Marek Wawrzyniak
Marek Wawrzyniak (ur. 6 lipca 1971 w Kole) – generał brygady Wojska Polskiego, dowódca 2 Inowrocławskiego pułku inżynieryjnego (2013–2016), od 2017 szef Zarządu Inżynierii Wojskowej IRW DG RSZ.
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od 1991 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
• 17 batalion saperów Wielkopolskich więcej patrz tekst |
| Stanowiska |
• d-ca plutonu saperów więcej patrz tekst |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
        
| |
Życiorys edytuj
Marek Wawrzyniak urodził się 6 lipca 1971 w Kole. W 1991 podjął studia jako podchorąży w Wyższej Szkole Oficerskiej Inżynierii Wojskowej we Wrocławiu. Promowany w 1994 na podporucznika. Służbę zawodową rozpoczął na stanowisku dowódcy plutonu saperów w 17 batalion saperów z 12 Dywizji Zmechanizowanej. Następnie był w 3 Warszawskim pułku pontonowym oraz w 3 pułku drogowo-mostowym na stanowiskach: dowódcy kompanii, szefa sztabu batalionu, szefa sekcji – sekcja operacyjna pułku[1].
W 1997 ukończył Wyższy Kurs Specjalistyczny Dowódców, Szefów Sztabów Batalionu z wynikiem bardzo dobrym. W latach 1997–1999 był słuchaczem Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy, gdzie uzyskał tytuł magistra. W 2005 ukończył studia podyplomowe na Akademii Obrony Narodowej – kierunek Integracja Europejska[2]. Od lipca 2005 do stycznia 2006 pełnił służbę podczas V misji w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Iraku na stanowisku starszego oficera w sztabie MND CE[1]. W 2007 na Akademii Obrony Narodowej ukończył kurs Specjalistyczny Kandydatów na Dowódców Batalionu, Dywizjonu oraz ukończył kurs języka angielskiego. Od 30 kwietnia do 3 grudnia 2009 pełnił służbę podczas misji PKW w Libanie na stanowisku zastępca dowódcy kontyngentu (zastępca dowódcy batalionu)[1]. W 2011 został wyznaczony na dowódcę 3 Włocławskiego batalionu drogowo-mostowego w Chełmnie, którym był do 2013. 9 kwietnia 2013 został służbowo skierowany do Inowrocławia, gdzie objął funkcję zastępcy dowódcy pułku 2 Inowrocławskiego pułku inżynieryjnego[1].
7 października 2013 został wyznaczony na dowódcę 2 pułku inżynieryjnego, którym dowodził do 1 grudnia 2016[3]. Następnie został skierowany do Warszawy, gdzie objął stanowisko służbowe zastępcy Szefa Zarządu Inżynierii Wojskowej IRW DG RSZ. W 2017 objął funkcję szefa Zarządu Inżynierii Wojskowej w DG RSZ[4][5]. Absolwent studiów podyplomowych w Akademii Sztuki Wojennej[6]. Postanowieniem Prezydenta RP Andrzeja Dudy z dnia 26 lutego 2021 został mianowany z dniem 1 marca 2021 na stopień generała brygady[7][8]. Akt mianowania odebrał 1 marca 2021 z rąk Prezydenta RP w Pałacu Prezydenckim[9].
Awanse edytuj
- podporucznik – 1994[1]
(...)
- generał brygady – 1 marca 2021[9]
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[10] edytuj
- Gwiazda Iraku
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku
- Medal W Służbie Pokoju UNIFIL
- Medal „Milito Pro Christo” – 2019[11]
- Krzyż XXX-lecia Ordynariatu Polowego – 2021[12]
- Odznaka Honorowa Wojsk Lądowych
- Odznaka pamiątkowa 2 Inowrocławskiego pułku inżynieryjnego – 2013 ex officio
i inne.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Jasiński 2013 ↓, s. 189.
- ↑ Poczet dowódców. 3bdm.wp.mil.pl. [dostęp 2023-04-18].
- ↑ Przekazanie obowiązków Dowódcy 2. Inowrocławskiego Pułku Inżynieryjnego. 2pinz.wp.mil.pl. [dostęp 2023-04-18].
- ↑ Jasiński 2016 ↓, s. 324.
- ↑ Saperzy szkolą kolegów z Ukrainy. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2023-04-19].
- ↑ Awanse generalskie. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2023-04-19].
- ↑ Awanse generalskie w Siłach Zbrojnych RP [online], Ministerstwo Obrony Narodowej - Portal Gov.pl, 1 marca 2021 [dostęp 2021-12-12] (pol.).
- ↑ Anna Dąb-Kostrzewska 2022 ↓, s. 32.
- ↑ a b Awanse generalskie w Siłach Zbrojnych RP [online], Biuro Bezpieczeństwa Narodowego [dostęp 2021-03-03] (pol.).
- ↑ https://www.wojsko-polskie.pl/dgrsz/Teczka personalna DG RSZ/TP/16/2023 gen. bryg. Marek Wawrzyniak
- ↑ Nagrody Benemerenti Ordynariatu Polowego dla archidiecezji warszawskiej i Wojsk Inżynieryjnych [online], ordynariat.wp.mil.pl, 12 stycznia 2019 [dostęp 2023-04-19].
- ↑ Centralne Obchody Święta Wojsk Inżynieryjnych 2021. saper.com.pl. [dostęp 2023-04-19].
Bibliografia edytuj
- Anna Dąb-Kostrzewska (red.): Kronika Wojska Polskiego 2021. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2022, s. 324. ISSN 1734-2317.
- dr Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2015. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2016, s. 324. ISSN 1734-2317.
- dr Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2012. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2013, s. 189. ISSN 1734-2317.