Memmiusze
Memmiusze (Memmii) – rzymski ród plebejski, z którego wywodziło się kilku trybunów ludowych od czasów wojny jugurtyńskiej do czasów Augusta. Pierwszym członkiem rodu, który osiągnął znaczenie, był Gajusz Memmiusz pretor w 175 p.n.e.
W Eneidzie Wergiliusza jako eponim rodu Memmiuszów występuje Mnesteus[1] jeden z towarzyszy Eneasza.
Publiusz Memmiusz Regulus, który był konsulem dodatkowym (consul suffectus) w 31 n.e. oraz namiestnikiem Mezji, Macedonii i Achai w latach 35-44 n.e., przyczynił się do nadania obywatelstwa szeregu przedstawicieli elit Peloponezu, o czym świadczy liczne nomen Memmiuszy używane przez dostojników greckich[2][3][4].
Przedstawiciele rodu edytuj
- Gajusz Memmiusz Kwirynus – edyl przed 216 p.n.e.
- Gajusz Memmiusz – pretor 175 p.n.e. i 172 p.n.e., namiestnik Sycylii.
- Tytus Memmiusz – legat rzymski wysłany w 170 p.n.e. do Galów w sprawie skargi na Gajusza Kasjusza Longinusa konsula w 171 p.n.e.
- Kwintus Memmiusz – legat wysłany przez senat do Żydów około 163-2 p.n.e. (II Machabejska 11:34-38).
- Gajusz Memmiusz – trybun ludowy w 111 p.n.e., pretor w 104 p.n.e., zamordowany w 100 p.n.e., gdy ubiegał się o konsulat.
- Lucjusz Memmiusz – młodszy brat Gajusza Memmiusza trybuna z 111 p.n.e.
- Lucjusz Memmiusz – senator, który w 112 p.n.e. odwiedził Aleksandrię w Egipcie i został gościnnie przyjęty przez Kleopatrę III.
- Lucjusz Memmiusz Gal[erius] – znany ze srebrnej monety (denarius serratus) datowanej na 106 p.n.e.[5] Zdjęcia monety na stronie National Museums Scotland: awers i rewers oraz na stronie CoinProject.com.
- Gajusz Memmiusz – kwestor w latach 77-75 p.n.e. przy Pompejuszu w Hiszpanii. Zginął w 75 p.n.e. w bitwie niedaleko Saguntu.
- Gajusz Memmiusz – trybun ludowy w 66 p.n.e., poeta i mówca. Był patronem Lukrecjusza.
- Gajusz Memmiusz – konsul dodatkowy (consul suffectus) w 34 p.n.e., syn Gajusza Memmiusza trybuna ludowego z 66 p.n.e. i Kornelii Fausty córki Sulli.
- Publiusz Memmiusz – wymieniony jako świadek na rozprawie Aulusa Cecyny w 69 p.n.e.[6]
- Publiusz Memmiusz Regulus – konsul dodatkowy (consul suffectus) 31 n.e.
- Lucjusz Memmiusz Pollio – konsul dodatkowy (consul suffectus) 49 n.e.[7][8]
- Gajusz Memmiusz Regulus – konsul 63 n.e.[9], prawdopodobnie syn[10][11] Publiusza Memmiusza Regulusa, konsula z 31 n.e.
- Lucjusz Memmiusz Rufus – prokonsul Macedonii z pierwszej połowy II w. n.e. znany z edyktu dotyczącego finansowania gimnazjonu w Berei[12].
- Lucjusz Memmiusz – syn Gajusza, kwestor, trybun ludowy, prefekt legionu XXVI i VII, pontyfik Albanus znany z inskrypcji oznaczonej jako CIL VI 1460 = CIL XIV 2264 = ILS 887[13][14].
- Senecjo Memmiusz Afer – prokonsul Sycylii, konsul dodatkowy (consul suffectus) w czasach Trajana, w czerwcu 99 n.e. razem z Publiuszem Sulpicjuszem Lukrecjuszem Barbą[15][16].
- Lucjusz Memmiusz Tuscullus Senecjo (Lucius Memmius Tuscullus Senecio) – syn poprzedniego[17], znany z inskrypcji CIL XIV 3597 = ILS 1042[18][16].
- Lucjusz Memmiusz Tuscullianus (Lucius Memmius Tuscullianus) – syn poprzedniego i Cezenii Frontyny[16].
- Gajusz Memmiusz Fidus Juliusz Albiusz – dowódca legionu, legat cesarski i konsul dodatkowy (consul suffectus) w II w. n.e.
Greccy obywatele rzymscy edytuj
- Publius Memmius Cleander – duumwir w 66/67 n.e. w Koryncie, gdzie nadzorował wzniesienie posągu cesarza Nerona, epimeleta amfiktionii delfickiej i kapłan kultu cesarskiego[19].
- Publius Memmius Damares – patronom w 144/145 n.e.[20]
- Publius Memmius Deximachus – prawdopodobnie eponimiczny patronom, syn Memmi Pasicharei i Publiusza Memmiusza Pratolasa[21].
- Gaius Memmius Eudamus – otrzymał nomen za pośrednictwem namiestnika[11].
- Publius Memmius Philodamus – syn poprzedniego[11].
