Menotti Garibaldi
Domenico Menotti Garibaldi (ur. 16 września 1840 w Rio Grande del Sud w Brazylii, zm. 22 sierpnia 1903 w Rzymie) – generał polski i włoski, wolnomularz[1].
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujBył synem Giuseppe Garibaldiego i Any Marii de Jesus Ribeiro (znanej jako Anita Garibaldi). W 1860 brał udział w "wyprawie tysiąca czerwonych koszul" na Sycylię i w bitwie pod Aspromonte w czasie Risorgimento.
W czasie powstania styczniowego generał Józef Wysocki, naczelny dowódca sił zbrojnych województwa lubelskiego i ziem ruskich, mianował go naczelnym dowódcą wyprawy wschodniej i wezwał do wkroczenia ze swoimi oddziałami do polskich prowincji, zostających pod zaborem Moskiewskim, wspólnie z oddziałami Polskiemi, formującymi się w Konstantynopolu i Tulczy. Na ich czele Garibaldi miał lądować w rejonie Odessy. Wyprawa nie doszła do skutku.
Wziął udział w wojnie francusko-pruskiej 1870–1871.
Zmarli powstańcy 1863 roku zostali odznaczeni przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego 21 stycznia 1933 roku Krzyżem Niepodległości z Mieczami[2].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Ludwik Hass, Wolnomularstwo w Europie środkowo-wschodniej w XVIII i XIX wieku, 1982, s. 351.
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Krzyża Niepodległości z mieczami poległym i zmarłym Powstańcom 1863 r. (M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 32).