Marian Jadwiński
Marian Leon Jadwiński (ur. 25 marca 1895 w Krakowie, zm. 1973 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
| |
 podpułkownik dyplomowany piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 marca 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1973 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu piechoty |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujMarian Leon Jadwiński urodził się 25 marca 1895 roku w Krakowie, w rodzinie Tomasza. W czasie I wojny światowej, jako uczeń gimnazjum wstąpił do Legionów Polskich. Walczył w szeregach 5 pułku piechoty[1].
W grudniu 1918 roku w Jędrzejowie sformował 9 kompanię 25 pułku piechoty[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 892 lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 5 pułk piechoty Legionów w Wilnie[3]. W 1923 roku pełnił służbę w 63 pułku piechoty w Toruniu[4]. W 1927 roku Jadwiński został przeniesiony do dyspozycji Ministra Skarbu, który wyznaczył go na stanowisko kierownika Małopolskiego Inspektoratu Okręgowego Straży Granicznej w Sanoku[5]. W listopadzie 1928 roku został przeniesiony z dyspozycji Ministra Skarbu do 30 pułku Strzelców Kaniowskich w Warszawie na stanowisko dowódcy III batalionu[6]. 5 stycznia 1931 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1930–1932. 1 listopada 1932 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 17 stycznia 1933 roku został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 11 lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. 28 czerwca 1933 roku ogłoszono jego przeniesienie do 3 Batalionu Strzelców w Rembertowie na stanowisko dowódcy batalionu[8]. Następnie został przeniesiony do Dowództwa 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty w Grudziądzu na stanowisko szefa sztabu. W latach 1938–1939 był I zastępcą dowódcy 69 pułku piechoty w Gnieźnie[9].
W kampanii wrześniowej pełnił obowiązki szefa sztabu Korpusu Ochotniczego do Specjalnych Zadań. 22 września na polecenie dowódcy korpusu, generała dywizji Mariana Januszajtisa został skierowany ze Lwowa na tereny okupowane przez Niemców do Makowa Podhalańskiego, gdzie miał koordynować działania dywersji pozafrontowej[10][11]. Powierzonego zadania nie był w stanie wykonać. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu XII A Hadamar[12].
Po uwolnieniu z niewoli i zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji. 1 grudnia 1957 roku został wybrany członkiem Zarządu Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii[13]. Zmarł w 1973 roku w Londynie[14].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)[15]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie) „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918-1921”
- Złoty Krzyż Zasługi (17 marca 1930)[16]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Przypisy
edytuj- ↑ Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ Banaszak 2014 ↓, s. 54.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 52.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 305, 412.
- ↑ Kadra 1918–1939 ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 337.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 18 stycznia 1933 roku, s. 1.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 130.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 13, 629.
- ↑ Włodzimirski 1939 ↓.
- ↑ Kozłowski 2015 ↓, s. 119.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Walny Zjazd Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii. [w:] Ambasada RP przy Stolicy Apostolskiej. Komunikaty prasowe, depesze, artykuły i biuletyny, 1957, sygn. A.44.330/8 [on-line]. IPMS, 1957-12-06. s. 6. [dostęp 2019-08-29]..
- ↑ Marian Leon Jadwinski. ancestry.co.uk. [dostęp 2017-08-16]. (ang.).
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Piotr Kozłowski: Zapomniani obrońcy granic południowo-wschodnich II Rzeczypospolitej 1922–1939: słownik biograficzny oficerów, strażaków oraz pracowników kontraktowych straży celnej i straży granicznej. Przemyśl: Wydawnictwo Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 2015. ISBN 978-83-61329-14-5.
- Marian Jadwiński. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-08-29].
- Piotr Kozłowski: Marian Jadwiński. Muzeum Polskich Formacji Granicznych. [dostęp 2019-08-29].
- Włodzimirski: Protokół przesłuchania Januszajtisa Mariana s. Konstantego z 8–16 grudnia 1939 roku. MSWiA, 1939. [dostęp 2017-08-16]. (pol.).
- Tadeusz Banaszak. Garnizony wojska polskiego w regionie świętokrzyskim. Garnizon Jędrzejów. „Świętokrzyskie”. 13 (17), czerwiec 2014. Kielce: Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Witolda Gombrowicza. ISSN 1895-2895.
- Marian Jadwiński. Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. [dostęp 2017-08-16].