Mieczysław Tarnawski (duchowny)

Mieczysław Tarnawski (ur. 24 listopada 1866 w Tartakowie, zm. 21 stycznia 1928 we Lwowie) – ksiądz rzymskokatolicki, historyk Kościoła, kapelan Wojska Polskiego, działacz społeczny.

Mieczysław Tarnawski
Data i miejsce urodzenia	24 listopada 1866 Tartaków
Data i miejsce śmierci	21 stycznia 1928 Lwów
docent na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego
Okres sprawowania	1913 - 1916
podprefekt w Arcybiskupim Seminarium Duchownym we Lwowie
Okres sprawowania	1913 - 1916
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1910
Odznaczenia

Edukacja

Mieczysław Tarnawski urodził się 24 listopada 1866 w Tartakowie koło Sokala. W 1906, jako uczeń Małego Seminarium Arcybiskupiego, ukończył C. K. VI Gimnazjum we Lwowie i wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego. Będąc alumnem rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego we Lwowie. W 1910 przyjął święcenia kapłańskie.

Następnie podjął studia na Uniwersytecie w Innsbrucku, gdzie w 1912 obronił rozprawę doktorską z teologii. Studiował historię Kościoła na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W 1913 habilitował się z historii Kościoła na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego, po czym jako docent rozpoczął pracę na Wydziale Teologicznym tegoż uniwersytetu. Pełnił również funkcję podprefekta w Arcybiskupim Seminarium Duchownym. W 1916 został profesorem nadzwyczajnym, a trzy lata później zwyczajnym na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego.

Służba wojskowa

W lipcu 1920, w okresie ofensywy bolszewickiej na Warszawę, wstąpił na ochotnika do Wojska Polskiego. Został kapelanem 24 pułku ułanów. Odznaczył się w bitwie pod Kowlem, gdzie po śmierci dowódcy szwadronu, objął dowództwo i wyprowadził oddział z krzyżowego ognia. Wykazał się także męstwem podczas obrony Zamościa przed kawalerią Siemiona Budionnego. Przy forsowaniu rzeki Horyń samorzutnie dokonał wywiadu na most i mimo trzech ran postrzałowych, pozostał w linii do końca.

Za bohaterstwo wykazane podczas wojny polsko–bolszewickiej, na wniosek dowódcy 24 pułku ułanów płk. Tadeusza Żółkiewskiego, został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy. Uroczystość dekoracji odbyła się na placu św. Ducha we Lwowie z udziałem władz cywilnych i wojskowych. Miesięczna pensję, którą pobierał każdy odznaczony, przeznaczył na cele oświatowe 24 pułku ułanów.

Działalność naukowa

Po demobilizacji w październiku 1920 ks. prof. Tarnawski powrócił do pracy dydaktycznej na Uniwersytecie Jana Kazimierza. W 1922 objął funkcję dziekana Wydziału Teologicznego. Odrzucił propozycję bpa Mariana Leona Fulmana objęcia stanowiska rektora nowo powstałego katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego ze względu na pogarszający się stan zdrowia. 1 lutego 1926 z tego samego powodu zrezygnował z wykładów.

Udzielał się również społecznie; przewodniczył Towarzystwu Wzajemnej Pomocy Kapłanów, działał w Polskim Towarzystwie Teologicznym, był członkiem komitetu redakcyjnego „Gazety Kościelnej”.

Arcybiskup Józef Bilczewski oraz jego następca abp Bolesław Twardowski wysuwali kandydaturę ks. prof. Tarnawskiego na biskupa sufragana diecezji lwowskiej. Kandydatura została jednak odrzucona przez Stolicę Apostolską wobec sprzeciwu metropolity lwowskiego obrządku greckokatolickiego abpa Andrzeja Szeptyckiego.

Mieczysław Tarnawski zmarł 21 stycznia 1928 we Lwowie. Pochowany na Cmentarzu Janowskim.

Wybrane publikacje

• Kodeks Zamoyskiego na tle stosunków kościelno-państwowych za czasów Stanisława Augusta, Lwów 1916
• Studia alumnów józefińskiego Seminarium Generalnego obrządku łacińskiego we Lwowie, Lwów, 1918
• Arcybiskup Józef Bilczewski. Krótki zarys życia i pracy, 1924
• Powojenne trudności Cerkwi unickiej w Polsce, Lwów 1926

Ordery i odznaczenia

• Order Virtuti Militari V klasy (1920)

Bibliografia

• Stanisław Broczyński, Zarys historii wojennej 24 pułku ułanów, Warszawa 1929, s. 31
• Tomasz Krzyżowski, Ksiądz profesor Mieczysław Tarnawski (1886-1928). Historyk, wychowawca, patriota. Wydawnictwo bł. Jakuba Strzemię, 2012
• Wanda Roman, Kapelani wojskowi - bohaterowie wojny polsko-sowieckiej 1919-1920