Mieczysław Kawka
Mieczysław Kawka (ur. 27 grudnia 1879 w Krasnymstawie) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.
 pułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
27 grudnia 1879 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 27 grudnia 1879 w Krasnymstawie, w ówczesnej guberni lubelskiej, w rodzinie Edmunda i Emilii z Kuligowskich[1].
W 1906 ukończył Tyfliską Szkołę Junkrów Piechoty (ros. Тифлисское военное училище) i został wcielony do 204 obojańskiego rezerwowego pułku piechoty (ros. 204-й Пехотный Резервный Обоянский полк)[2]. 1 stycznia 1909, w stopniu podporucznika pełnił służbę w 24 Wschodniosyberyjskim Pułku Strzelców (ros. 24-й Восточно-Сибирский стрелковый полк) w Chabarowsku[3]. W czasie I wojny światowej, jako sztabskapitan, a następnie kapitan, walczył w szeregach 4 Finlandzkiego Pułku Strzelców (ros. Финляндский 4-й стрелковый полк). 16 sierpnia 1916 został ranny[4].
Od 27 czerwca 1920 dowodził 19 Pułkiem Piechoty w czasie ciężkich walk odwrotowych[5][6]. 1 czerwca 1921 został wykazany jako pułkownik w 19 pp[7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 63. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 19 pp[8]. 8 maja 1922 minister spraw wojskowych zezwolił mu „korzystać tytularnie ze stopnia pułkownika”[9]. Później został przeniesiony do 43 Pułku Piechoty i przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Dubno na stanowisko komendanta. W marcu 1927 został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Toruń na stanowisko komendanta[10][11]. 1 stycznia 1928 został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 3. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. W listopadzie 1928 został przeniesiony służbowo do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu na stanowisko pełniącego obowiązki inspektora poborowego[13][14]. W lutym 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII, a z dniem 31 grudnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku[15]. Jako osadnik wojskowy otrzymał ziemię we wsi Krzywucha, w gminie Dubno województwa wołyńskiego.
W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji PKU Dubno. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr II. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[16].
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych[17]
- Medal Niepodległości – 16 marca 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[18]
- Medal Zwycięstwa[17]
- Order Świętego Stanisława 2. stopnia z mieczami – 22 marca 1915[4]
- Order św. Anny 2. stopnia z mieczami[4]
- Order św. Anny 3. stopnia z mieczami i kokardą – 1915[4]
- Broń Świętego Jerzego – 29 maja 1916[4]
Przypisy edytuj
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-01-24]..
- ↑ Кавка Мечислав-Юлиан Эдмундович. Офицеры русской императорской армии. [dostęp 2023-12-09]. (ros.).
- ↑ Ogólny spis oficerów 1909 ↓, s. 393, w ewidencji armii rosyjskiej figurował jako Кавка Мечислав Эдмундович.
- ↑ a b c d e Кавка Мечислав Эдмундович. [w:] Памяти героев Великой войны 1914–1918 [on-line]. Управление Министерства обороны Российской Федерации по увековечению памяти погибших при защите Отечества. [dostęp 2023-12-09]. (ros.).
- ↑ Hujda 1928 ↓, s. 23.
- ↑ Księga chwały 1992 ↓, tu podano, że dowodził pułkiem od 28 czerwca 1920.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 75, 685.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 23.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 12 czerwca 1922 roku, s. 436 tu podano, że jego oddziałem macierzystym był 63 pp.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 65.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 115, 161.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 2 stycznia 1928 roku, s. 1.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 354, tu błędnie jako płk Kazimierz Kawka.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 49, sprostowano imię z „Kazimierz” na „Mieczysław”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 73, 83.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 324, 872.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 115.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
Bibliografia edytuj
- Общий список офицерским чинам русской императорской армии. Составлен по 1-е января 1909 г.. Sankt Petersburg: Drukarnia Wojskowa, 1909.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Władysław Hujda: Zarys historji wojennej 19-go pułku piechoty „Odsieczy Lwowa”. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Księga chwały piechoty. Bronisław Prugar-Ketling (red.). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992.