Moczarnica argentyńska

Moczarnica argentyńska[3], moczarka kanadyjska[4] (Egeria densa Planch) – gatunek rośliny z rodziny żabiściekowatych (Hydrocharitaceae). Pochodzi z Ameryki Południowej. Jest gatunkiem inwazyjnym w Europie[5], także w południowo-wschodniej Azji, w Australii i zachodniej części Stanów Zjednoczonych[6].

Moczarnica argentyńska
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

żabieńcowce

Rodzina

żabiściekowate

Rodzaj

moczarnica

Gatunek

moczarnica argentyńska

Nazwa systematyczna
Egeria densa Planch.
Ann. Sci. Nat., Bot. sér. 3, 11:80. 1849
Synonimy
  • Elodea argentinensis, Anacharis densa, Philotria densa

W środowisku naturalnym występuje w wodach wolno płynących i stojących o różnym składzie chemicznym. Jest popularnie uprawiana w akwariach[4].

Rozmieszczenie geograficzne

edytuj

W warunkach naturalnych występuje w Brazylii, Urugwaju i Argentynie[7]. Gatunek ten został jednak zawleczony do wielu krajów europejskich[8]. Od roku 2013 notowany jest nawet na Islandii, gdzie skolonizował zbiorniki z ciepłą wodą pochodzenia geotermalnego[7]. W Polsce po raz pierwszy stwierdzony w 2009 w Serafie, gdzie rośliny utrzymywały się w następnych latach, a następnie w Wiśle, kilkadziesiąt kilometrów poniżej ujścia Serafy[9]. Gatunek uznany został za zadomowionego antropofita (kenofita)[3].

Morfologia

edytuj

Roślina o pędach osiągających do 80–100 cm długości. Liście wyrastają w okółkach i naprzeciwlegle. Osiągają do 3 cm długości i 0,4 cm szerokości. Są ciemnozielone i przejrzyste. Roślina dwupienna[4].

Zastosowanie

edytuj

Jedna z popularnych słodkowodnych roślin akwariowych, polecana osobom początkującym. Szybko rośnie, nie potrzebuje specjalnych zabiegów. Ceniona jako producent tlenu[4].

Uprawa

edytuj
Wymagania
Natężenie oświetlenia powinno być średnie lub wysokie. Najlepiej rośnie w wodzie chłodnej o temperaturze maksymalnej do 24 °C, o pH 5,8–9,2[4].

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-06-23] (ang.).
  3. a b Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 73, ISBN 978-83-62975-45-7.
  4. a b c d e Christel Kasselmann: Rośliny akwariowe. Warszawa: Klub dla Ciebie, 2007, s. 64. ISBN 978-83-7404-788-3.
  5. Egeria densa(ELDDE) [online], European and Mediterranean Plant Protection Organization (ang.).
  6. David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 322, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  7. a b Wasowicz P., Przedpelska-Wasowicz E.M., Gudmunsdottir L., Tamayo M. Vallisneria spiralis and Egeria densa (Hydrocharitaceae) in arctic and subarctic Iceland. „New Journal of Botany”. 4 (2), s. 85-89, 2014-08-01. W. S. Maney & Son Ltd. DOI: 10.1179/2042349714Y.0000000043. ISSN 2042-3489. 
  8. Hussner A. Alien aquatic plant species in European countries. „Weed Research”. 52 (4), s. 297–306, 2012-06-07. DOI: 10.1111/j.1365-3180.2012.00926.x. 
  9. Rafał Krawczyk, Maciej Gąbka, Egeria densa (Hydrocharitaceae) – nowy gatunek antropofita we florze Polski, „Fragmenta Floristica et Geobotanica Polonica”, 26 (1), 2019, s. 41-48, DOI10.35535/ffgp-2019-0004 (pol.).