Marian Renke
Marian Renke (ur. 11 lutego 1930 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 16 grudnia 1992) – polski działacz sportowy i dyplomata, prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego (1978–1986), ambasador PRL na Kubie i Jamajce (1971–1976) oraz w Hiszpanii (1986–1990), poseł na Sejm PRL III kadencji.
| Data i miejsce urodzenia |
11 lutego 1930 |
|---|---|
| Data śmierci |
16 grudnia 1992 |
| Poseł III kadencji Sejmu PRL | |
| Okres |
od 16 kwietnia 1961 |
| Przynależność polityczna | |
| Prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego | |
| Okres |
od 1978 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys
edytujBył synem Stanisława i Stanisławy z domu Kukulskiej. Od 1944 do 1946 był robotnikiem w zakładach pracy w Piotrkowie Trybunalskim. Studiował na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Łódzkiego, jednak magisterium uzyskał w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR w 1966.
Od 1947 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a od 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Działał w organizacjach młodzieżowych. Pełnił funkcje w Związku Walki Młodych i Związku Młodzieży Polskiej, w latach 1957–1964 był I sekretarzem Komitetu Centralnego Związku Młodzieży Socjalistycznej. Był także członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu[1]. W latach 1961–1965 pełnił mandat posła na Sejm PRL z okręgu Wałbrzych, należał do Komisji Oświaty i Nauki oraz Komisji Spraw Zagranicznych. Był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR (1959–1971) oraz zastępcą kierownika Wydziału Zagranicznego KC PZPR (1965–1971).
Sprawował funkcję ambasadora PRL na Kubie i Jamajce (1971–1976). Po powrocie do kraju był aktywnym działaczem sportowym: stał na czele Polskiej Federacji Sportu (1976–1978) oraz Polskiego Komitetu Olimpijskiego (1978–1986). Równolegle w latach 1978–1985 sprawował funkcję przewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Sportu. Od 1980 do 1981 był członkiem Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR. W 1983 zasiadł w Narodowej Radzie Kultury. W 1983 wybrany w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Od 1986 do 1990 pełnił misję dyplomatyczną jako ambasadora w Hiszpanii.
Odznaczony Orderu Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1954)[2], Medalem jubileuszowym „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina”, Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1963)[3], Odznaką honorową "Zasłużony dla Warmii i Mazur" (1960)[4] oraz Honorową Odznaką Miasta Łodzi (1982)[5]
Był żonaty z Barbarą z domu Dworzyńską (1928–2015). Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A dod.-1-39)[6].
Przypisy
edytuj- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 4 (4350), 7 stycznia 1958, s. 2.
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1453.
- ↑ Dziennik Urzędowy Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki, nr 1–2, 29 lutego 1964, s. 5.
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie, nr 9, 20 września 1960, s. 2.
- ↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej miasta Łodzi, nr 9, 31 sierpnia 1982, s. 10.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
Bibliografia
edytuj- Kto jest kim w Polsce 1984, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1984, s. 807.
- Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2020-11-10].
- Leksykon Historii Polski, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1995, s. 626.