24 Pułk Ułanów im. Hetmana Wielkiego Koronnego Stanisława Żółkiewskiego (24 puł) – oddział kawalerii Wojska Polskiego II RP.

24 Pułk Ułanów
214 pułk ułanów
Ilustracja
Odznaka 24 puł.
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1920

Rozformowanie

1939

Patron

Stanisław Żółkiewski

Tradycje
Święto

21 września (1927-1935)[a]
6 lipca (1935-1947)

Rodowód

214 pułk ułanów

Kontynuacja

42 pułk zmechanizowany
11 Brygada Zmechanizowana
24 batalion ułanów

Dowódcy
Pierwszy

płk Tadeusz Żółkiewski

Ostatni

płk Kazimierz Dworak

Działania zbrojne
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Kraśnik

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

kawaleria

Podległość

10 Brygada Kawalerii

Odcisk pieczęci 214 puł.
Stanisław Żółkiewski, patron 24 Pułku Ułanów

Pułk w walce o granice edytuj

Rodowód pułku sięga 6 lipca 1920 roku, kiedy to pułkownik Tadeusz Żółkiewski z rozkazu generalnego inspektora Armii Ochotniczej, generała broni Józefa Hallera przystąpił do organizowania Małopolskiej Brygady Jazdy Ochotniczej na terenie Okręgu Generalnego „Lwów” z ośrodkami koncentracji we Lwowie, Przemyślu i Stanisławowie. Do sformowania brygady ostatecznie nie doszło, lecz pułkownik Żółkiewski w sierpniu 1920 roku przy szwadronie zapasowym 14 pułku Ułanów Jazłowieckich we Lwowie zorganizował 214 pułk ułanów. 8 sierpnia pułk został oddany do dyspozycji Naczelnego Dowództwa z poleceniem przetransportowania do Mławy. 9 i 10 sierpnia oddziały pułku w liczbie 35 oficerów, 805 szeregowych i 422 koni zostały zawagonowane i skierowane do Mławy. Zmiana sytuacji na froncie wymusiła zmianę miejsca wyładowania transportów. Pierwsze oddziały zostały skierowane do Modlina, a następnie do rejonu Nowy Dwór Mazowiecki-Błonie. Tam też zostały skierowane kolejne oddziały pułku wyładowane w Warszawie[2].

We wrześniu 1920, podczas marszu Grupy Operacyjnej gen. Franciszka Krajowskiego na Kowel, 214 pułk ułanów podszedł pod Turzysk, gdzie spodziewano się zastać oddziały sowieckiej 12 Armii. Przeciwnik zdemoralizowany udanym zagonem polskiej grupy motorowej na Kowel, po krótkim oporze rzucił się do ucieczki pozostawiając cały sprzęt ciężki i zgromadzone na stacji transporty wojskowe. Pułk zdobył 4 parowozy, 181 wagonów w większości wyładowanych zapasami i sprzętem wojskowym, wagony pociągu pancernego „Krasny Kawaleryjski”, trzy samochody pancerne, 8 dział, 30 cekaemów i duże ilości amunicji. W ręce ułanów wpadło kilkudziesięciu jeńców z 7., 58. i 25 Dywizji Strzelców[3].

Pułk wziął udział w walkach 1920 na Zamojszczyźnie, na Wołyniu i w środkowej Litwie.

Obsada personalna pułku w sierpniu 1920[4]
dowódca pułku płk Tadeusz Żółkiewski
adiutant por. Józef Przewłocki
lekarz ppor. lek. dr Bolesław Piechowski
kapelan ks. kapelan dr Mieczysław Tarnawski
dowódca I dywizjonu rtm. Adam Łada-Bieńkowski
dowódca II dywizjonu rtm. Marian Obertyński
dowódca 1 szwadronu por. Alojzy Prądzyński
dowódca 2 szwadronu por. Karol Zdziechowski
dowódca 3 szwadronu por. Roman Wierzbicki
dowódca 4 szwadronu por. Stefan Zaborowski
dowódca szwadronu km ppor. Roman Majewski
pułkowa czołówka sanitarna p. Ludwik Kozłowski

