Mehmet Konitsa
Mehmet Konitsa, także: Mehmet Konica (ur. 1881 w Konitsy, zm. 1948 w Rzymie[1]) – albański polityk i dyplomata, w 1920 minister spraw zagranicznych, młodszy brat Faika Konicy.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1881 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1948 |
| Minister spraw zagranicznych Albanii | |
| Okres |
od 30 stycznia 1920 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
.svg){kind=small}
| |
Życiorys
edytujUrodził się w Konitsy, znajdującej się wówczas w wilajecie janińskim Imperium Osmańskiego[2]. Pochodził z rodziny muzułmańskiej - był synem Shahina beja i Lalii Delviny[3]. Uczył się w szkole Zosimaia w Janinie, w szkole Galatasaray w Stambule, a następnie w szkole Mekteb-i Mülkiye dla urzędników osmańskich[4]. W wieku 22 lat objął stanowisko sekretarza prasowego w ministerstwie spraw zagranicznych[5]. Pracował w osmańskiej dyplomacji, pełnił funkcję konsula osmańskiego w Trieście, w Rijece, na Korfu i w Warnie[1].
W 1913 wziął udział w londyńskiej Konferencji Ambasadorów, w czasie której podjęto decyzje o uznaniu niepodległości Albanii[6]. W 1914 reprezentował Albanię w Atenach, a w czerwcu 1914 przez krótki czas pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych[2]. W 1918 przewodniczył obradom kongresu w Durrësie, w którym wzięli udział zwolennicy bliskiej współpracy Albanii z Włochami. W grudniu 1918 wyjechał do Paryża, jako przedstawiciel rządu Turhana Paszy Përmetiego, utworzonego w Durrësie[7].
W latach 1920–1922 zasiadał w parlamencie[1]. W czasie obrad kongresu w Lushnji, na którym potwierdzono niepodległość Albanii został wybrany ministrem spraw zagranicznych w rządzie Sulejmana Delviny. Reprezentował Albanię na forum Ligi Narodów. Funkcję ministra wykonywał do listopada 1920. W marcu 1922 został mianowany ambasadorem Albanii w Wielkiej Brytanii, z akredytacją we Francji[8]. W 1924 działał na rzecz uznania rządu rewolucyjnego Fana Noliego przez Wielką Brytanię. Misję zakończył w 1925, a rok później zaangażował się w negocjacje dotyczące układu albańsko-włoskiego. Był zwolennikiem ścisłej współpracy z Włochami, uznając zagrożenie greckie za znacznie poważniejsze dla Albanii. W 1931 reprezentował Albanię na konferencji państw bałkańskich.
Po agresji Włoch na Albanię w 1939 został internowany w Rzymie. W 1943, już w czasie niemieckiej okupacji Albanii otrzymał ofertę objęcia ponownie teki ministra spraw zagranicznych, ale stanowiska tego formalnie nie objął[8]. Po zakończeniu wojny pozostał w Rzymie, gdzie zmarł.
Był żonaty (żona Edipe), miał dwie córki (Lavdi i Merushe).
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Letra e rrallë që Konica i dërgoi Kryeministrit të vendit në 1922 [online], lajm.co, 2020 [dostęp 2022-12-05] (alb.).
- ↑ a b Robert Elsie: A Biographical Dictionary of Albanian History. New York: I.B. Tauris, 2012, s. 250–251. ISBN 978-1-78076-431-3.
- ↑ Stephen Taylor: Who's who in Central and East-Europe 1933/1934. Zurich: The Central European Times Publishing, 1935, s. 495.
- ↑ LETRA E RRALLË QË VËLLAI I FAIK KONICËS IA DËRGOI KRYEMINISTRIT TË VENDIT MË 1922 [online], observerkult.com, 2021 [dostęp 2022-07-21] (alb.).
- ↑ Dinastia “Konica” në diplomacinë shqiptare të viteve ’20-të – ’30-të të shek.XX [online], punetejashtme.gov.al [dostęp 2022-10-28] (alb.).
- ↑ Mehmet e Faik Konica, vellezerit e njohur diplomate [online], telegraf.al, 26 sierpnia 2012 [dostęp 2017-01-03] (alb.).
- ↑ Klodiana Beshku: Albania and Europe in a Political Regard. New York: Cambridge Scholars Publishing, 2013, s. 23. ISBN 978-1-4438-5260-9.
- ↑ a b Owen Pearson: Albania in the Twentieth Century, A History, vol.II. Londyn: I.B.Tauris, 2006, s. 300–302. ISBN 978-1-85065-290-8.
Bibliografia
edytuj- Robert Elsie: A Biographical Dictionary of Albanian History. New York: I.B. Tauris, 2012, s. 293. ISBN 978-1-78076-431-3.
- Michael Schmidt-Neke: Entstehung und Ausbau der Königsdiktatur in Albanien (1912-1939): Regierungsbildungen, Herrschaftsweise und Machteliten in einem jungen Balkanstaat. Oldenburg: 1987. ISBN 978-3-486-54321-6. (niem.).
- Mehmet bey Konitza: The Albanian Question (1918) [online], albanianhistory.net [dostęp 2021-04-18] (ang.).