Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2013 – sztafeta 4 × 100 m mężczyzn

Sztafeta 4 × 100 metrów mężczyzn – jedna z konkurencji rozgrywanych podczas lekkoatletycznych mistrzostw świata na Łużnikach w Moskwie.

Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2013
Sztafeta 4 × 100 m mężczyzn
Złoty medal

 Jamajka

Srebrny medal

 Stany Zjednoczone

Brązowy medal

 Kanada

Obrońcą tytułu mistrzowskiego z 2011 roku była reprezentacja Jamajki, która wystąpiła w składzie: Nesta Carter, Michael Frater, Yohan Blake oraz Usain Bolt[1].

Terminarz edytuj

Data Godzina[2]
18 sierpnia 16:50 Eliminacje
18 sierpnia 18:50 Finał

Rekordy edytuj

Tabela prezentuje rekord świata, rekordy poszczególnych kontynentów, mistrzostw świata, a także najlepszy rezultat na świecie w sezonie 2013 przed rozpoczęciem mistrzostw[3].

Zawodnik Wynik Miejsce Data
Rekord świata   Jamajka
(Nesta Carter, Michael Frater, Yohan Blake, Usain Bolt)
36,84   Londyn 2012-08-11 11 sierpnia 2012(dts)
Listy światowe   Stany Zjednoczone "Red"
(Charles Silmon, Michael Rodgers, Rakieem Salaam, Justin Gatlin)
37,58   Monako 2013-07-19 19 lipca 2013(dts)
Rekord mistrzostw świata   Jamajka
(Nesta Carter, Michael Frater, Yohan Blake, Usain Bolt)
37,04   Daegu 2011-09-04 4 września 2011(dts)
Rekord Afryki   Nigeria
(Osmond Ezinwa, Olapade Adeniken, Francis Obikwelu, Davidson Ezinwa)
37,94   Ateny 1997-08-09 9 sierpnia 1997(dts)
Rekord Azji   Japonia
(Nobuharu Asahara, Shinji Takahira, Shingo Suetsugu, Naoki Tsukahara)
38,03   Osaka 2007-09-01T00:00:00.001 1 września 2007(dts)
Rekord
Ameryki Północnej
  Jamajka
(Nesta Carter, Michael Frater, Yohan Blake, Usain Bolt)
36,84   Londyn 2012-08-11 11 sierpnia 2012(dts)
Rekord
Ameryki Południowej
  Brazylia
(Vicente de Lima, Édson Ribeiro, André da Silva, Claudinei da Silva)
37,90   Sydney 2000-09-30 30 września 2000(dts)
Rekord Europy   Wielka Brytania
(Jason Gardener, Darren Campbell, Marlon Devonish, Dwain Chambers)
37,73   Sewilla 1999-08-29 29 sierpnia 1999(dts)
Rekord
Australii i Oceanii
  Australia
(Anthony Alozie, Isaac Ntiamoah, Andrew McCabe, Josh Ross)
38,17   Londyn 2012-08-10 10 sierpnia 2012(dts)
  Australia
(Paul Henderson, Tim Jackson, Steve Brimacombe, Damien Marsh)
  Göteborg 1995-08-12 12 sierpnia 1995(dts)

Minimum kwalifikacyjne edytuj

Aby zakwalifikować się do mistrzostw, należało wypełnić minimum kwalifikacyjne. Każdy komitet narodowy mógł zgłosić jedną sztafetę z wypełnionym minimum[4].

