Wikipedia

Marek Żerański

To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 14 lut 2025. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Marek Józef Żerański (ur. 7 lipca 1977 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy. Mediator, lektor. Pracownik służby cywilnej.

Marek Żerański
Imię i nazwisko

Marek Józef Żerański

Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1977
Warszawa

Zawód

aktor

Współmałżonek

Mila Wdowiak-Żerańska

Lata aktywności

od 1992

Zespół artystyczny
Teatr Polski w Szczecinie

Życiorys

edytuj

W szkole podstawowej w latach 1992–1994 współpracował z Telerankiem jako prowadzący i uczęszczał na zajęcia Ogniska Teatralnego Jana i Haliny Machulskich przy Teatrze Ochoty. W zastępstwie z Arturem Pontkiem grał Emila w sztuce „Emil i detektywi” Ericha Kästnera w reż. Haliny Machulskiej. W liceum kontynuował naukę pantomimy w Studiu Elżbiety Pasteckiej. Uczęszczał do 21 Społecznego Liceum Ogólnokształcącego im. Jerzego Grotowskiego w Warszawie. Ukończył 25 SLO im. Marzenny Okońskiej. Zadebiutował w 1992 w przygodowym serialu międzynarodowej koprodukcji Mission Top Secret, reż. Marcus Cole, jako Jan, a następnie w polsko-brytyjskim serialu Molly, reż. Nicholas Laughland, jako Radek.

Debiutował na deskach Teatru Szwedzka 2/4 w roku 1994, w sztuce „Rosencrantz i Guildenstern nie żyją”[1], Toma Stopparda, w reż Jacka Pazdro. Wystąpił w roli Alfreda. W 2001 ukończył studia w Akademii Teatralnej w Warszawie, na roku Wiesława Komasy i Aleksandry Górskiej. Wystąpił w spektaklach dyplomowych: "Bal manekinów" w reż. W. Komasy i "Płatonow" w reż. A. Glińskiej. Obronił pracę magisterską na temat dekady Festiwalu Teatralnego Kontakt. W czasie studiów wystąpił w sztuce „Shopping and Fucking[2][3]” w reżyserii Pawła Łysaka przygotowanym przez Towarzystwo Teatralne w Teatrze Rozmaitości w Warszawie (1999) z udziałem Arka Jakubika, Roberta Więckiewicza, Rafała Mohra i Marii Seweryn[4]. W związku z tą premierą zagrożony relegowaniem ze studiów zdecydował o rezygnacji z udziału w przedstawieniu po zagraniu 13 spektakli na trzecim roku WA.

Po ukończeniu studiów wystąpił w Teatrze Studio (2002) w Warszawie w roli Żołnierza II, w sztuce Zima, J. Griszkowca, w reż. Mateusza Bednarkiewicza z Agnieszką Grochowską i Redbadem Klijnstrą. Z Teatrem Studio pod dyrekcją Zbigniewa Brzozy związał się na kilka lat biorąc udział w ówczesnym cyklu czytania dramatów, w premierze Amadeusza, B. Shaffera, z Zygmuntem Zapasiewiczem, jako Slierim, Andrzejem Mastalerzem w roli Mozarta i Agnieszką Grochowską, jako Konstancją Weber. W Teatrze Nowym (2003) wystąpił w sztuce Bash Neila LaBut’a w reż. Jacka Zembrzuskiego z Andrzejem Konopką, Katarzyną Skarżanką i Karoliną Lutczyn. W latach 2006–2011 r. współpracował z Teatrem Krypta w Szczecinie. W latach 2006–2011 występował w Teatrze Krypta w Szczecinie. Od 2006 jest związany ze szczecińskim Teatrem Polskim, gdzie wystąpił w wielu tytułach repertuarowych.

Teatr ZAR

edytuj

Aktywność w teatrze zawodowym łączył z pasją do teatru awangardowego i poszukującego, spełniając marzenie sprzed studiów, by nawiązać współpracę z Ośrodkiem Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych we Wrocławiu (obecnie Instytut im. J. Grotowskiego), który podówczas prowadzony był przez Jerzego Osińskiego. Po studiach ukończonych w 2001 roku wyjechał do Wrocławia na warsztaty aktorskie z Yoshi Oidą i Brucem Myersem, aktorami Petera Brook’a. W konsekwencji pozostał przy Ośrodku Grotowskiego przez kolejne trzy lata współpracując przy powstawaniu pierwszej części tryptyku Ewangelie Dzieciństwa oraz Teatru Zar. Realizacja projektu obejmowała wyprawy na Półwysep Athos, w góry Pirinu do Bułgarii oraz do Osetii w gruzińskiej części Kaukazu w celu zbierania i nauki źródłowego materiału muzycznego. Okres współtworzenia Teatru ZAR był także czasem intensywnych treningów aktorskich w Brzezince pod Wrocławiem, a także licznych wyjazdów ze zrealizowanym już przedstawieniem. [5]

