Wikipedia

Marie Eugenie delle Grazie

Marie Eugenie delle Grazie (ur. 14 sierpnia 1864 w Belej Crkvi, zm. 18 lutego 1931 w Wiedniu) – austriacka pisarka, poetka, laureatka nagrody Bauernfeld Prize[1].

Marie Eugenie delle Grazie
Ilustracja
Obraz autorstwa Williama Ungera, 1895
Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1864
Bela Crkva

Data i miejsce śmierci

18 lutego 1931
Wiedeń

Narodowość

austriacka

Język

niemiecki

Dziedzina sztuki

pisarz

Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys edytuj

 
Marie Eugenie delle Grazie, 1888

Marie Eugenie urodziła się w mieście Bela Crkva, należnego wówczas do Cesarstwa Austriackiego, jako córka Cäsara Constantina delle Grazie (1817–1873) – generalnego inspektora Pierwszego Towarzystwa Żeglugi Morskiej Danube w Banat (Erste Donaudampfschiffahrtsgesellschaft) a następnie dyrektora spółki górniczej w Drenkowa/Banat. Po śmierci ojca w 1873 roku rodzina przeprowadziła się do Wiednia. Kształciła się w szkole dla dziewcząt, a następnie uczęszczała przez rok do kolegium nauczycielskiego Sankt Anna. Naukę kontynuowała u Laurenza Müllnera, profesora filozofii chrześcijańskiej na Uniwersytecie Wiedeńskim[1].

Marie pisała wiersze od najmłodszych lat. Pierwszy tom Gedichte wydała w 1882 roku. W 1894 opublikowała epicki poemat w pentametrze jambicznym Robespierre. Ein moderners Epos, który uważany jest za jedną z jej najlepszych prac[1][2]. W 1916 roku otrzymała Ebner-Eschenbach-Preis[3].

Marie Eugenie delle Grazie wraz z Marie von Ebner-Eschenbach uważana jest za jedną z najwybitniejszych pisarek pisarzy niemieckojęzycznych końca XIX wieku. Już w wieku 19 lat za dzieło Saul otrzymała stypendium Schwestern-Fröhlich-Stiftung[2]. Zarówno jej proza, jak i prace liryczne charakteryzowały się dużą dojrzałością. Oprócz literatury popularnej pisała także dzieła krytyczne społecznie, w których opowiadała się za wolnością i godnością ludzką. Była ważnym przedstawicielem realizmu. Należała również do Iduny, związku, którego nazwa pochodziło od Idun nordyckiej bogini płodności. W 1910 roku opublikowała dwa artykuły w gazecie Neue Freie Presse, wyrażając poparcie dla praw kobiet. Po śmierci mentora Müllnera w 1912 roku wycofała się z życia publicznego i przeniosła do Styrii, gdzie odwróciła od wolnego myślenia i katolicyzmu[2]. Marie Eugenie delle Grazie zmarła samotnie w Wiedniu w 1931 roku, w wieku 66 lat. Została pochowana na wiedeńskim cmentarzu Döblinger Friedhof przy Hartäckerstraße[3].

Wybrana twórczość edytuj

  • Gedichte, 1882
  • Hermann, 1883
  • Gedichte,1885
  • Die Zigeunerin, 1885
  • Saul,1885
  • Italienische Vignetten, 1892
  • Robespierre. Ein moderners Epos, 1894
  • Schlagende Wetter, 1899 ,
  • Der Schatten, 1901 ,
  • Liebe, 1902
  • Ver Sacrum, 1906
  • Heilige und Menschen, 1909
  • Vor dem Sturm, 1910
  • Der Liebe und des Ruhmes Kränze, 1920
  • Die weißen Schmetterlinge von Clairvoux,1925

Linki zewnętrzne edytuj

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Grazie, Marie Eugenie delle. Deutsche Biographie. [dostęp 2019-04-13]. (niem.).
  2. ↑ a b c ÖBL 1957 ↓, s. 176.
  3. ↑ a b Bietak 1966 ↓, s. 114.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marie_Eugenie_delle_Grazie&oldid=72823260”