis and 'The Final Solution' więzień Paweł Stienkin Laurence Rees
2006-2007 Egzamin z życia[38] dziennikarz Kuba (odcinki: 49, 91, 93, 95) Teresa Kotlarczyk
2006 Mrok[39] Łukasz Kubacki (odcinek: 4) Jacek Borcuch
2007 Biuro kryminalne[40] (odcinek: 23) Dominik Matwiejczyk
2008 Trzeci oficer[41] asystent reżysera „Rodziny Trojanowskich” (odcinek: 7) Maciej Dejczer
Ojciec Mateusz[42] Darek Migas (odcinek: 6) Maciej Dejczer
Na dobre i na złe Wojtek (odcinek: 326) Grzegorz Pacek
Kryminalni[43] Tomasz Wilk (odcinek: 89) Ryszard Zatorski
2010 1920. Wojna i miłość[44] Antiochin (odcinek: 11) Maciej Migas

TeatrEdytuj

Role teatralneEdytuj

Rok Teatr Tytuł Autor tekstu Rola Reżyser
1991 Teatr Ochoty – Warszawa Emil i detektywi Erich Kästner Emil Halina Machulska
1994 Teatr Szwedzka 2/4 – Warszawa Rosenkrantz i Guildenstern nie żyją[45] Tom Stoppard Aktor z trupy aktorskiej Jacek Pazdro
1999 Teatr Rozmaitości – Warszawa Shopping and Fucking[2] Mark Ravenhill Guma Paweł Łysak
2002 Teatr Studio – Warszawa Zima Jewgienij Griszkowiec Żołnierz I Mateusz Bednarkiewicz
2003 Teatr ZAR – Wrocław Ewangelie dzieciństwa Jarosław Fret Członek chóru Jarosław Fret
2004 Teatr Nowy – Warszawa Bash (cios)[46] Neil LaBute John Jacek Zambrzuski
2005 Cytadela – Warszawa Dziady – Cytadela[47] Adam Mickiewicz Gustaw Konrad Szczepan Szczykno
2006 Studio Przemysława Wasilkowskiego Zona Tenebrarum[48] (wg Wilka stepowego) Herman Hesse Jogin Przemysław Wasilkowski
2006 Teatr Polski – Szczecin Don Kichote Miguel de Cervantes Książę i inne postaci Ryszard Major
2006 Teatr Ateneum – Warszawa Zbrodnia i Kara Fiodor Dostojewski Mitia Barbara Sass
2007 Teatr Polski – Szczecin Stacyjka Zdrój A. Opatowicz, A. Poniedzielski Zmysław Adam Opatowicz
2007 Teatr Polski – Szczecin Peer Gynt Henrik Ibsen Mads Moen Ireneusz Janiszewski
2008 Teatr Polski – Szczecin Pułkownik Ptak Christo Bojczew Doktor Ryszard Major
2008 Teatr Polski – Szczecin Tuwim Zaczarowany Adam Opatowicz Adam Opatowicz
2008 Teatr Krypta – Szczecin To ja... (wg Zbrodni i Kary Dostojewskiego)[49] Fiodor Dostojewski Raskolnikow Tatiana Malinowska – Tyszkiewicz
2008 Teatr Polski – Szczecin Burza William Szekspir Ariel Adam Opatowicz
2008 Teatr Polski – Szczecin Ślub Witold Gombrowicz Władzio Waldemar Modestowicz
2009 Teatr Polski – Szczecin Śpiewnik domowy Jana Kaczmarka A. Opatowicz, A. Poniedzielski – A. Opatowicz, A. Poniedzielski
2009 Teatr Polski – Szczecin Indyk Sławomir Mrożek Poeta Andrzej Hrydzewicz
2009 Teatr Polski – Szczecin Na czworakach Tadeusz Różewicz Pudel Ryszard Major
2009 Teatr Wielki – Opera Narodowa Borys Godunow Musorgski/Puszkin Dandys Mariusz Treliński
2009 Teatr Kameralny – Szczecin Pani Dally ma kochanka William Hanley Frank Michał Janicki
2010 Teatr Polski – Szczecin Przyjazne Dusze Pam Valentine Simon Willis Stefan Szaciłowski
2010 Teatr Polski – Szczecin Heine[50] (monodram; wykonanie, adaptacja) wg Heinricha Heine Aktor Marek Żerański
2010 Teatr Kameralny – Szczecin Nocturn dla pani Tillebein Patrycja Fessard Fryderyk Chopin Michał Janicki/Andrzej Zaorski
2011 Teatr Provisorium – Lublin Bracia Karamazow[51] Fiodor Dostojewski Alosza Janusz Opryński
2012 Teatr Wielki – Opera Narodowa Manon Lescaut Giacomo Puccini Mr. Eye Mariusz Treliński
2012 Teatr Polski – Szczecin Oskar dla Emily A. Aleksy, F. Bohnet Jeff Bloom Bartłomiej Wyszomirski
2013 Teatr Provisorium – Lublin Lód[52] wg Jacka Dukaja Konieszyn Janusz Opryński
2013 Teatr Polski – Szczecin Szkoda, że jest nierządnicą John Ford Bergetto Krzysztof Prus
2013 Teatr Druga Strefa – Warszawa Mofrina 0'05 (monodram) wg Michaiła Bułhakowa Doktor Polakow Marek Żerański
2014 Teatr Polski – Szczecin Wariacje Tischnerowskie Artur „Baron” Więcek Józek Artur „Baron” Więcek
2015 Teatr Polski – Szczecin Podwieczorek u Łazarza Artur Daniel Liskowacki Pastor Gottlieb Adam Opatowicz
2016 Teatr Polski – Szczecin Matki Piotr Rowicki Syn 1 Rafał Matusz
2017 Teatr Polski – Szczecin Hamlet we wsi Głucha Dolna Ivo Brešan Joca ŠkokiČ Tomasz Obara
2017 Teatr Polski – Szczecin Tworki[53][54] (monodram; wykonanie, adaptacja) wg Marka Bieńczyka Aktor Paweł Kamza
2018 Fundacja West&art Morfina 0'05 / wersja 3.0 wg Michaiła Bułhakowa Doktor Polakow Marek Żerański
2019 Kungslige Operan – Sztokholm Kung Roger Szymanowski / Iwaszkiewicz Roger / dubler Mariusz Treliński
2020 Narodni Divadlo – Praga King Roger Szymanowski / Iwaszkiewicz Roger / dubler Mariusz Treliński

