Mieczysław Zatłokal

oficer dyplomowany Wojska Polskiego

Mieczysław Jerzy Zatłokal (ur. 1 stycznia 1896 w Lanckoronie, zm. 26 października 1927 w Poznaniu) – major dyplomowany Wojska Polskiego.

Mieczysław Jerzy Zatłokal
major dyplomowany piechoty major dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1896
Lanckorona

Data i miejsce śmierci

26 października 1927
Poznań

Przebieg służby
Lata służby

1914-1927

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

27 Dywizja Piechoty
19 Pułk Piechoty Odsieczy Lwowa
Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VII

Stanowiska

szef sztabu dywizji
dowódca batalionu piechoty
szef oddziału

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie)

Życiorys

edytuj

Mieczysław Jerzy Zatłokal urodził się 1 stycznia 1896 roku w Lanckoronie. W 1914 ukończył z odznaczeniem C. K. Gimnazjum w Brzeżanach (w jego klasie był m.in. Tadeusz Osostowicz, także późniejszy oficer Wojska Polskiego)[1]. Od 1911 roku działał czynnie w Związku Strzeleckim[2]. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Był oficerem 2 Pułku Piechoty. 26 maja 1915 roku został awansowany na chorążego, a 1 kwietnia 1916 roku na podporucznika[3].

Po zakończeniu wojny z bolszewikami pełnił służbę w 6 pułku Strzelców Podhalańskich w Stryju. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 276. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był wówczas 6 pułk piechoty Legionów w Wilnie[4].

Od 3 listopada 1922 roku do 15 października 1923 roku był słuchaczem II Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie na stanowisko szefa Oddziału IV. Z dniem 15 października 1924 roku został przydzielony do 27 Dywizji Piechoty w Kowlu na stanowisko szefa sztabu[5]. 1 grudnia tego roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 78. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W październiku 1925 roku został przeniesiony do 19 pułku piechoty we Lwowie na stanowisko dowódcy I batalionu[7]. W styczniu 1927 roku został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu na stanowisko szefa Oddziału Wyszkolenia.

26 października 1927 roku, w majątkach w Ławicy, w czasie forsowania przeszkody podczas biegu myśliwskiego 7 pułku strzelców konnych wielkopolskich, został przygnieciony przez własnego konia „Marta”. Zmarł tego samego dnia o godz. 18.00 w 7 Szpitalu Okręgowym w Poznaniu[8][9].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Wyższego w Brzeżanach za rok szkolny 1912/13. Brzeżany: 1912, s. 94.
  2. Żołnierze Niepodległości ↓.
  3. Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 15.
  4. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 41.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 110 z 15 października 1924 roku, s. 612.
  6. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.
  7. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 110 z 23 października 1925 roku, s. 591.
  8. Tragiczna śmierć Majora S.G. Zatłokala. „Żołnierz Wielkopolski”. 51-52 (265-266), s. 1, 1927-10-30. Poznań. 
  9. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 2 z 20 stycznia 1928 roku, s. 13.
  10. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 83.
  11. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 9 z 14 kwietnia 1922 roku, s. 315.

Bibliografia

edytuj