Mościc z Małego Ściborza
Mościc z Małego Ściborza (także: z Dąbia, z Chocenia) herbu Ostoja (zm. przed 1436) – kasztelan Šuran i Plavca (dzisiejsza Słowacja), właściciel dóbr ziemskich: Małe Ściborze, Dąbie, Choceń, Świerczyn, Szczutkowo, Rzegocin, Rzeżewo, Lutobórz, Kępka, Ruda, Sobiczewy.
Herb Ostoja | |
kasztelan Šuran kasztelan Plavca | |
Data śmierci |
przed 1436 |
---|---|
Ojciec | |
Żona |
Zuzanna |
Dzieci |
Marcin |
Rodzeństwo |
Życiorys edytuj
Mościc z Małego Ściborza, Dąbia i Chocenia był synem Andrzeja z Małego Ściborza, podczaszego gniewkowskiego. Jego dziadkiem był Mościc ze Ściborza, wojewoda gniewkowski, starosta brzeski kujawski. Miał brata Ścibora arcybiskupa Egeru[1].
Mościc z ramienia stryja Ścibora ze Ściborzyc (właśc. ze Ściborza i Beckova), wojewody siedmiogrodzkiego, pełnił urzędy kasztelańskie w Šuranach (w 1403) i Plavcu (przed 13 I 1413). W roku 1413 wrócił do Polski i nabył dobra ziemskie w województwie brzeskim. Kupił tego roku od Jana Kostyry herbu Pomian Dąbie a następnie w latach 1413–1415 od Jana z Lubomyśla herbu Pomian Świerczyn. W roku 1419 nabył od Materny, Tomasza i Wojciecha Pakoskich herbu Laska Szczutkowo, Rzegocin, Rzeżewo, Lutobórz, Kępkę, Rudę z młynem i Sobiczewy[2]. Był miłośnikiem polowań z wykorzystaniem drapieżnych ptaków. Ożenił się z Zuzanną, z którą miał syna Marcina[1]. O rodzinie Mościca wspomniał Kasper Niesiecki w Herbarzu Polskim[3] a także heraldyk Seweryn hr Uruski[4].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Polski Słownik Biograficzny, t. L, s. 443-445.
- ↑ S. Szybkowski, Posiadłości Pakoskich herbu Laska na Kujawach Brzeskich w późnym średniowieczu, [w:] „Słupskie Studia Historyczne”, nr 15/2009, s. 67.
- ↑ K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VII, s. 174.
- ↑ S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. XI, 289-290.
Bibliografia edytuj
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VII.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. XI.
- Polski Słownik Biograficzny, t. L.