Kawalerowie Virtuti Militari edytuj

 
Order Virtuti Militari
Żołnierze pułku odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari za wojnę 1918-1920[5][6]
st. wachm. Stanisław Daum nr 4581 ppor. Wacław Gebethner nr 4578 plut. Stanisław Grabiński nr 2628
plut. Stanisław Hübsch nr 4585 †15 XI 1920 Olkieniki[7] kpr. Jerzy Kossakowski nr 4582 por. Andrzej Kładko nr 5797
st. ułan Dominik Łempicki nr 5740 ppor. Roman Majewski nr 4580 ułan Kazimierz Piontek (Piątek) nr 4583
ppor. Mieczysław Prosałowski nr 4579 ks. kapelan Mieczysław Tarnawski nr 4576 ś.p. por. Stefan Zaborowski nr 5775
por. Karol Zdziechowski nr 4577 płk Tadeusz Żółkiewski nr 4575

Ponadto 9 oficerów, 14 podoficerów i 29 ułanów zostało odznaczonych Krzyżem Walecznych[6].

Pułk w okresie pokoju edytuj

 
Pluton honorowy 24 puł; Kraśnik, 15 maja 1935
 
Zawody konne w Zakopanem o puchar prezydenta RP Ignacego Mościckiego 1933 - por. Tadeusz Biliński z 24 puł na klaczy Ola w skoku przez przeszkodę.

W drugiej dekadzie listopada 1920 roku pułk został przetransportowany koleją z Grodna do Żółkwi. 20 lutego 1921 roku oddział został przesunięty do Dębicy, a 21 lipca tego roku do Staszowa i Pińczowa. 4 grudnia 1921 roku, z powodu bardzo trudnych warunków kwaterunkowych w Pińczowie, część jednostki została przeniesiona do Jarosławia. 4 kwietnia 1922 roku pułk przeniósł się z Jarosławia i Staszowa do Kraśnika, w którym stacjonował do września 1939 roku[8].

19 maja 1927 roku minister spraw wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski ustalił i zatwierdził dzień 21 września jako datę święta pułkowego[9]. Święto pułkowe było obchodzone w rocznicę bitwy i szarży 214 pułku ułanów pod Stepaniem 21 września 1920 roku, który to dzień był wielkim triumfem bojowym ułanów-ochotników[10].

W latach 30. XX wieku pułk nieoficjalnie używał imienia „hetmana Stanisław Żółkiewskiego”[11]. Imię patrona zostało zatwierdzone oficjalnie dopiero w czerwcu 1940 roku we Francji[12].

26 czerwca 1935 roku kierownik Ministerstwa Spraw Wojskowych, generał brygady Tadeusz Kasprzycki zmienił datę święta pułkowego z 21 września na 6 lipca, w rocznicę powstania 214 pułku ułanów[13][14].

27 listopada 1938 24 p.uł. stoczył walkę z wojskiem czechosłowackim pod miejscowością Ździar. W potyczce zginął mjr Stefan Rago.

