Marian Piekarski (inżynier)
Marian Szczepan Piekarski[1] (ur. 7 grudnia 1935 w Częstochowie, zm. 24 października 2010) – polski inżynier łączności.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: cyfrowe przetwarzanie sygnałów, podstawy elektroniki, teoria obwodów, sygnałów i układów elektronicznych | |
| Alma Mater | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujW latach 1953–1959 studiował na Wydziale Łączności Politechniki Wrocławskiej (1953-1959), a następnie do 1962 r. zaocznie na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Wrocławskiego. Stopień doktora obronił na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej w 1966 r., habilitację uzyskał w 1976 r., a w 1992 r. przyznano mu tytuł naukowy profesora zwyczajnego nauk technicznych[1].
Pracę na Politechnice Wrocławskiej rozpoczął jeszcze jako student czwartego roku w 1956 r. w Katedrze Podstaw Telekomunikacji, a od 1968 r. pracował w Instytucie Telekomunikacji i Akustyki Politechniki Wrocławskiej, kolejno jako: młodszy asystent, asystent (1959 r.), starszy asystent (1960 r.), adiunkt (1966 r.), docent (1968 r.)[1] i profesor nadzwyczajny na Wydziale Elektroniki (1978 r.)[2]. Od lat 80. kierował Zakładem Teorii Obwodów w Instytucie Telekomunikacji i Akustyki Politechniki Wrocławskiej. Był prodziekanem Wydziału Elektroniki Politechniki Wrocławskiej (1966-72), zastępcą dyrektora w Instytucie Telekomunikacji i Akustyki Politechniki Wrocławskiej (1972-1978, 1987-1991) i dyrektorem Instytutu (1981)[1].
Członek Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego (od 1977 r.) i jego prezes (od 1991 r.), członek Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej (od 1962 r.), członek jego komisji rewizyjnej (1973-1974), przewodniczący zarządu oddziału wrocławskiego (1981-1985), zastępca członka (1976-1980) i członek zarządu głównego oraz wiceprzewodniczący zarządu głównego (od 1986 r.); w 1996 r. został członkiem honorowym[1]. Członek Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji Polskiej Akademii Nauk i Komitetu Narodowego Międzynarodowej Unii Radiowej[3].
Jego zainteresowania naukowe obejmowały teorię sygnałów, obwodów, systemów i układów elektronicznych oraz cyfrowe przetwarzanie sygnałów. Prowadził badania w zakresie zastosowania metod topologicznych analizy i syntezy układów elektronicznych, metod syntezy układów mikroelektronicznych, jak również badania bezwzględnej stabilności wielowrotników oraz układów wielowymiarowych, metod bezpośredniej syntezy pasywnych układów analogowych, dyskretnych i cyfrowych metod przestrzeni stanów, a także metod interpolacji macierzami rzeczywistymi dodatnimi i macierzami rzeczywistymi ograniczonymi. Autor 2 patentów, 2 skryptów i ponad 120 artykułów, promotor 15 przewodów doktorskich[1].
Wykładał także na WSI w Zielonej Górze (1966-68) i WSI w Koszalinie (od 1990)[1].
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Złotą Odznaką Politechniki Wrocławskiej[4].
Został pochowany na cmentarzu przy ul. Smętnej we Wrocławiu[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h Marian Szczepan Piekarski (1935-2010) [online], apw.ee.pw.edu.pl [dostęp 2022-05-02].
- ↑ Marian Burak, Piotr Pregiel, Tytularni profesorowie Politechniki Wrocławskiej 1935-1978, Politechnika Wrocławska, s. 77, ISBN 978-83-7493-885-3 [dostęp 2022-05-02] (pol.).
- ↑ Katedra Systemów Przetwarzania Sygnałów, Zespół Teorii Obwodów [online], zto.ita.pwr.wroc.pl [dostęp 2022-05-02].
- ↑ Marian Piekarski, Wrocław, 26.10.2010 – kondolencje [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2022-05-02].