Michaił Gromow

radziecki generał-pułkownik lotnictwa

Michaił Michajłowicz Gromow (ros. Михаи́л Миха́йлович Гро́мов, ur. 12 lutego?/24 lutego 1899 w Twerze, zm. 22 stycznia 1985 w Moskwie) – radziecki lotnik i dowódca wojskowy, generał pułkownik lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1934).

Michaił Gromow
Михаил Михайлович Громов
Ilustracja
generał pułkownik lotnictwa generał pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1899
Twer

Data i miejsce śmierci

22 stycznia 1985
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1917–1955

Siły zbrojne

Carskie Siły Powietrzne
Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

31 mieszana dywizja lotnicza,
3 Armia Lotnicza,
1 Armia Lotnicza

Stanowiska

lotnik-instruktor, pilot doświadczalny, kierownik zespołów eksperckich

Główne wojny i bitwy

wojna domowa w Rosji,
II wojna światowa

Późniejsza praca

przewodniczący Federacji Podnoszenia Ciężarów ZSRR

podpis
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za pracowniczą dzielność” (ZSRR) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Życiorys

edytuj

W 1916 skończył moskiewską szkołę realną, 1916-1917 uczył się w Moskiewskiej Wyższej Szkole Technicznej, przy której w czerwcu 1917 ukończył teoretyczne kursy lotnicze, po czym został powołany do rosyjskiej armii. Od lutego 1918 służył w Armii Czerwonej, w listopadzie 1919 został lotnikiem oddziału powietrznego na Froncie Wschodnim wojny domowej, walczył z armią Kołczaka, od maja do listopada 1920 był lotnikiem klucza uralskiego sektora wojsk obrony wewnętrznej. W 1921 został lotnikiem-instruktorem moskiewskiej szkoły lotniczej, 1922-1924 był szefem oddziału 1 Wyższej Szkoły Lotniczej w Moskwie, od maja do lipca 1924 był lotnikiem-instruktorem i dowódcą oddziału w wyższej szkole lotnictwa wojskowego w Sierpuchowie, a 1924-1930 lotnikiem Aerodromu Naukowo-Doświadczalnego/Naukowo-Badawczego Instytutu Sił Wojskowo-Powietrznych. Przeprowadził próby wielu typów samolotów, m.in. Po-2 (kukuruźnika), I-4, I-3, ANT-9, ANT-10, ANT-7. W latach 1930-1941 był lotnikiem doświadczalnym i dowódcą oddziału lotniczego Centralnego Instytutu Aerohydrodynamicznego, 12-15 września 1934 wykonał lot samolotem ANT-25, pokonując rekordową odległość 12 411 km w czasie 75 godzin. 12-14 lipca 1937 wykonał lot samolotem ANT-25, pokonując 10 148 km w czasie 62 godzin i 17 minut. W latach 1940-1941 kierował grupą naukowo-techniczną Ludowego Komisariatu Przemysłu Lotniczego ZSRR, od marca do sierpnia 1941 był szefem Instytutu Lotniczo-Badawczego w miejscowości Stachanowo (obecnie Żukowskij), od sierpnia do grudnia 1941 był komenderowany do USA, po powrocie do ZSRR walczył na froncie.

Od grudnia 1941 do lutego 1942 dowodził 31 Mieszaną Dywizją Lotniczą Frontu Kalinińskiego, od lutego do maja 1942 dowodził Siłami Wojskowo-Powietrznymi tego frontu, od maja 1942 do maja 1943 3 Armią Powietrzną Frontu Kalinińskiego, a od maja 1943 do czerwca 1944 1 Armią Powietrzną, uczestniczył w walkach w rejonie miasta Biełyj, w operacji rżewsko-syczewskiej, wielkołuckiej, diemianskiej, orłowskiej, spas-diemienskiej, smoleńskiej i witebskiej. W latach 1944-1946 był szefem Głównego Zarządu Przygotowania Bojowego Lotnictwa Frontowego Sił Wojskowo-Powietrznych, 1946-1949 zastępcą dowódcy Lotnictwa Dalekiego Zasięgu, a od maja 1949 do lipca 1955 szefem Zarządu/Wydziału Służby Lotniczej Ministerstwa Przemysłu Lotniczego ZSRR, w sierpniu 1955 zakończył służbę wojskową. W latach 1959-1961 był przewodniczącym Federacji Podnoszenia Ciężarów ZSRR, kierował przygotowaniem i występem reprezentacji ZSRR na XVII Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie w 1960. Był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR 1 i 2 kadencji (1937-1950). Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym. Jego imieniem nazwano plac w Żukowskim i ulice w Moskwie, Jekaterynburgu, Twerze i Złatouście, liceum w Żukowskim i szkołę w Kijowie.

Awanse

edytuj
  • Pułkownik (1936)
  • Kombrig (22 lutego 1938)
  • Generał major Lotnictwa (3 maja 1942)
  • Generał porucznik Lotnictwa (30 kwietnia 1943)
  • Generał pułkownik Lotnictwa (19 sierpnia 1944)

Odznaczenia

edytuj

I medale ZSRR i inne odznaczenia zagraniczne.

Bibliografia

edytuj