Pułk w planie mobilizacyjnym „S” [15]
Nazwa pododdziału Termin Miejsce mobilizacji
dowódca pułku z drużyną alarm Kraśnik
pluton łączności
1÷4 szwadrony
szwadron karabinów maszynowych
szwadron pionierów
szwadron kawalerii nr 32 7
pluton ckm nr 32 7
szwadron kawalerii nr 84 10
pluton ckm nr 84 10
kolumna taborowa nr 261 5
kolumna taborowa nr 262 6
kolumna taborowa nr 264 8
uzupełnienie do czasu „W” 5
szwadron marszowy 1/24 puł 18
pluton marszowy nr 1/32 30
pluton marszowy nr 1/84 30
PKU Kraśnik 2
Obsada personalna i struktura organizacyjna w marcu 1939[16][b]
Stanowisko Stopień, imię i nazwisko
dowódca pułku płk dypl. Kazimierz Dworak
I zastępca dowódcy ppłk Jarosław Michał Kaczyński
I zastępca dowódcy (dubler) mjr dypl. Walerian Bogusławski
adiutant rtm. Stefan Roman Łukowski[c]
oficer techniczny por. br. panc. Jan Karol Sochacki
naczelny lekarz medycyny mjr dr Władysław I Pawłowicz
komendant rejonu PW Konnego rtm. adm. (kaw.) Romuald Kamiński[d]
II zastępca dowódcy (kwatermistrz) mjr Jerzy Deskur
oficer mobilizacyjny rtm. Roman Janas
zastępca oficera mobilizacyjnego rtm. adm. (kaw.) Benedykt Suchodolski
oficer administracyjno-materiałowy rtm. adm. (kaw.) Stanisław Trachimowicz
dowódca szwadronu gospodarczego rtm. Stefan Roman Łukowski
oficer gospodarczy kpt. int. Gustaw Höpting
oficer żywnościowy por. Stanisław Michalski
dowódca szwadronu specjalnego vacat
dowódca plutonu łączności por. Janusz Władysław Nowakowski
dowódca plutonu motocyklistów por. Zbigniew Bronisław Szumański
dowódca plutonu ppanc. por. Kazimierz Roman Kozłowski
dowódca 1 szwadronu rtm. Włodzimierz II Zawadzki
dowódca plutonu por. Marian Piwoński
dowódca 2 szwadronu por. Władysław Rakowski
dowódca plutonu por. Stanisław Władysław Ziółkowski
dowódca 3 szwadronu rtm. Jan Witold Kański
dowódca plutonu por. Romuald Radziwiłowicz
dowódca plutonu ppor. rez. pdsc. Mieczysław Otrembski
dowódca 4 szwadronu rtm. Wiktor Zarembiński
dowódca plutonu por. Kazimierz Branicki
dowódca plutonu por. Zygmunt Starzyński
dowódca szwadronu km por. Kazimierz Nelczarski
dowódca plutonu por. Witold Władysław Ostapowicz
dowódca plutonu por. Mieczysław Perzyński
dowódca szwadronu zapasowego vacat
zastępca dowódcy rtm. adm. (kaw.) Romuald Kamiński
na kursie rtm. Tadeusz Domański
na kursie rtm. Tadeusz Maleszewski
na kursie por. Józef Derengowski
na kursie por. Michał Franciszek Paciorek

Walki pułku w kampanii wrześniowej edytuj

Kampanię wrześniową pułk odbył w ramach 10 Brygady Kawalerii. Pierwszą walkę stoczył 1 września pod Jordanowem i Wysoką. Walczył pod: Kasiną Wielką – 2 września, Leszczyną – 5 września, od 8 września pod Łańcutem, Rzeszowem, Radymnem, Dobrosinem, pod Grzybowicą – 15 września. Granicę węgierską pułk przekroczył 19 września 1939. Za kampanię wrześniową pułk został odznaczony orderem Virtuti Militari[18].

