Mieczysław Augustyniak

polski polityk, wojskowy i samorządowiec

Mieczysław Sylwester Augustyniak, ps. „August Czarnecki” (ur. 31 grudnia 1895 w Poturzynie, zm. po 1945) – polski osadnik na Kresach i samorządowiec, poseł na Sejm IV i V kadencji (1935–1939), podporucznik rezerwy żandarmerii Wojska Polskiego.

Mieczysław Augustyniak
ilustracja
Mieczysław Augustyniak w 1935 roku
Data i miejsce urodzenia

31 grudnia 1895
Poturzyn

Data śmierci

po 1945

Poseł na Sejm RP IV i V kadencji (II RP)
Okres

od 1935
do 1939

Przynależność polityczna

Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem / Obóz Zjednoczenia Narodowego

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)
Odznaka 1 Kompanii Kadrowej

Życiorys

edytuj

Mieczysław Sylwester Augustyniak urodził się w Poturzynie, w powiecie tomaszowskim ówczesnej guberni lubelskiej, w rodzinie Franciszka i Kazimiery z Sosnowskich. W młodości kształcił się w Progimnazjum Wyrzykowskiego w Warszawie oraz gimnazjum w Płocku, odbywał praktyki w zakładach mechanicznych Konarzewskiego w stolicy.

W 1914 ukończył wojskowy kurs instruktorski Polskich Drużyn Strzeleckich w Nowym Sączu. 6 sierpnia 1914 wymaszerował z Oleandrów w szeregach II plutonu Pierwszej Kompanii Kadrowej. Następnie w 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym został internowany w Szczypiornie i Łomży. W 1918, po zwolnieniu z internowania, wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. W latach 1918–1921 służył w Wojsku Polskim, awansując na chorążego w żandarmerii.

Po demobilizacji osiadł w Łyszczycach na Polesiu jako osadnik wojskowy. Działał społecznie w powiecie brzeskim, m.in. jako prezes Towarzystwa Domu Ludowego. Od 1929 do 1937 pełnił obowiązki wójta gminy Motykały. Pracował też jako instruktor Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego.

9 lipca 1928 awansował na podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 57. lokatą w korpusie oficerów rezerwy żandarmerii[1]. 29 stycznia 1932 awansował na porucznika ze starszeństwem z dniem 2 stycznia 1932 i 15. lokatą w korpusie oficerów rezerwy żandarmerii[2]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Brześciu nad Bugiem z przydziałem mobilizacyjnym do 9 dywizjonu żandarmerii w Brześciu nad Bugiem[3]. W 1936 zasiadał w zarządzie okręgu Brześć nad Bugiem Związku Legionistów Polskich[4].

W 1935 został wybrany do Sejmu IV kadencji z ramienia BBWR w okręgu Brześć nad Bugiem. Trzy lata później uzyskał reelekcję z okręgu Pińsk z ramienia OZN.

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 24 lipca 1928, s. 197.
  2. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 1 lutego 1932, s. 115.
  3. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 191, 723.
  4. Związek Legionistów Polskich: 1936–1938 r.: sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1938, s. 68.
  5. M.P. z 1932 r. nr 121, poz. 152 („za pracę w dziele odzyskania niepodległości”).
  6. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 („za zasługi na polu pracy społecznej”).
  7. Odznaczenia. „Życie Polityczne”, s. 4, Nr 220 z 11 sierpnia 1938. 
  8. M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 279 („za zasługi na polu pracy społecznej”).
  9. 6 sierpień: 1914–1934, Warszawa: Zarząd Główny Związku Legjonistów Polskich, 1934, s. 18.

Bibliografia

edytuj