Wikipedia

Ben Johnson (lekkoatleta)

kanadyjski lekkoatleta

Ben Johnson, właśc. Benjamin Sinclair Johnson (ur. 30 grudnia 1961 w Falmouth na Jamajce[1]) – kanadyjski lekkoatleta pochodzenia jamajskiego, który specjalizował się w biegach sprinterskich.

Ben Johnson
Benjamin Sinclair Johnson
Ilustracja
Ben Johnson w 2017 roku
Pełne imię i nazwisko

Benjamin Sinclair Johnson

Data i miejsce urodzenia

30 grudnia 1961
Falmouth, Jamajka

Obywatelstwo

kanadyjskie

Wzrost

177 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kanada
Igrzyska olimpijskie
brąz Los Angeles 1984 lekkoatletyka
(bieg na 100 m)
brąz Los Angeles 1984 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
Halowe mistrzostwa świata
złoto Paryż 1985 bieg na 60 m
Igrzyska Wspólnoty Narodów
złoto Edynburg 1986 lekkoatletyka
(bieg na 100 m)
złoto Edynburg 1986 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
srebro Brisbane 1982 lekkoatletyka
(bieg na 100 m)
srebro Brisbane 1982 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
brąz Edynburg 1986 lekkoatletyka
(bieg na 200 m)
Uniwersjada
srebro Edmonton 1983 sztafeta 4 × 100 m
Multimedia w Wikimedia Commons

Jeden z najszybszych lekkoatletów w historii oraz bohater skandali związanych z nielegalnym dopingiem. Wielokrotny medalista największych międzynarodowych zawodów lekkoatletycznych. Rekordzista świata w biegach sprinterskich w latach 1986–1988. W roku 1988 po wykryciu niedozwolonego dopingu został zdyskwalifikowany i jednocześnie pozbawiony medali zdobytych od roku 1987. Po powrocie na bieżnię został ponownie – tym razem dożywotnio – zdyskwalifikowany w roku 1993.

Życiorys edytuj

Początek kariery edytuj

Johnson urodził się w miejscowości Falmouth na północnym wybrzeżu Jamajki. Gdy Ben miał 15 lat, jego rodzina wyemigrowała do Kanady i osiedliła się w miejscowości Scarborough w prowincji Ontario.

W Scarborough Johnson spotkał się z trenerem Charliem Francisem i dołączył do klubu sportowego przy York University. Pierwszym międzynarodowym sukcesem dla młodego sprintera było wywalczenie dwóch srebrnych medali – w biegu na 100 metrów oraz sztafecie 4 × 100 metrów – podczas igrzysk Wspólnoty Narodów w Brisbane w roku 1982[2]. Rok później nie udało mu się powtórzyć sukcesów z Australii i podczas mistrzostw świata odpadł w półfinale biegu na 100 metrów uzyskując czas 10,44 s. Kanadyjska sztafeta 4 × 100 metrówz Joihnsonem w składzie odpadła w eliminacjach[3].

Podczas rozgrywanych w Los Angeles igrzysk olimpijskich sprinter sięgnął po brązowy medal w biegu na 100 metrów oraz wraz z kolegami z reprezentacji Kanady – Tonym Sharpe’em, Desaiem Williamsem oraz Sterlingiem Hindsem – w sztafecie 4 × 100 metrów. 22 sierpnia 1984 roku w Zurychu Johnson dwukrotnie bił rekord Kanady na setkę osiągając ostatecznie wynik 10,12[4].

W roku 1985 po siedmiu kolejnych pojedynkach Kanadyjczykowi udało się ostatecznie pokonać Carla Lewisa z USA. Po roku, 21 sierpnia, w Zurychu ponownie poprawił rekord Kanady pokonując dystans 100 metrów w czasie 10,11[4]. Podczas zawodów pucharu świata 4 października czwarty raz w karierze ustanowił nowy rekord kraju w biegu na 100 metrów osiągając wynik 10,00[4].

15 stycznia 1986 roku podczas halowych zawodów w japońskiej Osace ustanowił halowy rekord świata w biegu na 60 metrów czasem 6,50[5]. Trzy medale przyniosły Johnsonowi kolejne igrzyska Wspólnoty Narodów. W Edynburgu Kanadyjczyk był najszybszy w biegu na 100 metrów pokonując Linforda Chrisitie oraz w sztafecie 4 × 100 metrów. Brązowy medal przyniósł mu bieg na 200 metrów[2]. 7 lipca w Moskwie podczas igrzysk dobrej woli[6] jako pierwszy Kanadyjczyk uzyskał w biegu na 100 metrów czas poniżej 10 sekund: 9,95[4].