Struktura organizacyjna i obsada personalna we wrześniu 1939[19][20][21]
dowództwo ze szwadronem gospodarczym
Dowódca pułku płk dypl. kaw. Kazimierz Dworak
Zastępca dowódcy mjr kaw. Jerzy Deskur
I adiutant rtm. Stefan Łukowski 6 IX ranny w Leszczynach
II adiutant por. kaw. Janusz Władysław Nowakowski
oficer informacyjny (do zleceń) por. Zygmunt Starzyński
oficer łącznikowy do dowódcy 10 BK por. kaw. Stanisław Władysław Ziółkowski
p.o. kwatermistrza i oficer gospodarczy kpt. int. Gustaw Höpting
oficer do zleceń kwatermistrza ppor. rez. Jerzy Sadownik[22] †15 IX 1939 Hołosko
p.o. płatnika st. wachm. Stanisław Szymański
oficer żywnościowy por. rez. Zygmunt Kozłowski
oficer techniczny por. br. panc. Jan Karol Sochacki
lekarz por. lek. Eugeniusz Szpakowski
kapelan ks. kpl. Antoni Gajda
1 szwadron
dowódca 1 szwadronu por. kaw. Marian Piwoński (KWx2)
dowódca I plutonu por. kaw. rez. Zdzisław Hempel †4 IX Kasina Wielka
dowódca II plutonu ppor. Władysław Lewandowski
dowódca III plutonu wachm. pchor. Stanisław Babańczyk
szef szwadronu st. wachm. Stanisław Żytko
2 szwadron
dowódca 2 szwadronu por. kaw. Władysław Rakowski (KWx3)
dowódca I plutonu por. kaw. rez. inż. Zygmunt Gasztołd-Bukraba †4 IX pod Kasiną Wielką
dowódca II plutonu ppor. rez. Stanisław Bryczek
dowódca III plutonu wachm. pchor. Bolesław Rządkowski
szef szwadronu st. wachm. Jan Doros
3 szwadron
dowódca 3 szwadronu rtm. Jan Witold Kański (KWx2)
dowódca I plutonu por. kaw. Romuald Radziwiłowicz
dowódca II plutonu por. kaw. Józef Derengowski
dowódca III plutonu ppor. kaw. Marian Niwiński
szef szwadronu st. wachm. Jan Braciszewski
4 szwadron
dowódca 4 szwadronu rtm. Wiktor Zarembiński (KWx3)
dowódca I plutonu ppor. Mieczysław Otrembski
dowódca II plutonu ppor. kaw. rez. Emilian Sawczuk[e] (KW)
dowódca III plutonu ppor. Tadeusz Radke †16 IX Grzybowice
szef szwadronu st. wachm. Wojciech Duraj
szwadron ckm
dowódca szwadronu ckm rtm. Tadeusz Maleszewski (KW)
dowódca I plutonu por. kaw. rez. Jerzy Nowakowski (KWx2)
dowódca II plutonu ppor. rez. Jan Przanowski (KWx2)
dowódca III plutonu ppor. rez. Ludwik Januszewski
dowódca IV plutonu ppor. rez. Mieczysław Zakrzewski
szef szwadronu st. wachm. Jerzy Romańczuk
pododdziały specjalne
dowódca plutonu łączności por. Stanisław Michalski
dowódca plutonu motocyklistów por. kaw. Zbigniew Bronisław Szumański
dowódca plutonu przeciwpancernego ppor. kaw. rez. Jerzy Władysław Telatycki
dowódca plutonu pionierów ?
Oddział Zbierania Nadwyżek 24 puł.
oficer mobilizacyjny rtm. Roman Janas
zastępca oficera mobilizacyjnego rtm. adm. (kaw.) Benedykt Suchodolski
oficer administracyjno-materiałowy rtm. adm. (kaw.) Stanisław Trachimowicz
komendant rejonu PW Konnego rtm. adm. (kaw.) Romuald Kamiński
por. Michał Franciszek Paciorek
por. Kazimierz Nelczarski
por. Witold Władysław Ostapowicz

Kawalerowie Virtuti Militari edytuj

 
Tablica upamiętniająca żołnierzy pułku walczących we wrześniu 1939

Żołnierze pułku odznaczeni Orderem Virtuti Militari za kampanię wrześniową 1939:

Krzyżem Złotym:
Krzyżem Srebrnym:

Pułk w PSZ na Zachodzie edytuj

Osobny artykuł: 24 Pułk Ułanów (PSZ).

Pułk został odtworzony we Francji a następnie w Anglii. Wojnę 24 pułk ułanów zakończył 5 maja 1945 na terytorium Niemiec przebywszy całą kampanię w składzie 10 Brygady Kawalerii Pancernej.

Symbole pułkowe edytuj

Sztandar pułku
 
 
 
pierwszy z lewej

Sztandar edytuj

Osobny artykuł: Polskie sztandary wojskowe.

Sztandar 24 pułku ułanów został ufundowany przez byłych żołnierzy 214 pułku ułanów Armii Ochotniczej, a wręczony 30 kwietnia 1923 w Warszawie przez marszałka Józefa Piłsudskiego[12].

