Maria Antonietta Macciocchi
Maria Antonietta Macciocchi (ur. 23 lipca 1922 w Isola del Liri, zm. 15 kwietnia 2007 w Rzymie) – włoska polityk, dziennikarka, pisarka i politolog, deputowana krajowa, poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji.
Data i miejsce urodzenia |
23 lipca 1922 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
15 kwietnia 2007 |
Zawód, zajęcie |
polityk, dziennikarka, pisarka, politolog |
Alma Mater | |
Stanowisko |
posłanka do Izby Deputowanych (1968–1972, 1979–1980), posłanka do Parlamentu Europejskiego I kadencji (1979–1984) |
Partia | |
Odznaczenia | |
Życiorys edytuj
Od 1942 działała w opozycji antyfaszystowskiej, w tym uczestniczyła w akcjach propagandowych. Wstąpiła wówczas do Włoskiej Partii Komunistycznej i zajmowała się rekrutacją. W 1945 ukończyła studia z literatury i filozofii na Uniwersytecie Rzymskim „La Sapienza”. Od 1950 do 1956 była redaktor naczelną „Noi Donne”, organu prasowego organizacji feministycznej Unione donne italiane, następnie do 1961 kierowała powiązanym z komunistami tygodnikiem „Vie nuove”. Od 1961 działała jako korespondentka dziennika „l’Unità” m.in. w Paryżu, Brukseli i Algierze, przeprowadzała także wywiady z politykami z różnych państw[1][2]. Opublikowała ponadto kilkanaście książek, poświęcono jej jedną biografię.
W 1968 wybrana do Izby Deputowanych V kadencji[3], w trakcie kadencji popadła w rosnący konflikt z władzami PCI. W tym okresie zaczęła przejawiać sympatie antystalinowskie maoistowskie, co usytuowało ją na marginesie partii, w 1972 przeniosła się do Paryża, gdzie została istotną postacią miejscowego życia kulturalnego, współpracując m.in. z Louisem Althusserem. Rozpoczęła wykładanie na Université de Paris VIII Vincennes Saint Deni, w 1977 uzyskała doktorat z politologii[1][2]. W 1979 związała się z Partią Radykalną, w tym roku została wybrana ponownie do krajowej legislatywy (w styczniu 1980 zrezygnowała z mandatu)[3]. We wrześniu tegoż roku zasiadła Parlamencie Europejskim w miejsce Leonardo Sciascii. W PE początkowo przystąpiła do Technicznej Grupy Niezależnych, a od 1982 do frakcji socjalistycznej[4]. Po zakończeniu kadencji powróciła do kariery publicystycznej, skupiając się zwłaszcza na pisaniu książek. Wzbudziła pewne zaskoczenie, publikując książkę przychylną Janowi Pawłowi II i zbliżając się do katolicyzmu[5]. W 1994 kandydowała do Europarlamentu z ramienia Patto Segni.
Była związana z dziennikarzem Pietro Amendolą (bratem Giorgia), z którym miała córkę.
Odznaczenia edytuj
Odznaczona Legią Honorową V klasy (1992)[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Maria Antonietta Macciocchi. memim.com. [dostęp 2022-12-29]. (ang.).
- ↑ a b c Maria Antonietta Macciocchi. anpi.it. [dostęp 2022-12-29]. (wł.).
- ↑ a b Maria Antonietta Macciocchi. camera.it. [dostęp 2022-12-29]. (wł.).
- ↑ Maria Antonietta Macciocchi. europarl.europa.eu. [dostęp 2022-12-29].
- ↑ Eleonora Selvi: Maria Antonietta Macciocchi: profilo di un'intellettuale nomade nel secolo delle ideologie. arcadia.sba.uniroma3.it. [dostęp 2022-12-29]. (wł.).
- ISNI: 0000000115910742
- VIAF: 7393696
- LCCN: n80017728
- GND: 122319958
- BnF: 119137628
- SUDOC: 026999722
- SBN: CFIV065559
- NKC: jn20000710428
- BNE: XX1161908
- NTA: 069167281
- BIBSYS: 90588425
- CiNii: DA03719980
- Open Library: OL287757A
- PLWABN: 9810675383105606
- NUKAT: n97001881
- J9U: 987007279856305171
- PTBNP: 52936
- CANTIC: a10116576
- CONOR: 30903395