Matylda von Ringelheim

(Przekierowano z Matylda z Ringelheim)

Matylda von Ringelheim, Święta Matylda, Matylda Westfalska (ur. ok. 895 w Enger w Westfalii, zm. 14 marca 968 w Kwedlinburgu) – żona króla Niemiec Henryka I Ptasznika, matka cesarza Ottona I i święta katolicka.

Święta
Matylda
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

ok. 895
Enger (Westfalia)

Data i miejsce śmierci

14 marca 968
Kwedlinburg

Czczona przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

14 marca

Szczególne miejsca kultu

Bawaria, Saksonia

księżna Saksonii
Okres

od 912
do 936

Jako żona

Henryka I Ptasznika

królowa Wschodnich Franków (Niemiec)
Okres

od 919
do 936

Jako żona

Henryka I Ptasznika

Dane biograficzne
Ojciec

Teodoryk (Dietrich)

Matka

Reinhilda

Mąż

Henryk I Ptasznik
od 909
do 2 lipca 936

Dzieci

Jadwiga
Otton I Wielki
Gerberga
Henryk I
Bruno

Żywot świętej edytuj

Nasza wiedza o życiu Matyldy pochodzi głównie z Res Gestae Saxonicae Widukinda z Korbei oraz dwóch późniejszych żywotów świętych (vita antiquivor i vita posterior), napisanych odpowiednio ok. 974 i ok. 1003 roku.

Matylda była córką westfalskiego hrabiego Teodoryka (Dietricha) i jego żony Reinhildy. Jako młoda dziewczyna została wysłana do klasztoru w Herford pod opiekę swej babki, tamtejszej ksieni. Jej uroda i cnota zwróciły na nią uwagę księcia saskiego Ottona Znakomitego, który zaręczył Matyldę ze swoim synem, Henrykiem (876 - 2 lipca 936). Matką Henryka była Jadwiga, córka Henryka Frankońskiego.

Matylda i Henryk pobrali się w 909 r. i doczekali się razem trzech synów i dwóch córek:

Henryk i Matylda tworzyli zgodne małżeństwo, a królowa oddała Henrykowi wiele usług zarówno w sprawach duchownych, jak i świeckich[1]. Po śmierci męża w 936 r. Matylda pozostała na dworze swojego syna Ottona[2], dopóki doradcy syna nie oskarżyli jej o kradzież skarbów królewskich, które Matylda przeznaczyła na cele charytatywne. Po krótkim wygnaniu do westfalskiego klasztoru w Enger Matylda powróciła na dwór dzięki staraniom swojej synowej, królowej Edyty.

W 938 roku w sporze między synem Ottonem a zięciem Giselbetem stanęła po stronie tego ostatniego.

Matylda była chwalona za swoją pobożność i oddanie Bogu. Jej biograf zapisał, że potrafiła w środku nocy opuścić męża i udać się do kościoła na modlitwę. Matylda ufundowała wiele instytucji religijnych, m.in. kapitułę i opactwo w Kwedlinburgu, klasztory w Pöhlde, Nordhausen, Grone i Duderstadt.

W 962 r. towarzyszyła synowi w wyprawie do Rzymu po koronę cesarską. Po powrocie osiadła w klasztorze w Nordhausen. Pod koniec życia wróciła do Kwedlinburga. Tam zmarła w 968 r. i została pochowana w kościele św. Serwacego obok męża. Od roku 1539 kościół ten jest w ręku protestantów.

 
Kościół Świętej Matyldy w Kwedlinburgu

Kult edytuj

Kult Matyldy królowej szerzył się głównie w Bawarii i Saksonii. Pierwsza świątynia pod jej wezwaniem powstała w 1858 roku. Pierwszy życiorys królowej ukazał się już w X wieku, a więc tuż po śmierci Świętej, drugi polecił napisać św. Henryk II, cesarz rzymski.

Jej wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 14 marca.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Thietmar Kronika, Lib. I, Cap. IX
  2. Niektóre późniejsze źródła, np. Vita Mathildae, twierdziły, że Matylda wolała widzieć na tronie swojego młodszego syna Henryka. Wspomina też o tym Thietmar (Kronika, Lib. I, Cap. XXI)

Bibliografia edytuj

  • Fros H., Sowa F., Księga imion i świętych, t. 4, Kraków 2000, szpalta 223.
  • Święta Matylda na brewiarz.katolik.pl [ostatnia aktualizacja: 07.02.2009]