Podczas lekkoatletycznych mistrzostw świata w Rzymie (1987) Johnson okazał się najlepszy w biegu na 100 m i zyskał światową sławę. Swoją obecność w światowej czołówce potwierdził rekordem świata – 9,83.

Po rzymskim czempionacie Johnson stał się gwiazdą. Po pobiciu rekordu świata jego miesięczne przychody wynosiły około 480 000 dolarów. Sprinter otrzymał szereg nagród, a przez dziennikarzy został wybrany sportowcem roku 1987. Kanadyjczyk zajął także pierwsze miejsce w plebiscycie prestiżowego czasopisma Track & Field News Track & Field Athlete of the Year[7].

Osiągnięcia edytuj

Rok Impreza Miejsce Konkurencja Lokata Wynik
1982 Igrzyska Wspólnoty Narodów   Brisbane bieg na 100 m 2. miejsce 10,05[2][8]
1982 Igrzyska Wspólnoty Narodów   Brisbane sztafeta 4 × 100 m 2. miejsce 39,30[2][8]
1983 Uniwersjada   Edmonton sztafeta 4 × 100 m 2. miejsce 38,69[9][10]
1983 Mistrzostwa świata   Helsinki bieg na 100 m el. – 12. miejsce[11] 10,44[3]
1983 Igrzyska panamerykańskie   Caracas bieg na 100 m 6. miejsce 10,25[5]
1984 Igrzyska olimpijskie   Los Angeles bieg na 100 m 3. miejsce 10,22[1]
1984 Igrzyska olimpijskie   Los Angeles sztafeta 4 × 100 m 3. miejsce 38,70[1]
1985 Światowe igrzyska halowe   Paryż bieg na 60 m 1. miejsce 6,62[12]
1985 Puchar świata   Canberra bieg na 100 m 1. miejsce 10,00[13]
1986 Igrzyska dobrej woli   Moskwa bieg na 100 m 1. miejsce 9,95[14]
1986 Igrzyska Wspólnoty Narodów   Edynburg bieg na 100 m 1. miejsce 10,07[2][8]
1986 Igrzyska Wspólnoty Narodów   Edynburg bieg na 200 m 3. miejsce 20,64[2][8]
1986 Igrzyska Wspólnoty Narodów   Edynburg sztafeta 4 × 100 m 1. miejsce 39,15[2][8]
1987 Halowe mistrzostwa świata   Indianapolis bieg na 60 m 1. miejsce [5]
1987 Mistrzostwa świata   Rzym bieg na 100 m 1. miejsce 9,83[15]
1987 Mistrzostwa świata   Rzym sztafeta 4 × 100 m 4. miejsce 38,47[5]
1988 Igrzyska olimpijskie   Seul bieg na 100 m 1. miejsce 9,79 WR[1]
1991 Halowe mistrzostwa świata   Sewilla bieg na 60 m 4. miejsce 6,61[5]
1991 Mistrzostwa świata   Tokio sztafeta 4 × 100 m 8. miejsce 39,51[5]
1992 Igrzyska olimpijskie   Barcelona bieg na 100 m 8. miejsce 10,70[1]
1992 Igrzyska olimpijskie   Barcelona sztafeta 4 × 100 m DNF[1]

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f Ben Johnson [online], olympedia.org [dostęp 2020-10-04] (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g Ben Johnson [online], thecgf.com [dostęp 2020-10-04] (ang.).
  3. ↑ a b IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 87–88, 225–226 [dostęp 2020-10-04] (ang.).
  4. ↑ a b c d Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość-Sandomierz: 2007.
  5. ↑ a b c d e f Ben Johnson, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2010-01-08] (ang.).
  6. ↑ GBRAthletics: Goodwill Games [online] [dostęp 2010-01-08] (ang.).
  7. ↑ Nagrodę mu odebrano, a po ponownym głosowaniu wyróżniono Marokańczyka Saïd Aouita.
  8. ↑ a b c d e GBRAthletics: Commonwealth Games (Men) [online] [dostęp 2010-01-08] (ang.).
  9. ↑ All-time Men’s best 4x100m relay [online], alltime-athletics.com [dostęp 2011-11-01] (ang.).
  10. ↑ World Student Games (Universiade – Men) [online], gbrathletics [dostęp 2011-11-01] (ang.).
  11. ↑ W biegu półfinałowym.
  12. ↑ GBRAthletics: IAAF World Indoor Championships [online] [dostęp 2010-01-08] (ang.).
  13. ↑ GBRAthletics: IAAF World Cup in Athletics [online] [dostęp 2010-01-08] (ang.).
  14. ↑ GBRAthletics: World Student Games (Men) [online] [dostęp 2010-01-08] (ang.).
  15. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 88 [dostęp 2020-10-04] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ben_Johnson_(lekkoatleta)&oldid=73549412”