- Publius Memmius Pratolaus – eponimiczny patronom, epimeleta pełniący urząd patronoma w imieniu boga Likurga w latach 20. III w. n.e.[22]
- Memmius Aurelius Eutychus – epimeleta, dwukrotny gimnazjarcha, nadzorował naprawę mostu na Eurotasie około połowy III w. n.e.[23]
- Publius Memmius Pratolas – mąż Memmi Pasicharei, ojciec Tytusa Statiliusa Lampariasa Memmianusa i Publiusza Memmiusza Deximachusa[21].
- Publius Memmius Critolaus Theocles – ekwita i trybun wojskowy w I w. n.e.[24]
- Memmia Ageta – pierwsza żona senatora Brasidasa ze Sparty[25].
- Memmia Pasicharea – siostra Tytusa Statiliusza Lampariasa, żona Publiusza Memmiusza Patrolasa, matka Publiusza Memmiusza Deximachusa i Tytusa Statiliusa Lampariasa Memmianusa[21].
- Gaius Memmius Threptos – znany z popiersia datowanego na II w. n.e. dedykowanego Zeusowi Hypsistosowi (Najwyższemu), które jest przechowywane w Muzeum Archeologicznym w Pireusie[26].
Przypisy edytuj
- ↑ Wergiliusz, Eneida, V 116; XII 127.
- ↑ Pawlak 2011 ↓, s. 46.
- ↑ Pawlak 2011 ↓, s. 188.
- ↑ Pawlak 2011 ↓, s. 206.
- ↑ Crawford 1974 ↓, s. 648, 313/1b.
- ↑ Cyceron, Pro Caecina, 10.
- ↑ ILS 1902 ↓, s. 383
- ↑ PIR 1897 ↓, s. 327 (nr 98)
- ↑ Tacyt, Roczniki, XV 23.
- ↑ PIR 1897 ↓, s. 364 (nr 341)
- ↑ a b c Pawlak 2011 ↓, s. 61.
- ↑ Supplementum Epigraphicum Graecum (SEG) 48:742.
- ↑ ILS 1892 ↓, s. 197 L. Memimius C. f. Gal. q., tr. p[l.] | frumenti curator ex s. c. praefectus leg. XXVI et VII | Lucae ad agros dividundos pontifex Albanus. | Memmia filia testamento suo fieri iussit.
- ↑ PIR 1897 ↓, s. 363 (nr 336)
- ↑ PIR 1897 ↓, s. 363 (nr 337)
- ↑ a b c Grainger 2005 ↓, s. XIV.
- ↑ PIR 1897 ↓, s. 365 (nr 345)
- ↑ ILS 1892 ↓, s. 227 Senecioni | Memmio Gal. | Afro cos., proc. | Sicil., leg. pr. pr. | provinc. Aquitan., | L. Memmius Tuscillus | Senecio | patri optumo.
- ↑ Pawlak 2011 ↓, s. 206, 207.
- ↑ Pawlak 2011 ↓, s. 189.
- ↑ a b c Pawlak 2011 ↓, s. 188, 189.
- ↑ Pawlak 2011 ↓, s. 114.
- ↑ Pawlak 2011 ↓, s. 103, 104.
- ↑ Pawlak 2011 ↓, s. 271, 272.
- ↑ Pawlak 2011 ↓, s. 190.
- ↑ Miller 2009 ↓, s. 16.
Bibliografia edytuj
- Źródła
- Tacyt: Dzieła. Tłumaczenie Seweryn Hammer. Warszawa: Czytelnik, 2004. ISBN 83-07-02993-7.
- Wergiliusz: Eneida. Przekład Tadeusz Karyłowski, Opracowanie Stanisław Stabryła. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2004. ISBN 83-04-04695-4.
- Opracowania
- Michael H. Crawford: Roman Republican Coinage. Cambridge: Cambridge University Press, 1974. (ang.).
- John D. Grainger: Nerva an the roman succession crisis of AD 96–99. Londyn: Routledge, 2005. ISBN 0415-34958-3. (ang.).
- Hermann Dessau: Inscriptiones Latinae Selectae. T. I. Berlin: Weidmann, 1892. (łac.).
- Hermann Dessau: Inscriptiones Latinae Selectae. T. II. Cz. 1. Berlin: Weidmann, 1902. (łac.).
- Prosopographia Imperii Romani. Pod redakcją Hermanna Dessaua. T. II. Berlin: Georg Reimer, 1897. (łac.).
- Stephen G. Miller: The Berkeley Plato: From Neglected Relic to Ancient Treasure. The Regents of Universisty of California, 2009. ISBN 978-0-520-25833-4.
- Marcin Pawlak: Rzymski Peloponez: greckie elity polityczne wobec cesarstwa. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze „Historia Iagellonica”, 2011. ISBN 978-83-62261-30-7.
- William Smith: Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology. T. 2. Little, Brown, and Company, 1870, s. 1026, 1027. Perseus Digital Library.
- Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: PWN, 1983, s. 472. ISBN 83-01-03529-3.
Linki zewnętrzne edytuj
- Zbiór monet Memmiuszy na stronie wildwinds.com. [dostęp 2016-06-03]. (ang.).