Marek Kossakowski (dziennikarz)

polski dziennikarz i polityk

Marek Stanisław Kossakowski (ur. 18 marca 1952 w Warszawie) – polski dziennikarz i polityk, działacz opozycji demokratycznej w PRL, w latach 2016–2020 jeden z dwojga przewodniczących Partii Zieloni.

Marek Kossakowski
Ilustracja
Marek Kossakowski (2018)
Data i miejsce urodzenia

18 marca 1952
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarz, polityk

Stanowisko

współprzewodniczący Partii Zieloni (2016–2020)

Partia

Partia Zieloni

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Marek Kossakowski obok liderów Koalicji Europejskiej (2019)

Życiorys

edytuj

Działalność w PRL

edytuj

W latach 70. studiował na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego i na Wydziale Reżyserii PWST w Warszawie. Pracował w poradni językowej Polskiego Radia (1980–1981) i jako asystent reżysera w Teatrze Wielkim w Warszawie (1983–1989). W latach 1980–1981 był współpracownikiem Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR” i introligatorem w wydawnictwie Niezależnej Oficynie Wydawniczej, redaktorem „Niezależności” – biuletynu Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność”, a także kolporterem wydawnictw niezależnych. W stanie wojennym został internowany od 17 grudnia 1981 do 20 lipca 1982.

Po zwolnieniu z internowania ponownie zajął się organizowaniem działalności wydawniczej i kolportażem wydawnictw podziemnych. Na potrzeby wydawnicze udostępniał własne mieszkanie. Był współzałożycielem podziemnego pisma „Vacat” (w grudniu 1982). Od 1986 zaangażowany w Ruch Wolność i Pokój. Autor, redaktor i wydawca wydawnictw WiP-u. W maju 1987 współorganizował międzynarodowe seminarium „Pokój międzynarodowy i porozumienia helsińskie” w Warszawie. Uczestnik głodówki WiP-u we Wrocławiu w 1987. W 1989 podczas wyborów czerwcowych był przedstawicielem „Solidarności” ds. organizacji wyborów w województwie koszalińskim. Działał również w Komitecie Zakładowym „Solidarności” Pracowników Teatru Wielkiego w Warszawie.

Działalność w III RP

edytuj

Po 1989 pracował jako dziennikarz i redaktor w „Gazecie Wyborczej” (1989–2004), „Rzeczpospolitej” (2005–2006) i „Dzienniku” (2006–2007). W 2014 był kandydatem z listy Partii Zieloni do Rady m.st. Warszawy w wyborach samorządowych[1]. 29 sierpnia 2015 został przewodniczącym koła warszawskiego partii[2], zaś 20 lutego 2016 wybrany został na przewodniczącego partii (w ramach parytetu wspólnie z Małgorzatą Tracz)[3]. Uczestnik marszów i demonstracji Komitetu Obrony Demokracji[4]. W 2018 kandydował z listy Zielonych do sejmiku mazowieckiego[5]. W 2019 jako współprzewodniczący Zielonych został jednym z liderów Koalicji Europejskiej i Koalicji Obywatelskiej. Funkcję współprzewodniczącego partii sprawował do stycznia 2020, kiedy to nie został na nią ponownie wybrany. Ubiegał się o to stanowisko również na kolejnym kongresie w styczniu 2022[6].

Był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (od 1989) i członkiem zarządu Stowarzyszenia Wolnego Słowa. W 2011 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[7]. Wyróżniony także odznaką Zasłużony Działacz Kultury.

Przypisy

edytuj
  1. Warszawa: Partia Zieloni startuje do Rady Miasta!. Partia Zieloni, 15 października 2014. [dostęp 2016-08-01].
  2. Rafał Osiński: Marek Kossakowski na czele warszawskich Zielonych. politykawarszawska.pl, 30 sierpnia 2015. [dostęp 2016-08-01].
  3. Po weekendowym kongresie Zielonych: „To nowe otwarcie, chcemy patrzeć władzy na ręce”. TOK FM, 22 lutego 2016. [dostęp 2016-08-01].
  4. Marek Kossakowski: 7.05 Po raz kolejny idę…. KOD Mazowsze, 30 kwietnia 2016. [dostęp 2016-08-01].
  5. Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2019-05-07].
  6. Urszula Zielińska i Przemysław Słowik nowymi współprzewodniczącymi Zielonych. wnp.pl, 15 stycznia 2022. [dostęp 2022-01-14].
  7. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 marca 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 624).

Bibliografia

edytuj