Michał Haratyk

polski lekkoatleta

Michał Haratyk (ur. 10 kwietnia 1992 w Cieszynie[1]) – polski lekkoatleta specjalizujący się w pchnięciu kulą.

Michał Haratyk
Ilustracja
Michał Haratyk (2016)
Data i miejsce urodzenia

10 kwietnia 1992
Cieszyn

Informacje klubowe
Klub

Sprint Bielsko Biała (2009)
KS AZS AWF Kraków (2009-17)
Sprint Bielsko-Biała (od 2018)

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy
złoto Berlin 2018 pchnięcie kulą
srebro Amsterdam 2016 pchnięcie kulą
brąz Rzym 2024 pchnięcie kulą
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Glasgow 2019 pchnięcie kulą
srebro Toruń 2021 pchnięcie kulą
Odznaczenia
Medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości

Pchnięcie kulą uprawiał także jego starszy brat[2] – Łukasz.

5 lutego 2016, podczas halowego mityngu Pedro's Cup w Łodzi, Michał Haratyk czterokrotnie poprawiał swój rekord życiowy, łącznie poprawiając go o 61 cm. W szóstej próbie tego konkursu osiągnął rezultat 21,35 m obejmując w ten sposób pozycję lidera światowych tabel[3]. W marcu tego samego roku zajął 14. miejsce na halowych mistrzostwach świata w Portland. Wicemistrz Europy (2016). Uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro (2016), w których zajął osiemnaste miejsce w eliminacjach i nie awansował do finału.

W 2017 nie przebrnął eliminacji podczas rozgrywanych w Belgradzie halowych mistrzostw Europy, zajmując 19. miejsce. W tym samym roku uplasował się na piątym miejscu w mistrzostwach świata w Londynie.

Mistrz Polski z 2017, 2018 i 2020, trzykrotny srebrny medalista mistrzostw Polski seniorów (2015, 2016 i 2019). Halowy wicemistrz Polski seniorów (2017) oraz mistrz kraju (2018, 2019, 2020 i 2021)[4][5]. Mistrz kraju w kategorii młodzieżowców (2014).

13 czerwca 2018 pobił rekord Polski wynikiem 22,08 m. W tym samym roku został mistrzem Europy, a w 2019 halowym mistrzem Europy, ustanawiając swój rekord życiowy w hali.

28 lipca 2019 poprawił własny rekord kraju rezultatem 22,32 m. Wynik ten osiągnął w Warszawie i wyrównał go 6 dni później w Cetniewie.

Osiągnięcia

edytuj
Rok Impreza Miejsce Lokata Wynik
2016 Halowe mistrzostwa świata   Portland 14. miejsce 19,48
Mistrzostwa Europy   Amsterdam   2. miejsce 21,19
Igrzyska olimpijskie   Rio de Janeiro el. – 18. miejsce 19,97
2017 Halowe mistrzostwa Europy   Belgrad el. – 19. miejsce 19,18
Mistrzostwa świata   Londyn 5. miejsce 21,41
2018 Halowe mistrzostwa świata   Birmingham 10. miejsce 20,69
Puchar Europy w rzutach   Leiria 2. miejsce 21,18
Mistrzostwa Europy   Berlin   1. miejsce 21,72
Puchar interkontynentalny   Ostrawa 3. miejsce 21,36
2019 Halowe mistrzostwa Europy   Glasgow   1. miejsce 21,65
Superliga drużynowych mistrzostw Europy   Bydgoszcz 1. miejsce 21,83
Mistrzostwa świata   Doha el. – 16. miejsce 20,52
2021 Halowe mistrzostwa Europy   Toruń   2. miejsce 21,47
Superliga drużynowych mistrzostw Europy   Chorzów 1. miejsce 21,34
Igrzyska olimpijskie   Tokio el. – 13. miejsce 20,86
2022 Halowe mistrzostwa świata   Belgrad 9. miejsce 20,88
Mistrzostwa świata   Eugene el. – 14. miejsce 20,13
Mistrzostwa Europy   Monachium 5. miejsce 20,90
2023 Halowe mistrzostwa Europy   Stambuł el. – NM
I dywizja drużynowych mistrzostw Europy[6]   Chorzów 3. miejsce 20,89
Mistrzostwa świata   Budapeszt el. – 25. miejsce 19,51
2024 Mistrzostwa Europy[7]   Rzym 3. miejsce 20,94

Rekordy życiowe

edytuj

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Przegrał o jeden centymetr. sport.olza.pl. [dostęp 2015-08-08]. (pol.).
  2. Obrotny kulomiot [online], dziennikpolski24.pl [dostęp 2015-08-08] (pol.).
  3. Sensacyjny Haratyk, niezawodna Swoboda!. pedroscup.pl. [dostęp 2016-02-07]. (pol.).
  4. 61. HMP: Piotr Lisek skacze w Toruniu 5.83 – Polski Związek Lekkiej Atletyki [online], www.pzla.pl [dostęp 2017-02-25].
  5. 62. PZLA HMP: niedzielne emocje w Arenie Toruń - Polski Związek Lekkiej Atletyki [online], www.pzla.pl [dostęp 2018-02-19].
  6. Zawody były częścią igrzysk europejskich.
  7. "W głowie miałem nawet srebro". Brązowy medal Michała Haratyka w pchnięciu kulą [NASZE WIDEO]. pap.pl. [dostęp 2024-06-09].
  8. Premier Mateusz Morawiecki: Dziękuję, że jesteście promotorami idei służby ojczyźnie. premier.gov.pl, 4 marca 2019. [dostęp 2019-03-08].

Bibliografia

edytuj