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Rosencrantz i Guildenstern nie żyją.
  2. ↑ a b Agata Dąmbska, Granice teatru, e-teatr.pl, 2000 [dostęp 2017-12-05].
  3. ↑ Kupowanie i..., e-teatr.pl [dostęp 2017-09-18].
  4. ↑ Szczecińscy artyści otrzymali stypendia (wideo), „szczecin.naszemiasto.pl”, 11 stycznia 2015 [dostęp 2017-09-18] (pol.).
  5. ↑ konfrontacje teatralne » Tworki – postscriptum, 18.konfrontacje.pl [dostęp 2017-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-14].
  6. ↑ Teatr Wielki Opera Narodowa.
  7. ↑ Marek Żerański, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-10].
  8. ↑ Heine frg 2.avi. lumilu78 2011-08-08. [dostęp 2017-09-18].
  9. ↑ Wyborcza.pl, szczecin.wyborcza.pl [dostęp 2017-09-18].
  10. ↑ Przeciw złudzeniom, dziennikteatralny.pl [dostęp 2017-09-18].
  11. ↑ „MORFINA 0,05” MICHAIŁ BUŁHAKOW REŻYSERIA MAREK ŻERAŃSKI, cojestgrane.pl [dostęp 2017-09-18] (pol.).
  12. ↑ Dawka pozorów i dawka śmierci, teatrdlawas.pl [dostęp 2017-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-14].
  13. ↑ Tworki.
  14. ↑ Paweł Kamza.
  15. ↑ Bursztynowy Pierścień 2018. Pierwsze wybory, pierwsze nominacje, 24kurier.pl [dostęp 2020-02-25].
  16. ↑ Bursztynowe Pierścienie rozdane! Poznaliśmy najlepszych aktorów i spektakle, 24kurier.pl [dostęp 2020-02-25].
  17. ↑ Nauczyciele.
  18. ↑ Mila Wdowiak-Żerańska.
  19. ↑ Zawrócony.
  20. ↑ Egoiści.
  21. ↑ Titanic koniec legendy – pełna obsada i twórcy.
  22. ↑ Lichter.
  23. ↑ Tylko jedna noc.
  24. ↑ Skazany na bluesa.
  25. ↑ Braciszek.
  26. ↑ Latarnik.
  27. ↑ Ostatnia pieśń torreadora.
  28. ↑ Tajna misja.
  29. ↑ Molly.
  30. ↑ Twarze i maski.
  31. ↑ Duża przerwa.
  32. ↑ Klan.
  33. ↑ Samo Życie.
  34. ↑ Na dobre i na złe.
  35. ↑ M jak miłość.
  36. ↑ Plebania.
  37. ↑ Na Wspólnej.
  38. ↑ Egzamin z życia.
  39. ↑ Mrok.
  40. ↑ Biuro kryminalne.
  41. ↑ Trzeci oficer.
  42. ↑ Ojciec Mateusz.
  43. ↑ Kryminalni.
  44. ↑ 1920. Wojna i miłość.
  45. ↑ Rosencrantz i Guildenstern nie żyją, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [online] [dostęp 2017-12-05].
  46. ↑ Janusz Majcherek, Trzy opowieści, e-teatr.pl, 1 kwietnia 2003 [dostęp 2017-12-06].
  47. ↑ Krzysztof Lubczyński, Reality show w celi Konrada, e-teatr.pl, 31 stycznia 2006 [dostęp 2017-12-06].
  48. ↑ Kontrapunkt, Kontrapunkt 2006, kontrapunkt.pl, 2006 [dostęp 2017-12-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-03].
  49. ↑ l, „To ja...” Obłęd sumienia, wszczecinie.pl, 29 listopada 2009 [dostęp 2017-12-05] (pol.).
  50. ↑ Ewa Podgajna, Wyborcza.pl, szczecin.wyborcza.pl, 12 grudnia 2010 [dostęp 2017-12-05].
  51. ↑ Instytut Teatralny, Teatr w Polsce – polski wortal teatralny, e-teatr.pl [dostęp 2017-12-05].
  52. ↑ Instytut Teatralny, Teatr w Polsce – polski wortal teatralny, e-teatr.pl [dostęp 2017-12-05].
  53. ↑ Jacek Cieślak, Dla chcącego nic trudnego, 17 listopada 2017 [dostęp 2017-12-05] (pol.).
  54. ↑ Agnieszka Moroz, Biurowe zarękawki, spod których widać piżamę, dziennikteatralny.pl, 2017 [dostęp 2017-12-05].

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marek_Żerański&oldid=66270962”