Opera Narodowa

edytuj

Występował także w Teatrze Wielkim Opery Narodowej (2009 r., 2012 r. i 2018 r.) w realizacjach Mariusza Trelińskiego. Przy realizacji Króla Rogera w reż. M. Trelińskiego w roku 2018 w Operze Królewskiej w Sztokholmie organizował od strony logistycznej i produkcyjnej wyjazd grupy tancerzy negocjując warunki umów i pobytu. W kolejnym roku w Operze Narodowej w Pradze realizacja premiery została przerwana przez wybuch epiedemii Covid-19.

Teatr Provisorium

edytuj

Od 2011 związany z lubelskim Teatrem Provisorium[6] w którym zrealizował rolę Aloszy w "Braciach Karamazow" wg Dostojewskiego i dr. Konieszyna w "Lodzie" w reżyserii Janusza Opryńskiego.

Film

edytuj

Marek Żerański wystąpił w kilku znaczniejszych produkcjach, z których najznaczniejszą rolą jest Guma w Egoistach w reż. Mariusza Trelińskiego z Magdaleną Cielecką, Mają Ostaszewską, Olafem Lubaszenką, Janem Fryczem i Rafałem Mohrem. Poza tym wystąpił w wielu serialach, m.in. Klan, Na dobre i na złe, Kryminalni itd. Ostatnią pracą jest epizod w będącym w produkcji serialu kryminalnym Trójmiasto, gdzie wystąpił w roli Norwega, wykonując rolę w jęz. angielskim, podobnie jak w serialach, w których debiutował.

Wystąpił w monodramach

edytuj
  • Heine[7][8] wg tekstów Heinricha Heinego; opieka reż. Irena Jun, 2010 r.
  • Morfina 0,05[9] wg Michaiła Bułhakowa, w adaptacji Macieja Wojtyszki[10][11], 2012 r.
  • Tworki[12] wg Marka Bieńczyka w reżyserii Pawła Kamzy[13] w autorskiej adaptacji tekstu, 2017 r.
  • Morfina 0,05 / wersja 3.0 dla Fundacji West&art w Szczecinie, 2018 r.

Nominacje, wyróżnienia

edytuj
  • W 2018 roku nominowany do nagrody Bursztynowego Pierścienia za rolę w monodramie "Tworki"[14].
  • W 2020 roku otrzymał Bursztynowy Pierścień publiczności 2019 za reżyserię monodramu "Morfina 0'05"[15]

Stypendia

edytuj
  • Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego[16] w ramach programu dla młodych artystów.
  • Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Młoda Polska[17]
  • Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu "Kultura w Sieci" 2021 r.
  • Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu "KPO dla Kultury. Stypendia" 2024 r.

Poza filmem i teatrem

edytuj
  • Aktualnie zatrudniony jako pracownik Służby Cywilnej w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Departamencie Narodowych Instytucji Kultury w Wydziale Nadzoru instytucji w obszarze teatru (DIK-WIT)
  • W czasie epidemii Covid-19 przez rok pracował jako nauczyciel w Internationella Engelska Skolan w Sztokholmie.
  • Aktualnie (2024/2025) realizuje podyplomowe studia Prawo Międzynarodowe i Służba Zagraniczna na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego
  • Ukończył podyplomowe Studia Menedżerskie w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie.
  • Ukończył podyplomowe studia Mediacje Gospodarcze w Wyższej Szkole Humanitas w Lublinie
  • Ukończył podyplomowe studia Kwalifikacje Pedagogiczne w Warszawie
  • Współpracuje jako trener z Ośrodkiem Rozwoju Kompetencji Edukacyjnych[potrzebny przypis].
  • Współpracuje z Akademią Ekonomiczno-Humanistyczną w Warszawie
  • Cofounder Fundacji dla Edukacji im. Wacława Wdowiaka[potrzebny przypis]
  • W roku szkolnym 2015/2016 był nauczycielem przedmiotu wiedza o teatrze w XXX Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Śniadeckiego w Warszawie[18].

Życie prywatne

edytuj

Jest żonaty z pedagożką edukacji specjalnej, charakteryzatorką filmową i teatralną Milą Wdowiak-Żerańską[19]. Mają dwie córki.

