Mięsień skośny górny
Mięsień skośny górny (łac. musculus obliquus superior) – w anatomii człowieka jeden z mięśni zewnętrznych gałki ocznej, najdłuższy z nich. Mięsień ma swój przyczep na pierścieniu ścięgnistym wspólnym lub powyżej niego i biegnie ku przodowi wzdłuż górnej i przyśrodkowej ściany oczodołu. Następnie już jako ścięgno przechodzi przez chrzęstny bloczek usytuowany na kości czołowej. Od tego miejsca ścięgno kieruje się ku dołowi, tyłowi i do boku, tworząc kąt 51° z osią widzenia oka znajdującego się w pozycji pierwotnej (tzn. patrzącego na wprost). Następnie ścięgno przenika torebkę Tenona przyśrodkowo i do tyłu od przyśrodkowej części przyczepu mięśnia prostego górnego i przechodząc pod mięśniem prostym górnym. Przyczepia się skośnie do twardówki za równikiem w tylnym górnym kwadrancie gałki ocznej. Mięsień otoczony jest pochewką[1][2].
Mięsień ten jest unaczyniony przez gałęzie mięśniowe tętnicy ocznej, a unerwiony przez nerw bloczkowy (IV)[2].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Beata Urban, Alina Bakunowicz-Łazarczyk. Chirurgia mięśnia skośnego górnego. „Kontaktologia i Optyka Okulistyczna”. Numer 2/2008, 2008. [zarchiwizowane z adresu].
- ↑ a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 569–570, ISBN 978-83-200-3258-1.
- ↑ Maria Hanna Niżankowska: Okulistyka. Podstawy kliniczne. Warszawa: PZWL, 2007, s. 5.
- ↑ Olgierd Narkiewicz, Janusz Moryś, Neuroanatomia czynnościowa i kliniczna, 2013, ISBN 978-83-200-4210-8.