Tadeusz Osostowicz
Tadeusz Zdzisław Osostowicz herbu Leliwa ps. „Stryjkowski”[1] (ur. 13 grudnia 1894 w Ustrzykach Dolnych, zm. ?) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
.jpg) Tadeusz Osostowicz (przed 1933) | |
 kapitan rezerwy piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 13 grudnia 1894 w Ustrzykach Dolnych, w rodzinie Władysława i Zdzisławy z Wyszyńskich[2][1]. Był bratem Zbigniewa (1893–1940), także legionisty i oficera Wojska Polskiego, zamordowanego w Katyniu[2].
W 1914 ukończył z odznaczeniem C. K. Gimnazjum w Brzeżanach (w jego klasie był m.in. Mieczysław Zatłokal, także późniejszy oficer Wojska Polskiego)[2][3]. W Brzeżanach był członkiem Związku Strzeleckiego[2].
Po wybuchu I wojny światowej w dniu 4 sierpnia 1914 wraz z grupą ochotniczą udał się z tego miasta do Krakowa, gdzie został żołnierzem Legionów Polskich, przydzielony do 2. kompanii I batalionu 1 pułku piechoty[2]. Odbył kurs w Szkole Podchorążych Legionów Polskich w Marmaros-Sziget i Kamieńsku w okresie od połowy stycznia do połowy maja 1915[2]. 14 maja 1915, po ukończeniu szkoły „ze stopniem dostatecznym”, został mianowany aspirantem oficerskim w randze tytularnego sierżanta z poborami plutonowego[4][5]. Od końca lipca 1915 służył w 10. kompanii 6 pułku piechoty (wraz z bratem Zbigniewem)[2]. W szeregach pułku uczestniczył w kampanii wołyńskiej[2]. Został mianowany podporucznikiem piechoty od 1 stycznia 1917[2]. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do cesarskiej i królewskiej armii 3 listopada 1917[2].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Służył w 6 pułku piechoty Legionów[2]. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[2]. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6][7]. W 1923, 1924 pozostawał oficerem 6 pułku piechoty Legionów w Wilnie[8][9]. Z dniem 31 grudnia 1925 został przeniesiony w stan spoczynku[10]. Jako emerytowany oficer zamieszkiwał we Lwowie[2][11], a później w Przemyślu[1]. W 1934 jako oficer w stanie spoczynku pozostawał w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu nr X w Przemyślu i był w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sanok[12].
W okresie II Rzeczypospolitej był działaczem Związku Strzeleckiego[13][14]. Był założycielem powołanego 10 maja 1027 oddziału Związku Strzeleckiego w Rymanowie[15]. W 1933 jako kapitan w stanie spoczynku był zastępcą komendanta okręgu nr X ZS w Przemyślu, kpt. Kazimierza Ickowicza[16].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[11]
- Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[17][1][18]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[11][19]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[20]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[20]
- Odznaka „Za wierną służbę”[20]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-25]..
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Żołnierze Niepodległości : Osostowicz Tadeusz Zdzisław, ps. „Stryjkowski”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-10-21].
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Wyższego w Brzeżanach za rok szkolny 1912/13. Brzeżany: 1912, s. 94.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 270.
- ↑ Rozkaz Nr 123. „Goniec Polowy Legionów : Dziennik rozporzadzeń Komendy Legionów Polskich”. 4, s. 1, 1915-05-29. Piotrków..
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 410.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 354.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 140.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 136.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 125 z 20 listopada 1925, s. 680.
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 906.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 328, 1043.
- ↑ Tadeusz Osostowicz: Strzeleckim szlakiem lat dwudziestupięciu. W: Jednodniówka wydana z racji jubileuszu 25-lecia istnienia i działalności Związku Strzeleckiego na terenie Sanoka i ziemi sanockiej 1908–1933. Sanok: 21 maja 1933, s. 8-10.
- ↑ Tadeusz Osostowicz: O ideę i charakter Związku Strzeleckiego. W: Jednodniówka wydana z racji jubileuszu 25-lecia istnienia i działalności Związku Strzeleckiego na terenie Sanoka i ziemi sanockiej 1908–1933. Sanok: 21 maja 1933, s. 15.
- ↑ Kronika oddziałów Z. S. Oddział Z. S. Sanok. W: Jednodniówka wydana z racji jubileuszu 25-lecia istnienia i działalności Związku Strzeleckiego na terenie Sanoka i ziemi sanockiej 1908–1933. Sanok: 21 maja 1933, s. 34.
- ↑ Jednodniówka wydana z racji jubileuszu 25-lecia istnienia i działalności Związku Strzeleckiego na terenie Sanoka i ziemi sanockiej 1908–1933. Sanok: 21 maja 1933, s. 16.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-25]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-25]..
- ↑ a b c Na podstawie fotografii Plik:Tadeusz Osostowicz (-1933).jpg
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.