Filmografia

edytuj

Filmy fabularne (kinowe i telewizyjne)

edytuj
Rok Tytuł Rola Reżyser
1994 Zawrócony[20] Kazimierz Kutz
2000 Egoiści[21] kelner „Guma” Mariusz Treliński
2001 Titanic – koniec legendy[22] (polski dubbing) Jowita Gondek
2003 Lichter[23] Kamil Hans-Christian Schmid
2004 Tylko jedna noc[24] chłopak Ewy Dariusz Błaszczyk
2005 Skazany na bluesa[25] student nad morzem Jan Kidawa-Błoński
2007 Braciszek[26] wiejski wyrostek Andrzej Barański
Latarnik[27] Marcin Mateusz Rakowicz
2014 Ostatnia pieśń torreadora[28] mąż Piotr Chrzan
2015 Kino Kabaret chłopak Michał Stenzel
2019 Jak zostałem gangsterem. Historia prawdziwa. lekarz Maciej Kawulski
2019 Raport Pileckiego Otto Kusel Leszek Wosiewicz

Seriale telewizyjne

edytuj
Rok Tytuł Rola Reżyser
1992 Mission Top Secret[29] Jan (odcinki: 2-4) Marcus Cole, Howard Rubie
1994 Molly[30] Radek Nick Laughland
2000 Twarze i maski[31] Łukasz Kujawa (odcinek: 6) Feliks Falk
Duża przerwa[32] praktykant (odcinek: 15) Mirosław Bork
2001 Klan[33] Leszek, kolega Agaty Wilczyńskiej ze szkoły rysunku Paweł Karpiński
2002 Samo życie[34] kelner w restauracji „Dedek” różni
Na dobre i na złe[35] Ksawery (odcinek: 102) Maciej Dejczer
M jak miłość[36] dostarczyciel kwiatów (odcinek: 110) Natalia Koryncka-Gruz
2003 Plebania[37] członek sekty (odcinek: 356) Jerzy Sztwiertnia
2004 Klan brat Marka Wójcika, starającego się o względy Olki Lubicz Paweł Karpiński
2005 Na Wspólnej[38] fotograf różni
Auschwitz: The Nazis and 'The Final Solution' więzień Paweł Stienkin Laurence Rees
2006–2007 Egzamin z życia[39] dziennikarz Kuba (odcinki: 49, 91, 93, 95) Teresa Kotlarczyk
2006 Mrok[40] Łukasz Kubacki (odcinek: 4) Jacek Borcuch
2007 Biuro kryminalne[41] (odcinek: 23) Dominik Matwiejczyk
2008 Trzeci oficer[42] asystent reżysera „Rodziny Trojanowskich” (odcinek: 7) Maciej Dejczer
Ojciec Mateusz[43] Darek Migas (odcinek: 6) Maciej Dejczer
Na dobre i na złe Wojtek (odcinek: 326) Grzegorz Pacek
Kryminalni[44] Tomasz Wilk (odcinek: 89) Ryszard Zatorski
2010 1920. Wojna i miłość[45] Antiochin (odcinek: 11) Maciej Migas
2024 Sprawiedliwi: Trójmiasto Adam Anderson (odcinek: 3) Wojciech Todorow

