Mikołaj Hrebnicki
Mikołaj Hrebnicki (zm. po 1799) – pisarz grodzki połocki (1774-1775), strażnik połocki (1757-1799), towarzysz husarski, komisarz cywilno-wojskowy (1791).
 Herb Ostoja | |
| strażnik połocki pisarz grodzki połocki komisarz cywilno-wojskowy towarzysz husarski | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci |
zm. po 1799 |
| Ojciec |
Antoni Hrebnicki |
| Matka |
Jadwiga Szpakowska |
| Żona |
Franciszka Szyszkówna |
| Dzieci |
Dionizy Hrebnicki |
.jpg)
Życiorys edytuj
Mikołaj Hrebnicki należał do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców). Przodkowie Hrebnickiego wywodzili się z Wielkiego Księstwa Litewskiego[2]. Jego rodzina była wymieniana przez Kaspra Niesieckiego[3], Adama Bonieckiego[2], Teodora Żychlińskiego[4] i innych polskich heraldyków i genealogów.
Mikołaj Hrebnicki Był synem Antoniego Hrebnickiego, skarbnika witebskiego i Jadwigi Szpakowskiej. Jego małżonką była Franciszka Szyszkówna, stolnikówna brasławska, z którą miał syna Dionizego Hrebnickiego[5], horodniczego połockiego, szambelana JKM[6].
Mikołaj Hrebnicki sprawował liczne funkcje i urzędy. Był pisarzem grodzkim połockim w latach 1774-1775, strażnikiem połockim w latach 1757-1799[7], towarzyszem husarskim (w maju 1757 roku został mianowany chorążym przez hetmana Massalskiego[5]) a także komisarzem cywilno-wojskowym[8].
Mikołaj Hrebnicki posiadał liczne majątki ziemskie. Był właścicielem dóbr Orzechowno wraz z Łutowem i okolicznymi wsiami, które dostał po ojcu Antonim. Wieś Paule wziął po ślubie z Franciszką Szyszko[5]. W Orzechownie zachował się murowany dwór z drugiej połowy XVIII w. Został on wzniesiony najpewniej przez Mikołaja Hrebnickiego lub jego ojca Antoniego, który kupił ten majątek w 1745 roku od Jana Rypińskiego[9].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ R. Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, Wrocław - Warszawa - Kraków 1991, t. I, s. 262.
- ↑ a b A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. VII, s. 371-373.
- ↑ K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. IV, s. 387.
- ↑ T. Żychliński, Złota księga szlachty polskiej, R. VIII, s. 136-142.
- ↑ a b c T. Żychliński, Złota księga szlachty polskiej, R. VIII, s. 140.
- ↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Ziemia połocka i województwo połockie XIV–XVIII wiek, t. V, pod redakcją H. Lulewicza, Warszawa 2018, s. 102, 270.
- ↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Ziemia połocka i województwo połockie XIV–XVIII wiek, t. V, pod redakcją H. Lulewicza, Warszawa 2018, s. 149, 228-229, 270.
- ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. VII, s. 372.
- ↑ R. Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, Wrocław - Warszawa - Kraków 1991, t. I, s. 261-262.
Bibliografia edytuj
- A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. VII, s. 371-373.
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. IV, s. 387.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. V, s. 206-207.
- T. Żychliński, Złota księga szlachty polskiej, R. VIII, s. 136-142.
- Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Ziemia połocka i województwo połockie XIV-XVIII wiek, t. V, pod redakcją H. Lulewicza, Warszawa 2018, s. 200-201, 270.
- R. Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, Wrocław - Warszawa - Kraków 1991, t. I, s. 261-263.