Pontyfik (od łac. pontifex, dosł. budowniczy mostów[1]) – w starożytnym Rzymie członek najwyższego kolegium kapłanów czuwającego nad formalną stroną kultu religijnego i związanych z nimi aktów państwowych.

Pontyfikowie sporządzali kalendarz, wyznaczali daty świąt i terminy procesowe dies fasti). W skład kolegium wchodzili m.in. flamenowie i westalki.[potrzebny przypis] Przewodniczył im Pontifex Maximus. Mieli oni „budować mosty”, czyli łączyć to, co ziemskie z tym, co boskie.

Termin pontifex maximus został potem przeniesiony na cesarzy rzymskich, a jeszcze później na papieży (przechodząc też do współczesnych języków, np. ang. pontiff). Od tego terminu pochodzi pontyfikat, czyli okres sprawowania urzędu przez papieża.

Przypisy edytuj

  1. Encyklopedia historyczna świata. T. II. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 395. ISBN 83-85909-54-0.