Wikipedia

Kobe

miasto w Japonii

Kobe (jap. 神戸市 Kōbe-shi) – miasto portowe w Japonii, położone na wschodnim wybrzeżu wyspy Honsiu (Honshū) pomiędzy zatoką Osaka (Ōsaka-wan) a łańcuchem niskich gór Rokkō (Rokkō-sankei) o długości 56 km. Ich częścią jest pasmo również niewysokich gór o nazwie Tanjō-sankei lub Tanjō-Taishaku. Najwyższym szczytem jest Rokkō (931 m)[a].

Kobe
Ilustracja
Kobe
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Japonia

Prefektura

 Hyōgo

Wyspa

Honsiu

Region

Kinki

Burmistrz

Kizō Hisamoto

Powierzchnia

557 km²

Populacja (2018[1])
• liczba ludności
• gęstość


1 546 000
2775,6 os./km²

Kod pocztowy

〒650-8570

Symbole japońskie
Drzewo

kamelia mała (Camellia sasanqua)

Kwiat

hortensja ogrodowa (Hydrangea macrophylla)

Położenie na mapie prefektury Hyōgo
Mapa konturowa prefektury Hyōgo, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kobe”
Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kobe”
Ziemia34°41′N 135°11′E/34,683333 135,183333
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa

Kobe jest stolicą prefektury Hyōgo i jednym z dziesięciu największych miast Japonii. Leży w regionie Kinki (Kansai), 30 km na zachód od Osaki. Należy do obszaru metropolitalnego Keihanshin liczącego ok. 18 mln mieszkańców[1][2].

Miasto dzieli się na dziewięć dzielnic: Nishi, Kita, Tarumi, Suma, Nagata, Hyōgo, Chūō, Nada, Higashi-Nada.

Historia edytuj

Znaleziska archeologiczne wskazują na istnienie osad ludzkich na terenie zachodniej części dzisiejszego Kobe już w okresie Jōmon (lata 12 000 p.n.e. do 300 p.n.e). Region Kobe jest wzmiankowany w starej kronice Nihon-shoki, opisującej założenie chramu Ikuta przez cesarzową Jingū w roku 201 n.e. ku czci bogini Wakahirume-no-Mikoto[b]. Nazwa Kobe wywodzi się rzekomo od słowa kanbe (kamube), oznaczającego rodziny, które opiekowały się sanktuariami. Dla mieszkańców chram jest symbolem odradzania i nadziei, ponieważ przetrwał nienaruszony wiele tragedii: wojen, powodzi, trzęsień ziemi[3][4]

Miasto rozwijało się w dużej mierze dzięki korzystnemu położeniu, stymulującemu rozwój portu. Prowadzono stąd handel międzynarodowy m.in. z Chinami.

Przez pięć miesięcy w 1180 r. na terenie dzisiejszej dzielnicy Hyōgo mieściła się siedziba cesarza Antoku (1178–1185) o nazwie Fukuhara-kyō. W 1184 r. na terenie tym i w pobliżu chramu Ikuta miała miejsce bitwa pod Ichi-no-Tani, jedna z bitew wojny Gempei pomiędzy klanami Taira i Minamoto.

Od XIII w. port w Kobe nazywano portem Hyōgo. W 1868 r. Kobe, w wyniku restauracji Meiji, zostało razem z Osaką otwarte dla przybyszów z Zachodu, jako jedno z pierwszych japońskich miast. Do dnia dzisiejszego w Kobe zachowała się pewna liczba zachodnich rezydencji, głównie w rejonie Kitano. W dzisiejszym kształcie miasto zostało założone w 1889 roku. Mieszka tu ponad 45,5 tysiąca obcokrajowców z ponad 100 państw.

Podczas II wojny światowej Kobe zostało zbombardowane podczas rajdu Doolittle’a w dniu 18 kwietnia 1942 r. (wraz z Tokio i kilkoma innymi miastami), a 17 marca 1945 r. bombami zapalającymi przez bombowce B-29[c].

Osobny artykuł: Trzęsienie ziemi w Kobe (1995).

W 1995 r. miało tu miejsce trzęsienie ziemi, na skutek którego zginęło ponad 6,5 tys. osób[5].