Teatr

edytuj

Role teatralne

edytuj
Rok Teatr Tytuł Autor tekstu Rola Reżyser
1991 Teatr Ochoty – Warszawa Emil i detektywi Erich Kästner Emil Halina Machulska
1994 Teatr Szwedzka 2/4 – Warszawa Rosenkrantz i Guildenstern nie żyją[46] Tom Stoppard Aktor z trupy aktorskiej Jacek Pazdro
1999 Teatr Rozmaitości – Warszawa Shopping and Fucking[2] Mark Ravenhill Guma Paweł Łysak
2002 Teatr Studio – Warszawa Zima Jewgienij Griszkowiec Żołnierz I Mateusz Bednarkiewicz
2003 Teatr ZAR – Wrocław Ewangelie dzieciństwa Jarosław Fret Członek chóru Jarosław Fret
2004 Teatr Nowy – Warszawa Bash (cios)[47] Neil LaBute John Jacek Zambrzuski
2005 Cytadela – Warszawa Dziady – Cytadela[48] Adam Mickiewicz Gustaw Konrad Szczepan Szczykno
2006 Studio Przemysława Wasilkowskiego Zona Tenebrarum[49] (wg Wilka stepowego) Herman Hesse Jogin Przemysław Wasilkowski
2006 Teatr Polski – Szczecin Don Kichote Miguel de Cervantes Książę i inne postaci Ryszard Major
2006 Teatr Ateneum – Warszawa Zbrodnia i Kara Fiodor Dostojewski Mitia Barbara Sass
2007 Teatr Polski – Szczecin Stacyjka Zdrój A. Opatowicz, A. Poniedzielski Zmysław Adam Opatowicz
2007 Teatr Polski – Szczecin Peer Gynt Henrik Ibsen Mads Moen Ireneusz Janiszewski
2008 Teatr Polski – Szczecin Pułkownik Ptak Christo Bojczew Doktor Ryszard Major
2008 Teatr Polski – Szczecin Tuwim Zaczarowany Adam Opatowicz Adam Opatowicz
2008 Teatr Krypta – Szczecin To ja... (wg Zbrodni i Kary Dostojewskiego)[50] Fiodor Dostojewski Raskolnikow Tatiana Malinowska – Tyszkiewicz
2008 Teatr Polski – Szczecin Burza William Szekspir Ariel Adam Opatowicz
2008 Teatr Polski – Szczecin Ślub Witold Gombrowicz Władzio Waldemar Modestowicz
2009 Teatr Polski – Szczecin Śpiewnik domowy Jana Kaczmarka A. Opatowicz, A. Poniedzielski – A. Opatowicz, A. Poniedzielski
2009 Teatr Polski – Szczecin Indyk Sławomir Mrożek Poeta Andrzej Hrydzewicz
2009 Teatr Polski – Szczecin Na czworakach Tadeusz Różewicz Pudel Ryszard Major
2009 Teatr Wielki – Opera Narodowa Borys Godunow Musorgski/Puszkin Dandys Mariusz Treliński
2009 Teatr Kameralny – Szczecin Pani Dally ma kochanka William Hanley Frank Michał Janicki
2010 Teatr Polski – Szczecin Przyjazne Dusze Pam Valentine Simon Willis Stefan Szaciłowski
2010 Teatr Polski – Szczecin Heine[51] (monodram; wykonanie, adaptacja) wg Heinricha Heinego Aktor Marek Żerański
2010 Teatr Kameralny – Szczecin Nocturn dla pani Tillebein Patrycja Fessard Fryderyk Chopin Michał Janicki/Andrzej Zaorski
2011 Teatr Provisorium – Lublin Bracia Karamazow[52] Fiodor Dostojewski Alosza Janusz Opryński
2012 Teatr Wielki – Opera Narodowa Manon Lescaut Giacomo Puccini Mr. Eye Mariusz Treliński
2012 Teatr Polski – Szczecin Oskar dla Emily A. Aleksy, F. Bohnet Jeff Bloom Bartłomiej Wyszomirski
2013 Teatr Provisorium – Lublin Lód[53] wg Jacka Dukaja Konieszyn Janusz Opryński
2013 Teatr Polski – Szczecin Szkoda, że jest nierządnicą John Ford Bergetto Krzysztof Prus
2013 Teatr Druga Strefa – Warszawa Mofrina 0'05 (monodram) wg Michaiła Bułhakowa Doktor Polakow Marek Żerański
2014 Teatr Polski – Szczecin Wariacje Tischnerowskie Artur „Baron” Więcek Józek Artur „Baron” Więcek
2015 Teatr Polski – Szczecin Podwieczorek u Łazarza Artur Daniel Liskowacki Pastor Gottlieb Adam Opatowicz
2016 Teatr Polski – Szczecin Matki Piotr Rowicki Syn 1 Rafał Matusz
2017 Teatr Polski – Szczecin Hamlet we wsi Głucha Dolna Ivo Brešan Joca ŠkokiČ Tomasz Obara
2017 Teatr Polski – Szczecin Tworki[54][55] (monodram; wykonanie, adaptacja) wg Marka Bieńczyka Aktor Paweł Kamza
2018 Fundacja West&art Morfina 0'05 / wersja 3.0 wg Michaiła Bułhakowa Doktor Polakow Marek Żerański
2019 Kungslige Operan – Sztokholm Kung Roger Szymanowski / Iwaszkiewicz Roger / dubler Mariusz Treliński
2020 Narodni Divadlo – Praga King Roger Szymanowski / Iwaszkiewicz Roger / dubler Mariusz Treliński