Na jednej stronie sztandaru widnieje znak "214 PU A.O.", napis "Honor i Ojczyzna", zaś na drugiej numer Pułku – „24” i Orzeł Biały.

Po kampanii 1939 sztandar został przewieziony do Francji; skąd przeszedł z pułkiem do Wielkiej Brytanii i towarzyszył mu w kampanii 1944/1945 roku.

11 listopada 1966 roku w Londynie generał broni Władysław Anders udekorował sztandar pułku Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari nr 1329.

Odznaka pułkowa edytuj

14 stycznia 1928 roku Minister Spraw Wojskowych marszałek Polski Józef Piłsudski zatwierdził wzór i regulamin odznaki pułkowej[24].

Odznaka o wymiarach 45x45 mm ma kształt zbliżony do Krzyża Walecznych o ramionach emaliowanych w kolorze białym z żółtym paskiem pośrodku. Na środek krzyża nałożony srebrny orzeł wz. 1927, między ramionami promienie słońca. Dwuczęściowa - oficerska, wykonana w srebrze lub w tombaku srebrzonym, łączona trzema nitami, emaliowana, na rewersie odznaki honorowej adnotacja "honoris causa". Wykonawcą odznaki był Wiktor Gontarczyk z Warszawy[25].

Barwy edytuj

Proporczyk Opis[26][27]
  Proporczyk biały z wąskim żółtym paskiem pośrodku
  proporczyk dowództwa w 1939
  proporczyk 1 szwadronu w 1939
  proporczyk 2 szwadronu w 1939
  proporczyk 3 szwadronu w 1939
  proporczyk 4 szwadronu w 1939
  proporczyk 5 szwadronu ckm w 1939
  proporczyk plutonu łączności w 1939
Inne Opis
  Na czapce rogatywceotok biały[28]
  Szasery ciemnogranatowe, lampasy białe, wypustka biała[29]
  „Łapka” (do 1921[f]) – karmazynowa[g]

Żurawiejki edytuj

Osobny artykuł: Żurawiejka.
Piją wina pełne dzbanki,
kochają ich Lublinianki.
Lance do boju...
Gubi lance, gówno warty,
to jest pułk dwudziesty czwarty
Lance do boju...

Żołnierze pułku edytuj

Z tym tematem związana jest kategoria: oficerowie 24 Pułku Ułanów.
Dowódcy pułku
Zastępcy dowódcy pułku (od 1938 roku - I zastępca dowódcy)
II zastępcy dowódcy pułku - kwatermistrzowie
  • mjr kaw. Jerzy Deskur (III 1931[36] – VIII 1939 → zastępca dowódcy pułku)

Żołnierze 24 pułku ułanów - ofiary zbrodni katyńskiej edytuj

Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej znajdują się między innymi w bazach udostępnionych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego[37] oraz Muzeum Katyńskie[38][h][i].

Nazwisko i imię stopień zawód miejsce pracy przed mobilizacją zamordowany
Bogusławski Walerian major dyplomowany żołnierz zawodowy Katyń
Roman Janas rotmistrz żołnierz zawodowy oficer mobilizacyjny Charków
Kamiński Romuald[41] rotmistrz żołnierz zawodowy komendant rejonu PW konnego Katyń
Kowal Aleksander podporucznik rezerwy Dyrekcja Ubezpieczeń Wzajemnych w Kielcach Katyń
Łukowski Stefan Roman[42] rotmistrz żołnierz zawodowy I adiutant Charków
Nelcarski Kazimierz[43] porucznik żołnierz zawodowy OZN 24 p.uł. Katyń
Witold Ostapowicz porucznik żołnierz zawodowy OZN 24 p.uł. Charków
Reiger Andrzej podporucznik rezerwy prawnik Katyń
Wierzbicki Ryszard podporucznik rezerwy Urząd Wojewódzki w Lublinie Katyń
Ziembiński Stanisław porucznik rezerwy przedsiębiorca budowlany w Warszawie Katyń

