Mihal Zallari
Mihal Zallari (ur. 25 września 1894 we wsi Frashër k. Përmetu, zm. 17 marca 1976 w Tiranie[1]) – albański polityk, dziennikarz i poeta, minister kultury (1944).
Data i miejsce urodzenia |
25 września 1894 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
17 marca 1976 |
Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego | |
Okres |
od 11 listopada 1943 |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister kultury | |
Okres |
od 14 września 1944 |
Następca | |
Życiorys
edytujBył synem urzędnika osmańskiego Marko Zallariego. W wieku 12 lat przeniósł się wraz z rodziną do Stambułu[2]. Kształcił się w niemieckojęzycznej szkole w Stambule, a następnie na uniwersytecie w Grazu w zakresie nauk politycznych. W czasie studiów został wybrany przewodniczącym organizacji skupiającej Albańczyków studiujących w Grazu. W latach 1922–1924 wydawał tygodnik Djalëria[3]. W 1925 ukończył studia i powrócił do Albanii, gdzie podjął pracę nauczyciela w gimnazjum w Gjirokastrze[2]. W 1930 przeniósł się do Tirany. W latach 30. nadal pracował jako nauczyciel, ale także publikował w czasopismach Kombi (Naród) i Bashkimi (Jedność) teksty o tematyce społeczno-politycznej oraz utwory poetyckie.
Po zajęciu Albanii w 1943 przez wojska niemieckie został wybrany członkiem tymczasowych władz (Komitetu Wykonawczego), a następnie deputowanym do parlamentu z okręgu Gjirokastra. 9 listopada 1943, po zamachu na Idhomeno Kosturiego Zallari został wybrany przewodniczącym parlamentu (funkcję tę pełnił do września 1944). W 1944 Zallari interweniował u niemieckich władz okupacyjnych w sprawie pracowników Radia Tirana, podejrzewanych o sympatie komunistyczne, blokując decyzję o ich aresztowaniu. W 1944 nie skorzystał z możliwości ucieczki do Niemiec i pozostał w kraju[2].
W 1944 został zatrzymany przez komunistyczny oddział partyzancki i stanął przed sądem wojskowym pod zarzutem kolaboracji. Skazany w marcu 1945 na karę 30 lat więzienia trafił do Burrelu, gdzie odbywał większość kary[4]. Po 18 latach wyszedł w kwietniu 1962 na wolność i zamieszkał w Tiranie. Pracował początkowo w Instytucie Historii, a następnie w wydawnictwie Naim Frasheri jako tłumacz i korektor tekstów, ale po kilku latach został pozbawiony tej pracy. Etykietka „wroga ludu” spowodowała, że w jego pogrzebie w 1976 wzięła udział tylko najbliższa rodzina.
Był żonaty, miał córkę Elsę (ur. 1935).
Przypisy
edytuj- ↑ Kastriot Dervishi: Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet. Anëtarët e Këshillit të Ministrave në vitet 1912-2012, jetëshkrimet e tyre dhe veprimtaria e ekzekutivit shqiptar. Tirana: Shtepia Botuese 55, 2012, s. 257.
- ↑ a b c Çelo Hoxha: Fjalor Enciklopedik i Viktimave te Terrorit Komunist, tom IX. Tirana: 2020, s. 150–151. ISBN 978-9928-168-01-6. (alb.).
- ↑ Elsa Zallari-Poga – e bija e Mihal Zallarit: Im ate ne politike edhe pse e priste burgu [online], panorama.com.al [dostęp 2022-11-25] (alb.).
- ↑ Mihal Zallari [online], kujto.al [dostęp 2022-07-17] (alb.).
Bibliografia
edytuj- Biogram i utwory poetyckie Zallariego [online], radiandradi.com [dostęp 2021-11-06] (alb.).
- Biogram Zallariego