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Rosencrantz i Guildenstern nie żyją.
  2. ↑ a b Agata Dąmbska, Granice teatru [online], e-teatr.pl, 2000 [dostęp 2017-12-05].
  3. ↑ Kupowanie i... [online], e-teatr.pl [dostęp 2017-09-18].
  4. ↑ Shopping and Fucking, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2024-10-29].
  5. ↑ Teatr ZAR/O.S, Orest Sharak, XX-lecie Teatru ZAR Teatr ZAR [online], Teatr ZAR, 21 września 2023 [dostęp 2024-10-29] (ang.).
  6. ↑ Marek Żerański, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-10].
  7. ↑ Heine frg 2.avi. lumilu78 2011-08-08. [dostęp 2017-09-18].
  8. ↑ Wyborcza.pl [online], szczecin.wyborcza.pl [dostęp 2017-09-18].
  9. ↑ Przeciw złudzeniom [online], dziennikteatralny.pl [dostęp 2017-09-18].
  10. ↑ „MORFINA 0,05” MICHAIŁ BUŁHAKOW REŻYSERIA MAREK ŻERAŃSKI [online], cojestgrane.pl [dostęp 2017-09-18] (pol.).
  11. ↑ Dawka pozorów i dawka śmierci [online], teatrdlawas.pl [dostęp 2017-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-14].
  12. ↑ Tworki.
  13. ↑ Paweł Kamza.
  14. ↑ Bursztynowy Pierścień 2018. Pierwsze wybory, pierwsze nominacje [online], 24kurier.pl [dostęp 2020-02-25].
  15. ↑ Bursztynowe Pierścienie rozdane! Poznaliśmy najlepszych aktorów i spektakle [online], 24kurier.pl [dostęp 2020-02-25].
  16. ↑ Szczecińscy artyści otrzymali stypendia (wideo), „szczecin.naszemiasto.pl”, 11 stycznia 2015 [dostęp 2017-09-18] (pol.).
  17. ↑ konfrontacje teatralne » Tworki – postscriptum [online], 18.konfrontacje.pl [dostęp 2017-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-14].
  18. ↑ Nauczyciele.
  19. ↑ Mila Wdowiak-Żerańska.
  20. ↑ Zawrócony.
  21. ↑ Egoiści.
  22. ↑ Titanic koniec legendy – pełna obsada i twórcy.
  23. ↑ Lichter.
  24. ↑ Tylko jedna noc.
  25. ↑ Skazany na bluesa.
  26. ↑ Braciszek.
  27. ↑ Latarnik.
  28. ↑ Ostatnia pieśń torreadora.
  29. ↑ Tajna misja.
  30. ↑ Molly.
  31. ↑ Twarze i maski.
  32. ↑ Duża przerwa.
  33. ↑ Klan.
  34. ↑ Samo Życie.
  35. ↑ Na dobre i na złe.
  36. ↑ M jak miłość.
  37. ↑ Plebania.
  38. ↑ Na Wspólnej.
  39. ↑ Egzamin z życia.
  40. ↑ Mrok.
  41. ↑ Biuro kryminalne.
  42. ↑ Trzeci oficer.
  43. ↑ Ojciec Mateusz.
  44. ↑ Kryminalni.
  45. ↑ 1920. Wojna i miłość.
  46. ↑ Rosencrantz i Guildenstern nie żyją, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2017-12-05].
  47. ↑ Janusz Majcherek, Trzy opowieści [online], e-teatr.pl, 1 kwietnia 2003 [dostęp 2017-12-06].
  48. ↑ Krzysztof Lubczyński, Reality show w celi Konrada [online], e-teatr.pl, 31 stycznia 2006 [dostęp 2017-12-06].
  49. ↑ Kontrapunkt, Kontrapunkt 2006 [online], kontrapunkt.pl, 2006 [dostęp 2017-12-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-03].
  50. ↑ „To ja...” Obłęd sumienia [online], wszczecinie.pl, 29 listopada 2009 [dostęp 2017-12-05] (pol.).
  51. ↑ Ewa Podgajna, Wyborcza.pl [online], szczecin.wyborcza.pl, 12 grudnia 2010 [dostęp 2017-12-05].
  52. ↑ Instytut Teatralny, Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [online], e-teatr.pl [dostęp 2017-12-05].
  53. ↑ Instytut Teatralny, Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [online], e-teatr.pl [dostęp 2017-12-05].
  54. ↑ Jacek Cieślak, Dla chcącego nic trudnego [online], 17 listopada 2017 [dostęp 2017-12-05] (pol.).
  55. ↑ Agnieszka Moroz, Biurowe zarękawki, spod których widać piżamę [online], dziennikteatralny.pl, 2017 [dostęp 2017-12-05].

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marek_Żerański&oldid=75708079”