Mieczysław Choynowski

polski psycholog, filozof, nauczyciel akademicki

Mieczysław Choynowski (ur. 1 listopada 1909, zm. 1 października 2001 w Meksyku) – polski psycholog, filozof, założyciel i kierownik Pracowni Psychometrycznej Polskiej Akademii Nauk (1959–1969). Autor kolaży i fotomontaży.

Mieczysław Choynowski
Państwo działania

Polska / Meksyk

Data urodzenia

1 listopada 1909

Data i miejsce śmierci

1 października 2001
Meksyk

Doktor nauk
Specjalność: psychologia, psychologia osobowości, filozoficzne aspekty nauk ścisłych i przyrodniczych
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1946
Uniwersytet Jagielloński

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RP

Życiorys

edytuj

Studiował matematykę na Uniwersytecie Poznańskim, architekturę na Politechnice Warszawskiej oraz filozofię, logikę i biologię na Uniwersytecie Warszawskim, ostatecznie dyplom z filozofii uzyskując na ostatnim z nich, na podstawie pracy Metodologiczne podstawy psychologii[1]. W czasie wojny wykładał psychologię na tajnych kompletach w Warszawie[1].

Po wojnie znalazł się w Krakowie, gdzie wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim. Tam też w 1946 się doktoryzował na podstawie dysertacji Logiczna analiza definicji nauki[1]. Przez krótki czas redagował czasopismo „Życie Nauki”.

W 1946 założył i do 1950 prowadził Konwersatorium Naukoznawcze Asystentów Uniwersytetu Jagiellońskiego, którego uczestnikami było kilku znanych później naukowców, m.in. Bogusław Leśniodorski, Andrzej Grzegorczyk, Adam Podgórecki, Aleksander Matejko, Kazimierz Opałek, Tadeusz Pobożniak, Roman Suszko, Tadeusz Ulewicz, Stanisław Urbańczyk, Jerzy Wróblewski, Tadeusz Komornicki, Maria Borucka oraz pisarz i futurolog Stanisław Lem[1], który po latach nazywał Choynowskiego swoim intelektualnym mentorem[2].

W okresie stalinizmu, gdy na polskich uniwersytetach likwidowano psychologię jako burżuazyjną naukę zaprzeczającą równości wszystkich ludzi i zakazano badań psychometrycznych, Choynowski pracował w szpitalu psychiatrycznym w Kobierzynie (obecnie część Krakowa). W 1950 wraz z Antonim Kępińskim zorganizował tam Pracownię Psychologiczną, którą kierował do 1956[3]. Była to pierwsza tego typu (w warunkach szpitalnych) pracownia w Polsce[4]. W tymże szpitalu ukrył książki z zakresu psychometrii i testy psychologiczne. W czasach PRL-u był to imponujący księgozbiór trudno dostępnych pozycji[potrzebny przypis]. W latach 1958–1970 kierował Pracownią Psychometryczną Polskiej Akademii Nauk w Warszawie[3]. W 1963 roku opracował skalę pamięci, tzw. skalę pamięci Choynowskiego.

W 1970, po likwidacji Pracowni Psychometrycznej, wyemigrował do Szwecji, potem do Norwegii, a ostatecznie w 1972 osiadł w Meksyku. Wykładał na Universidad Pedagógica Nacional w Meksyku.

W 1998 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[5].

Z żoną Hanną miał syna Szymona[6].

Wybrane prace

edytuj
  • Założenia cybernetyki a zagadnienia biologii. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1957.
  • Elementy teorii testów psychologicznych. Przegląd Psychologiczny, 1959
  • Some aspects of adolescent aggressiveness. Malmö: School of Education and Lund University, 1978.
  • Samotność i wyobraźnia. Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy, 1989

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Manturzewska 2002 ↓, s. 276.
  2. Wojciech Orliński: Co to są sepulki? Wszystko o Lemie. Kraków: Znak, 2007, s. 43. ISBN 978-83-240-0798-1.
  3. a b Manturzewska 2002 ↓, s. 275.
  4. Spacerem po mieście-ogrodzie: szpital w Kobierzynie. Malopolska24.pl. [dostęp 2023-03-20].
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 listopada 1998 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 1999 r. nr 8, poz. 110).
  6. Gerald Saul: Szymon Choynowski obituary [online], geraldsaul.blogspot.com [dostęp 2017-11-18].

Bibliografia

edytuj