Minimum kwalifikacyjne
39,20

Rezultaty edytuj

Eliminacje edytuj

Poz. Bieg Tor Reprezentacja Zawodnicy Czas Uwagi
1. 2 4   Stany Zjednoczone Charles Silmon
Michael Rodgers
Rakieem Salaam
Justin Gatlin
38,06 Q
2. 1 1   Wielka Brytania Richard Kilty
Harry Aikines-Aryeetey
James Ellington
Dwain Chambers
38,12 Q  
3. 3 6   Niemcy Lucas Jakubczyk
Sven Knipphals
Julian Reus
Martin Keller
38,13 Q  
4. 1 2   Jamajka Nesta Carter
Kemar Bailey-Cole
Warren Weir
Oshane Bailey
38,17 Q
5. 2 2   Japonia Yoshihide Kiryū
Kenji Fujimitsu
Kei Takase
Shōta Iizuka
38,23 Q  
6. 3 8   Kanada Gavin Smellie
Aaron Brown
Dontae Richards-Kwok
Justyn Warner
38,29 Q  
7. 1 6   Trynidad i Tobago Jamol James
Keston Bledman
Rondel Sorrillo
Richard Thompson
38,38 q  
8. 3 1   Holandia Brian Mariano
Churandy Martina
Liemarvin Bonevacia
Hensley Paulina
38,41 q  
9. 1 5   Hiszpania Eduard Viles
Sergio Ruiz
Bruno Hortelano
Ángel David Rodríguez
38,46  
10. 3 4   Włochy Michael Tumi
Matteo Galvan
Diego Marani
Delmas Obou
38,49  
11. 1 8   Polska Robert Kubaczyk
Grzegorz Zimniewicz
Karol Zalewski
Kamil Kryński
38,51  
12. 2 3   Ukraina Rusłan Perestiuk
Serhij Smełyk
Ihor Bodrow
Witalij Korż
38,57
13. 3 7   Saint Kitts i Nevis Lestrod Roland
Jason Rogers
Antoine Adams
Allistar Clarke
38,58  
14. 3 3   Bahamy Adrian Griffith
Warren Fraser
Jamial Rolle
Shavez Hart
38,70  
15. 2 8   Barbados Andrew Hinds
Levi Cadogan
Shane Brathwaite
Ramon Gittens
38,94  
16. 2 7   Chińska Republika Ludowa Guo Fan
Liang Jiahong
Su Bingtian
Zhang Peimeng
38,95  
17. 2 6   Francja Emmanuel Biron
Méba-Mickaël Zézé
Arnaud Rémy
Jimmy Vicaut
38,97
18. 1 7   Korea Południowa Oh Kyong-soo
Cho Kyu-won
Yoo Min-woo
Kim Gook-young
39,00  
19. 1 3   Rosja Aleksandr Chiutte
Konstantin Pietriaszow
Roman Smirnow
Aleksandr Briedniew
39,01  
20. 2 5   Hongkong Tang Yik Chun
Lai Chun Ho
Ng Ka Fung
Tsui Chi Ho
39,10
21. 1 4   Wenezuela Jermaine Chirinos
Diego Rivas
Álvaro Luis Cassiani
Alberth Bravo
39,14  
22. 3 5   Chińskie Tajpej Wang Wen-Tang
Liu Yuan-Kai
Pan Po-Yu
Lo Yen-Yao
39,72
3 2   Australia Tim Leathart
Joshua Ross
Andrew McCabe
Jarrod Geddes
DNF

Finał edytuj

Poz. Tor Reprezentacja Zawodnicy Czas Uwagi
  5   Jamajka Nesta Carter
Kemar Bailey-Cole
Nickel Ashmeade
Usain Bolt
37,36  
  4   Stany Zjednoczone Charles Silmon
Michael Rodgers
Rakieem Salaam
Justin Gatlin
37,66
  7   Kanada Gavin Smellie
Aaron Brown
Dontae Richards-Kwok
Justyn Warner
37,92  
4. 3   Niemcy Lucas Jakubczyk
Sven Knipphals
Julian Reus
Martin Keller
38,04  
5. 2   Holandia Brian Mariano
Churandy Martina
Liemarvin Bonevacia
Hensley Paulina
38,37  
6. 8   Japonia Yoshihide Kiryū
Kenji Fujimitsu
Kei Takase
Shōta Iizuka
38,39
7. 1   Trynidad i Tobago Ayodelle Taffe
Keston Bledman
Rondel Sorrillo
Richard Thompson
38,57
6   Wielka Brytania Adam Gemili
Harry Aikines-Aryeetey
James Ellington
Dwain Chambers
DSQ

Przypisy edytuj

  1. 4x100 Metres Relay – M FINAL [online], daegu2011.iaaf.org [dostęp 2013-08-09] [zarchiwizowane z adresu 2014-05-25] (ang.).
  2. Czasu miejscowego
  3. Men's outdoor 4x100 Metres Relay Records [online], iaaf.org [dostęp 2013-08-09] (ang.).
  4. ENTRY STANDARDS. International Association of Athletics Federations. [dostęp 2013-08-09]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj