Wikipedia

Muhammad ibn Salman ibn Abd al-Aziz Al Su’ud

książę saudyjski

Muhammad ibn Salman ibn Abd al-Aziz Al Su’ud (arab. ‏محمد بن سلمان بن عبدالعزيز آل سعود Muhammad bin Salmān bin ‘Abd al-‘Azīz Āl Sa‘ūd‎, ang. Mohammed bin Salman, zwany także MbS[1], MBS lub M.B.S.[2][3], ur. 31 sierpnia 1985 w Rijadzie) – książę koronny i następca tronu Arabii Saudyjskiej, od 2015 także przewodniczący Rady Gospodarki i Rozwoju oraz minister obrony tego kraju, a od 2022 premier Arabii Saudyjskiej. Jest synem króla Salmana ibn Abd al-Aziz Al Su’uda.

Muhammad ibn Salman ibn Abd al-Aziz Al Su’ud
محمد بن سلمان بن عبدالعزيز آل سعود
Ilustracja
Muhammad ibn Salman (maj 2017)
książę koronny Arabii Saudyjskiej
Okres

od 21 czerwca 2017

Era panowania

Salman

Poprzednik

Muhammad ibn Najif

wicepremier Arabii Saudyjskiej
minister obrony Arabii Saudyjskiej
Okres

od 23 stycznia 2015

Era panowania

Salman

Poprzednik

Salman

zastępca księcia koronnego Arabii Saudyjskiej
Okres

od 29 kwietnia 2015
do 21 czerwca 2017

Era panowania

Salman

Poprzednik

Muhammad ibn Najif

Dane biograficzne
Dynastia

Saudowie

Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1985
Rijad

Ojciec

Salman ibn Abd al-Aziz Al Su’ud

Matka

Fahda bint Falah bin Sultan bin Hathleen al-Ajmi

Małżeństwo

Sarah bint Mashhoor bin Abdulaziz Al Saud
od 2008

Dzieci

4

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Sprawował urząd ministra stanu (2014–2015). W momencie powołania na stanowisko ministra obrony był najmłodszą osobą na świecie pełniącą tę funkcję. W latach 2015–2017 był wicenastępcą tronu, drugim wicepremierem. 21 czerwca 2017 został ogłoszony następcą tronu i pierwszym wicepremierem w rządzie Arabii Saudyjskiej[4].

Mimo że oficjalnym władcą Arabii Saudyjskiej jest król Salman ibn Abd al-Aziz Al Su’ud, Muhammad ibn Salman sprawuje faktyczną władzę w państwie[5][6][7][8]. W 2018 roku magazyn Forbes umieścił go na ósmym miejscu na liście najbardziej wpływowych ludzi na świecie[9].

ŻyciorysEdytuj

Młodość i edukacjaEdytuj

Muhammad ibn Salman urodził się 31 sierpnia 1985 roku[10]. Jest synem króla Salmana ibn Abd al-Aziz Al Su’uda i jego trzeciej małżonki (Fahda bint Falah bin Sultan bin Hathleen, której dziadek był wodzem plemienia Ajman[11])[12][13].

Książę jest najstarszym ze wszystkich dzieci swojej matki[12]. Jego bratem jest Turki bin Salman, były przewodniczący Saudyjskiej Grupy ds. Badań i Marketingu (ang. Saudi Research and Marketing Group), a także Khalid bin Salman bin Abdulaziz.

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Króla Sauda. Uzyskał tytuł odpowiadający polskiemu tytułowi licencjata.

Kariera politycznaEdytuj

 
Książę Muhammad ibn Salman z sekretarzem stanu USA Johnem Kerry i ministrem spraw zagranicznych Arabii Saudyjskiej Adilem al-Dżubajrem, 13 czerwca 2016
 
Prezydent USA Donald Trump rozmawiający z księciem Muhammadem, Waszyngton, 14 marca 2017
 
Sekretarz obrony USA James Mattis z księciem Muhammadem ibn Salmanem, 22 marca 2018

Po ukończeniu studiów Muhammad ibn Salman spędził kilka lat w sektorze prywatnym. Był konsultantem przy Radzie Ekspertów, organie doradczym rządu Arabii Saudyjskiej[14].

W wieku 24 lat, 15 grudnia 2009 roku rozpoczął swoją działalność polityczną jako specjalny doradca swego ojca (ten był wówczas gubernatorem prowincji Rijad)[15]. W tamtym czasie często zmieniał obejmowane stanowiska, pracując m.in. dla Fundacji Badań i Archiwów im. Króla Abdulaziza[16].

W październiku 2011 roku zmarł książę koronny Sultan ibn Abd al-Aziz Al Su’ud, a (obecny król i ojciec Muhammada ibn Salmana) Salman ibn Abd al-Aziz Al Su’ud awansował w randze, przejmując jego funkcje. Powołał on swojego syna na stanowisko osobistego doradcy[17], podobnie jak niecałe dwa lata wcześniej, a także szefa swojego dworu.

23 stycznia 2015 roku zmarł król Abd Allah ibn Abd al-Aziz Al Su’ud, co wiązało się z przejęciem tronu przez Salmana ibn Abda. Powołał on swojego syna na stanowisko ministra obrony. Głównym problemem, z jakim musiał zmierzyć się nowo wybrany minister była wojna domowa w Jemenie – pierwszym jego posunięciem było zmobilizowanie sił zbrojnych państw Rady Współpracy Zatoki Perskiej do interweniowania po serii samobójczych zamachów bombowych w Sanie poprzez nałożenie blokady morskiej, a także ataki lotnicze na ruch Houthi[18]. W roku 2015 Arabia Saudyjska stała się liderem w koalicji państw walczących z rebeliantami w Jemenie[19].

W kwietniu 2015 roku Muhammad ibn Salman został wicenastępcą tronu Arabii Saudyjskiej (zastępcą księcia koronnego, którym wówczas był Muhammad ibn Najif)[20].

21 czerwca 2017 roku, decyzją króla Salmana, Muhammad ibn Salman zastąpił Muhammada ibn Najifa na stanowisku księcia koronnego, awansując tym samym na pierwsze miejsce w linii sukcesji do tronu[21]. Tego samego dnia prezydent USA Donald Trump oficjalnie złożył gratulacje nowo wybranemu Księciu. Strona amerykańska zapewniła, że obaj będą „blisko współpracować” na rzecz światowego pokoju oraz w kwestiach ekonomicznych, a priorytetem powinna być walka z terroryzmem, zażegnanie sporu dyplomatycznego z Katarem i dążenie do pokoju w relacjach izraelsko-palestyńskich[22]. W kwietniu 2017 roku w wywiadzie dla „The Washington Post” Muhammad ibn Salman stwierdził, że bez wpływu Stanów Zjednoczonych na kulturę Arabii Saudyjskiej kraj ten „skończyłby jak Korea Północna”[23].

27 września 2022 powołany na nowo utworzone stanowisko premiera kraju[24].

RządyEdytuj

Wizja 2030Edytuj

Książę Muhammad ibn Salman podjął działania w sferze restrukturyzacji saudyjskiej gospodarki. W kwietniu 2016 roku oficjalnie zapowiedział utworzenie programu Wizja 2030, którego celem ma być ekonomiczna dywersyfikacja i prywatyzacja[25]. Przedstawił on szczegółowe działania, które w perspektywie 15 lat doprowadzić mają m.in. do uniezależnienia od ropy naftowej, „cyfryzacji państwa” (tzw. e-państwo), a także zrównoważonego rozwoju.

Reformy wewnętrzneEdytuj

Podczas swoich rządów Muhammad ibn Salman znacząco ograniczył władzę policji religijnej – Komitetu Krzewienia Cnót i Zapobiegania Złu[26].

W lutym 2017 roku, Arabia Saudyjska pod rządami księcia Muhammada po raz pierwszy w historii powołała kobietę na stanowisko szefa saudyjskiej giełdy papierów wartościowych. Została nią Sarah Al Suhaimi[27][28].

W kwietniu 2017 roku ibn Salman ogłosił projekt budowy jednego z największych miast-centrów kultury, sportu i rozrywki. Ma się ono mieścić na południowy zachód od stolicy kraju – Rijadu[29] i nosić nazwę Al Qidiya[30].

We wrześniu 2017 roku w Arabii Saudyjskiej zniesiono przepisy zakazujące kobietom prowadzenia samochodów[31]. Była to jedna z najgłośniejszych zmian wprowadzonych przez księcia Muhammada, ponieważ Arabia Saudyjska była ostatnim krajem na świecie, w którym obowiązywało tego typu restrykcyjne prawo[32].

W lutym 2018 roku w Arabii Saudyjskiej oficjalnie zezwolono kobietom na zakładanie i prowadzenie przedsiębiorstw bez zgody mężczyzn[33].

KontrowersjeEdytuj

Polityczne czystki w 2017Edytuj

W 2017 Muhammad ibn Salman zlecił aresztowanie 200 wpływowych biznesmenów i książąt oraz przymusowe umieszczenie ich w hotelu The Ritz-Carlton Riyadh w Rijadzie. Oficjalną przyczyną tych działań była walka z korupcją[34]. Aresztowanych uwolniono, dopiero gdy przekazali miliardy dolarów na nowo utworzoną przez księcia instytucję, powołaną w celu walki z korupcją[35].

Istnieją trzy hipotezy dotyczące faktycznych motywacji działań Muhammada ibn Salmana: rzeczywista walka z korupcją, chęć pozyskania środków finansowych lub przygotowanie do przejęcia władzy w kraju[36].

Działania zbrojne w Syrii i JemenieEdytuj

Osobny artykuł: Klęska głodu w Jemenie (od 2016).

10 stycznia 2016 magazyn „The Independent” poinformował, że „BND, niemiecka agencja wywiadowcza, opisała saudyjskiego ministra obrony i zastępcę księcia koronnego Muhammada ibn Salmana jako polityka, który destabilizuje świat arabski poprzez prowadzenie zastępczych wojen w Jemenie i Syrii”[37][38][39]. Niemieckie władze, reagując na te doniesienia, stwierdziły, że opublikowane oświadczenia „nie są stanowiskiem rządu federalnego”[40].

Życie prywatneEdytuj

Jego majątek wyceniany jest na 3 miliardy USD[41].

Jest wnukiem pierwszego króla Arabii Saudyjskiej Abd al-Aziza ibn Su’uda. Od 2008 żonaty z Sarah bint Mashhoor, mają czwórkę dzieci[42].

PoglądyEdytuj

Poglądy księcia Muhammada określa się jako nacjonalistyczne[43][44] i populistyczne[45]. Łączą one w sobie konserwatywne podejście do polityki oraz liberalny stosunek do spraw ekonomicznych i socjalnych[46][47]. Światopogląd ten wydaje się być silnie inspirowany poglądami Muhammada ibn Zajida, emira Abu Zabi[48][49].

W październiku 2017 roku Muhammad ibn Salman stwierdził, że przez ostatnie 30 lat ultrakonserwatywna saudyjska monarchia „nie była normalna” z powodu rygorystycznych doktryn, na których oparła się w reakcji na rewolucję w Iranie w 1979, gdy saudyjska rodzina królewska „nie wiedziała, co robić”[50]. Zapowiedział przekształcenie Arabii Saudyjskiej w państwo oparte na umiarkowanym islamie i „otwarte na wszystkie religie, tradycje i ludzi całego świata”[51].

W 2018 roku w wywiadzie dla magazynu „The Atlantic“ Muhammad ibn Salman oświadczył, że „Izraelczycy mają prawo do pokojowego życia w swoim kraju”. Opinia została odebrana przez światowe media jako kontrowersyjna, bowiem Arabia Saudyjska oficjalnie nie uznaje Izraela[52]. Był to pierwszy raz, gdy członek dynastii Saudów publicznie wyraził tego typu przekonanie[53].

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Saudi Arabia’s powerful crown prince reportedly got a crazy nickname after sending someone an envelope with a single bullet inside, „Business Insider” [dostęp 2018-11-04].
  2. ↑ Mohammed bin Salman, Biography [dostęp 2018-11-04] (ang.).
  3. ↑ Profile: Crown Prince Mohammed bin Salman, www.aljazeera.com [dostęp 2018-11-04].
  4. ↑ tvn24.p.
  5. ↑ „Mister Bone Saw”, czyli ciemne oblicze księcia. To dlatego dziennikarz musiał zniknąć, TVN24.pl [dostęp 2018-11-03].
  6. ↑ Następca tronu walczy o wpływy. „Władza absolutna ma swoje minusy”, „TVN24.pl” [dostęp 2018-11-03].
  7. ↑ Who is Saudi Crown Prince Mohammed?, „BBC News”, 22 października 2018 [dostęp 2018-11-03] (ang.).
  8. ↑ How Saudi Crown Prince Mohammed bin Salman Is Upending the Old Order, Time [dostęp 2018-11-03] (ang.).
  9. ↑ The World’s Most Powerful People, „Forbes” [dostęp 2018-11-03] (ang.).
  10. ↑ Ministries, saudiembassy.net [dostęp 2018-11-03] (ang.).
  11. ↑ The new Saudi power triangle, 25 kwietnia 2017 [dostęp 2018-11-03] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-25].
  12. ↑ a b Surprising Saudi Rises as a Prince Among Princes [dostęp 2018-11-03] (ang.).
  13. ↑ Profile: Crown Prince Mohammed bin Salman, www.aljazeera.com [dostęp 2018-11-03].
  14. ↑ Profile of Prince Mohammed bin Salman – Defense Minister of Saudi Arabia, 23 grudnia 2015 [dostęp 2018-11-03] [zarchiwizowane z adresu 2015-12-23].
  15. ↑ HRH Prince Mohammed bin Salman bin Abdulaziz to inaugurate Cityscape Riyadh 2011 – Cityscape Saudi Arabia, 1 listopada 2011 [dostęp 2018-11-03] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-01].
  16. ↑ Prince Mohammad bin Salman Establishment – Chairman of the Board, 28 stycznia 2015 [dostęp 2018-11-03] [zarchiwizowane z adresu 2015-01-28].
  17. ↑ Bahrain News Agency, www.bna.bh [dostęp 2018-11-03] (ang.).
  18. ↑ Yemen timeline, „BBC News”, 24 kwietnia 2018 [dostęp 2018-11-03] (ang.).
  19. ↑ Saudi and Arab allies bomb Houthi positions in Yemen, www.aljazeera.com [dostęp 2018-11-03].
  20. ↑ The man behind the 'most dangerous man in the world’, „The Independent” [dostęp 2018-11-03] (ang.).
  21. ↑ Mohammed bin Salman named Saudi Arabia’s crown prince, www.aljazeera.com [dostęp 2018-11-04].
  22. ↑ Trump congratulates newly-elevated Saudi Arabian crown prince [dostęp 2018-11-04] (ang.).
  23. ↑ A young prince is reimagining Saudi Arabia. Can he make his vision come true?, Washington Post [dostęp 2018-11-04] (ang.).
  24. ↑ Saudi King Names Crown Prince Mohammed as Prime Minister. bloomberg.com, 27 września 2022. [dostęp 2022-09-27]. (ang.).
  25. ↑ Śmiała saudyjska wizja dywersyfikacji gospodarczej, „Obserwator Finansowy”, 6 czerwca 2016 [dostęp 2018-11-06] (pol.).
  26. ↑ Rise of Saudi Prince Shatters Decades of Royal Tradition [dostęp 2018-11-06] (ang.).
  27. ↑ Kobieta na giełdzie w Rijadzie [dostęp 2018-11-06] (pol.).
  28. ↑ Reuters Editorial, Saudi stock exchange appoints first female chair, „U.S.” [dostęp 2018-11-06] (ang.).
  29. ↑ Prince Mohammed bin Salman announces Saudi plans for largest entertainment city, english.alarabiya.net [dostęp 2018-11-06] (ang.).
  30. ↑ World-class entertainment park coming up in Al-Qiddiya, „Saudigazette”, 26 października 2017 [dostęp 2018-11-06] (ang.).
  31. ↑ Saudi Arabia will finally allow women to drive, „The Economist” [dostęp 2018-12-02] (ang.).
  32. ↑ Saudi Arabia becomes world’s last country to allow women to drive – The Santiago Times, santiagotimes.cl [dostęp 2018-12-02] (ang.).
  33. ↑ Saudi women to start own business without male permission, english.alarabiya.net [dostęp 2018-11-06] (ang.).
  34. ↑ Martin Chulov Middle East, Saudi Arabia claims anti-corruption purge recouped $100bn, „The Guardian”, 30 stycznia 2018, ISSN 0261-3077 [dostęp 2018-12-09] (ang.).
  35. ↑ David D. Kirkpatrick, Saudi Arabia Arrests 11 Princes, Including Billionaire Alwaleed bin Talal, „The New York Times”, 4 listopada 2017, ISSN 0362-4331 [dostęp 2018-12-09] (ang.).
  36. ↑ What just happened in Saudi Arabia? The weekend purge explained, Newsweek, 8 listopada 2017 [dostęp 2018-12-09] (ang.).
  37. ↑ The man behind the 'most dangerous man in the world’, The Independent, 22 stycznia 2016 [dostęp 2018-12-09] (ang.).
  38. ↑ This naive, arrogant Saudi prince is playing with fire, The Independent, 9 stycznia 2016 [dostęp 2018-12-09] (ang.).
  39. ↑ Is Saudi Prince Mohammed bin Salman the ‘most dangerous man in the world?’, www.news.com.au [dostęp 2018-12-09].
  40. ↑ Alison Smale, Germany Rebukes Its Own Intelligence Agency for Criticizing Saudi Policy, „The New York Times”, 3 grudnia 2015, ISSN 0362-4331 [dostęp 2018-12-09] (ang.).
  41. ↑ Michael Idato, Prince Mohammed books out hotel to dine with Murdoch, The Sydney Morning Herald, 3 kwietnia 2018 [dostęp 2018-11-03] (ang.).
  42. ↑ Deutsche Welle, Saudi Arabia’s Mohammed bin Salman: Reformer and hard-liner, dw.com [dostęp 2018-11-03] (ang.).
  43. ↑ Beating Up on Canada Again: the Canada Letter [dostęp 2018-11-04] (ang.).
  44. ↑ Kim Ghattas, Saudi Arabia’s Dark Nationalism, „The Atlantic”, 2 czerwca 2018 [dostęp 2018-11-04] (ang.).
  45. ↑ Saudi Arabia’s Populist King in Waiting, „Politico Magazine” [dostęp 2018-11-04] (ang.).
  46. ↑ Richard Spencer, Heir’s modernising vision risks conservative discontent, 22 czerwca 2017, ISSN 0140-0460 [dostęp 2018-11-04] (ang.).
  47. ↑ Theodor Winkler, The Dark Side of Globalization, LIT Verlag Münster, 2018, Cytat: (…) combines a more liberal economic and societal system with reinforced authoritarian rule (…).
  48. ↑ Meet the Two Princes Reshaping the Middle East, „Politico Magazine” [dostęp 2018-11-04] (ang.).
  49. ↑ A Saudi Prince’s Quest to Remake the Middle East, „The New Yorker” [dostęp 2018-11-04] (ang.).
  50. ↑ Muhammad ibn Salman o „zmianie” w Arabii Saudyjskiej, www.tvn24.pl [dostęp 2017-11-18].
  51. ↑ Arabia Saudyjska: następca tronu zapowiada liberalizację kraju – Bankier.pl, www.bankier.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  52. ↑ Następca saudyjskiego tronu: Izraelczycy mają prawo do posiadania własnego kraju, „TVN24.pl” [dostęp 2018-11-04].
  53. ↑ Saudi crown prince recognizes Israel’s right to exist, talks up future ties [dostęp 2018-11-04] (ang.).

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Muhammad_ibn_Salman_ibn_Abd_al-Aziz_Al_Su’ud&oldid=68339195”