Mark McKoy

kanadyjski, później austriacki lekkoatleta

Mark Anthony McKoy (ur. 10 grudnia 1961 w Georgetown[1]) – kanadyjski lekkoatleta płotkarz, reprezentujący później Austrię, mistrz olimpijski.

Mark McKoy
Data i miejsce urodzenia

10 grudnia 1961
Georgetown

Wzrost

181 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kanada
Igrzyska olimpijskie
złoto Barcelona 1992 lekkoatletyka
(bieg na 110 m przez płotki)
Halowe mistrzostwa świata
złoto Toronto 1993 bieg na 60 m przez płotki
brąz Sewilla 1991 bieg na 60 m przez płotki
Igrzyska Wspólnoty Narodów
złoto Brisbane 1982 lekkoatletyka
(bieg na 110 m przez płotki)
złoto Edynburg 1986 lekkoatletyka
(bieg na 110 m przez płotki)
złoto Edynburg 1986 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
srebro Brisbane 1982 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
Uniwersjada
brąz Edmonton 1983 bieg na 110 m przez płotki
Mistrzostwa panamerykańskie juniorów
brąz Sudbury 1980 bieg na 110 m przez płotki

Urodził się w Gujanie, dzieciństwo spędził w Anglii, a do Kanady przeniósł się jako nastolatek. Zdobył brązowy medal w biegu na 110 metrów przez płotki na mistrzostwach panamerykańskich juniorów w 1980 w Greater Sudbury[2].

W 1982 zdobył złoty medal biegu na 110 metrów przez płotki, także srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach Wspólnoty Narodów w Brisbane[3]. Zajął 4. miejsce w biegu na 110 metrów przez płotki na pierwszych mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach[4], a także 4. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i 6. miejsce w biegu na 110 metrów przez płotki na igrzyskach panamerykańskiuch w 1983 w Caracas[5]. Zdobył brązowy medal w biegu na 110 metrów przez płotki na uniwersjadzie w 1983 w Edmonton[6].

Zajął 4. miejsce w biegu na 110 metrów przez płotki na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles[1]. Zwyciężył na tym dystansie w cyklu zawodów Grand Prix IAAF w 1985[7]. 5 marca 1986 w Kobe ustanowił aktualny do tej pory (lipiec 2021) rekord świata w biegu na 50 metrów przez płotki czasem 6,25 s[8]. Na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1986 w Edynburgu zwyciężył w biegu na 110 metrów przez płotki i w sztafecie 4 × 100 metrów[3]. Podczas halowych mistrzostw Świata w 1987 w Indianapolis prowadził w finale biegu na 60 metrów przez płotki, ale zderzył się z biegnącym na sąsiednim torze Gregiem Fosterem (z winy Fostera) i obaj nie ukończyli biegu[9]. Był siódmy w finale biegu na 110 metrów przez płotki na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie[4].

Na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu zajął 7. miejsce w finale biegu na 110 metrów przez płotki[1]. Po ujawnieniu, że jego kolega z reprezentacji Ben Johnson został pozbawiony złotego medalu w biegu 100 metrów z powodu dopingu, McKoy opuścił Seul przed startem sztafety 4 × 100 metrów, w której miał wystąpić. Później przyznał się do stosowania dopingu i otrzymał dwuletnią dyskwalifikację. W czasie dyskwalifikacji przeniósł się do Austrii.

Powrócił do rywalizacji w 1991. Na halowych mistrzostwach świata w Sewilli zdobył brązowy medal w biegu na 60 metrów przez płotki[9]. Podczas mistrzostw świata w tym samym roku w Tokio zajął 4. miejsce w biegu na 110 metrów przez płotki[4].

Na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie zwyciężył w finale biegu na 110 metrów przez płotki. Prowadził od początku i pomimo przewrócenia ostatniego płotka nie dał się wyprzedzić, uzyskując czas 13,12 s[1]. Zwyciężył także na halowych mistrzostwach Świata w 1993 w Toronto w biegu na 60 metrów przez płotki[10].

W 1994 otrzymał obywatelstwo austriackie i zaczął startować w barwach tego państwa. Zajął 4. miejsce w biegu na 60 metrów przez płotki na halowych mistrzostwach świata w 1995 w Barcelonie[11]. Wystąpił na swych czwartych igrzyskach olimpijskich w 1996 w Atlancie, ale odpadł w ćwierćfinale biegu na 110 metrów przez płotki. Jest aktualnym (lipiec 2021) rekordzistą zarówno Kanady (13,08 s, 1 lipca 1993 w Lille)[12], jak i Austrii w biegu na 110 metrów przez płotki – 13,14 s (3 września 1994 w Paryżu)[13].

Po zakończeniu kariery powrócił do Toronto, gdzie prowadzi sklep ze zdrową żywnością.

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Mark McKoy [online], olympedia.org [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  2. Pan American Junior Championships 1980 [online], wjah.co.uk [dostęp 2021-07-02] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
  3. a b Marcus McKoy [online], thecgf.com [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  4. a b c IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 147 [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  5. Pan-American Games, Caracas, Venezuela 1983 [online], atfs.org, s. 6–7 [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  6. World Student Games (Universiade – Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  7. IAAF Grand Prix Final [online], GBRAthletics [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  8. World Records Men Indoor [online], World Athletics [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  9. a b IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 83 [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  10. IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 83–84 [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  11. IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 84 [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  12. Canadian Records [online], Athletics Canada [dostęp 2021-07-02] (ang.).
  13. Bestenliste [online], Österreichischer Leichtathletik-Verband [dostęp 2021-07-02] (niem.).

Linki zewnętrzne

edytuj