Uwagi edytuj

  1. W rocznicę bitwy pod Stepaniem[1].
  2. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[17].
  3. rtm. Stefan Roman Łukowski pełnił jednocześnie funkcję dowódcy szwadronu gospodarczego.
  4. rtm. adm. (kaw.) Romuald Kamiński pełnił jednocześnie funkcję zastępcy dowódcy szwadronu zapasowego.
  5. Emilian Gracjan Sawczuk ur. 22 kwietnia 1912 we wsi Antoniów, w powiecie tarnobrzeskim. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 127. lokatą w korpusie oficerów rezerwy kawalerii[23]. Zmarł 31 stycznia 1944. Został pochowany na Corstorphine Hill Cemetery w Edynburgu.
  6. W 1921 roku przywrócono barwne proporczyki w broniach jezdnych.
  7. Karmazynowe patki ułanów (zamiast proporczyków) nawiązywały do dawnych barw mundurów i wyłogów tych formacji od XVIII wieku po 1831[30].
  8. Jeśli nie zaznaczono inaczej, miejsce służby żołnierzy zawodowych przed mobilizacją podano za: Ryszard Rybka, Kamil Stepan; Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939[39].
  9. Jeśli nie zaznaczono inaczej, informacje o żołnierzach znajdujących się na Białoruskiej Liście Katyńskiej pochodzą z książki: Maciej Wyrwa; Nieodnalezione ofiary Katynia? : lista osób zaginionych na obszarze północno-wschodnich województw II RP od 17 września 1939 do czerwca 1940[40].

Przypisy edytuj

  1. Filipow i Wróblewski 1992 ↓, s. 43.
  2. Broczyński 1929 ↓, s. 5-6.
  3. Odziemkowski 2004 ↓, s. 418.
  4. Broczyński 1929 ↓, s. 7.
  5. Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 408-425.
  6. a b Broczyński 1929 ↓, s. 31.
  7. Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 362.
  8. Broczyński 1929 ↓, s. 26, 28.
  9. Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 19 maja 1927 roku, poz. 174.
  10. Broczyński 1929 ↓, s. 29.
  11. Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 37.
  12. a b Satora 1990 ↓, s. 240.
  13. Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 26 czerwca 1935 roku, poz. 4.
  14. Smaczny 1989 ↓, s. 95-197.
  15. Wojciechowski 2010 ↓, s. 29.
  16. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 706–707.
  17. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.
  18. Zarządzenie gen. W Andersa z 11 listopada 1966 r. Instytut Polski i Muzeum im. gen Sikorskiego w Londynie, sygn. A XII 77.
  19. Kukawski 2013 ↓, s. 48-49.
  20. Steblik 1989 ↓, s. 730-731.
  21. Gaj 2013 ↓, s. 64-67.
  22. Steblik 1989 ↓, s. 730, tu jako dowódca plutonu gospodarczego.
  23. Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 168.
  24. Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 14 stycznia 1928 roku, poz. 11.
  25. Sawicki i Wielechowski 2007 ↓, s. 206.
  26. Dz. Rozk. MSWojsk. nr 22 z 4 sierpnia 1927 roku, poz.268
  27. Smaczny 1989 ↓, s. 382.
  28. Dz. Rozk. MSWojsk. nr nr 6 z 24 lutego 1928 roku, poz.66
  29. Smaczny 1989 ↓, s. 377.
  30. Żygulski (jun.) i Wielecki 1988 ↓, s. 116.
  31. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 302.
  32. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929, s. 101.
  33. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 14.
  34. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 161.
  35. Gaj 2013 ↓, s. 64.
  36. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 104.
  37. Katyń – miejsca pamięci. [dostęp 2022-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-19)].
  38. Muzeum Katyńskie – Księgi Cmentarne.
  39. Rocznik oficerski 1939 ↓.
  40. Wyrwa 2015 ↓.
  41. Księgi Cmentarne – wpis 1452.
  42. Księgi Cmentarne – wpis 6276.
  43. Księgi Cmentarne – wpis 2504.

Bibliografia edytuj