Gospodarka edytuj

  • Kobe jest od wieków ważnym miastem portowym. Jej port był jednym z pierwszych otwartych dla handlu zagranicznego w XIX wieku obok portów: Jokohama, Nagasaki, Hakodate i Niigata. Wielki ośrodek handlowy, finansowy i przemysłowy: stoczniowy, maszynowy, lotniczy, hutniczy, elektroniczny i chemiczny[2].
  • Dzielnica Nada to region produkujący najwięcej sake w Japonii. Słynie z wysokiej jakości ryżu, odpowiedniej wody i sprzyjających warunków pogodowych w okolicy. Bliskość portów ułatwia dystrybucję gotowych wyrobów od dawnych czasów. Niektórzy producenci posiadają muzea, inni organizują sale wystawowe dla publiczności i pozwalają degustować sake. Mają też własne restauracje i sklepy, które oferują nie tylko sake, ale także produkty spożywcze, przyprawy i marynaty warzywne, które są przygotowywane m.in. z osadu pozostającego po przefiltrowaniu sake[6].
  • Wołowina „kobe” jest jednym z kilku rodzajów wagyū, czyli bydła hodowanego w całym kraju i często kojarzonego z obszarem hodowli. Jest produkowana z bydła rasy tajima, pochodzącego z górzystego regionu Tajima w północnej części prefektury Hyōgo[d]. Po uboju mięso musi spełniać wiele wymagań. Tylko najwyższej jakości delikatne mięso o wyjątkowo wysokim poziomie marmurkowatości tłuszczu otrzymuje etykietę Kobe Beef, która jest ściśle zastrzeżonym znakiem towarowym[e]. Podaje się ją zwykle jako: steki, shabu-shabu (cienkie plastry mięsa szybko gotowane w bulionie), sukiyaki (plastry mięsa gotowane na wolnym ogniu w gorącym garnku) i teppan-yaki (szef kuchni grilluje mięso na stalowej płycie na oczach gości)[7][8].

Transport edytuj

Ważny węzeł komunikacji drogowej i kolejowej, w tym stacja Shin-Kōbe linii superekspresów San'yō Shinkansen.

W 2006 r. oddano do użytku nowy Port Lotniczy Kobe (Kōbe Kūkō, Kobe Airport), usytuowany na sztucznej wyspie 8 km od brzegu.

Wielki Most Akashi Kaikyō (Akashi Kaikyō Ō-hashi) łączy Kobe poprzez wyspę Awaji z wyspą Sikoku (Shikoku). Do 2022 roku był najdłuższym i najdroższym mostem na świecie, kiedy został oddany do użytku Most Çanakkale 1915 w północno-zachodniej Turcji nad cieśniną Dardanele.

Galeria edytuj

  •  

    Panorama miasta widziana z Kobe Port Tower

  •  

    Port, pośrodku Kobe Port Tower, po prawej wieżowiec Hotel Okura Kobe

  •  

    Chram Ikuta

  •  

    Kitano, ulica zachodnich rezydencji

  •  

    Nocna panorama

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ Najwyższy szczyt tych gór nazywa się Rokkōsan-saikōhō (dosł. najwyższy szczyt gór Rokkō), albowiem nie wyróżnia się jednego szczytu „Rokkō”
  2. ↑ Wakahirume-no-Mikoto → na temat tego imienia i samej bogini istnieje kilka wersji wyjaśnień. Według jednej z nich, głoszonej przez chram Ikuta, jest to imię bogini Amaterasu z okresu dzieciństwa. Była wówczas nazywana Ōhirume. W innych wersjach jest to siostra Amaterasu, inna bogini lub bóg-dziecko, potomek (mikogami).
  3. ↑ Ta tragedia miasta stała się inspiracją do stworzenia pełnometrażowego filmu anime pt. Grobowiec świetlików (Hotaru no haka) z 1988 roku, w reżyserii Isao Takahaty, na podstawie opowiadania Akiyukiego Nosaki.
  4. ↑ Opisy bydła z Tajimy można znaleźć w kronice Shoku-nihongi z VIII wieku. Było ono w dawnych czasach cenione, ze względu na możliwość pokonywania ostrych zakrętów na wąskich polach oraz do przewożenia ciężkich ładunków.
  5. ↑ Za promocję, autentyczność i wydawanie certyfikatów oraz dystrybucję Kobe Beef i Tajima Beef odpowiada Stowarzyszenie Promocji Marketingu i Dystrybucji Wołowiny Kobe (Kobe Beef Marketing & Distribution Promotion Association).

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 134, 202, 203. ISBN 978-4-415-11272-5.
  2. ↑ a b Kobe. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-05-17]. (ang.).
  3. ↑ Basic Terms of Shinto 神道基本用語集. Kokugakuin University. [dostęp 2022-05-19]. (ang.).
  4. ↑ Top 5 Reasons To Visit The Ikuta Shrine Power Spot In Kobe. MATCHA, Inc.. [dostęp 2022-05-19]. (ang.).
  5. ↑ Louise Comfort: Self Organization in Disaster Response: The Great Hanshin Earthquake of January 17, 1995. 1995, s. 12.
  6. ↑ Nada Sake District. japan.guide.com, 2022. [dostęp 2022-05-17]. (ang.).
  7. ↑ Kobe Beef. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-05-17]. (ang.).
  8. ↑ Welcome to the World of Kobe Beef. 神戸肉流通推進協議会, 2022. [dostęp 2022-05-22]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kobe&oldid=71579582”