Myodocopidarząd skorupiaków z gromady małżoraczków i podgromady Myodocopa.

Myodocopida
Sars, 1866
Ilustracja
Euphilomedes climax
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

skorupiaki

Gromada

małżoraczki

Podgromada

Myodocopa

Rząd

Myodocopida

Przedstawiciele rodzaju Gigantocypris

Przedstawiciele rzędu mają w przednich częściach obu klap karapaksu wcięcia do wysuwania czułków[1][2]. Druga para czułków jest u nich dwugałęzista, przy czym gałąź zewnętrzna jest większa od wewnętrznej[2]. Odnóża tułowiowe występują w liczbie dwóch par[1], przystosowanych do pływania[2]. Występuje u nich serce oraz para oczu złożonych. Należą tu największe małżoraczki o długości ponad 2 cm[1], w tym największy współcześnie żyjący małżoraczek, Gigantocypris agassizi, osiągający 2,3 cm długości[3]. Niektóre gatunki zdolne są do bioluminescencji[2][1].

Występowanie

edytuj

Małżoraczki współcześnie są wyłącznie morskie, głównie głębinowe, przydenne i wiercące, niektóre należą do planktonu lub nektonobentosu[2][1].

Systematyka

edytuj

Takson znany od wczesnego syluru[1]. Gatunki współcześnie żyjące należą do 1 podrzędu i 5 rodzin[4]:

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Wojciech Jurasz: Gromada: małżoraczki — Ostracoda. W: Zoologia: Stawonogi. Szczękoczułkopodobne, skorupiaki. T. 2, cz. 1.. Czesław Błaszak (red. nauk.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011. ISBN 978-83-01-16568-0.
  2. a b c d e Czesław Jura: Bezkręgowce. Podstawy morfologii funkcjonalnej, systematyki i filogenezy. Wyd. 3. PWN, 2005, s. 458.
  3. Grabda E. (red.): Zoologia – Bezkręgowce. Warszawa: PWN, 1989.
  4. Shane T. Ahyong i inni, Subphylum Crustacea Brünnich, 1772, [w:] Z.-Q. Zhang (red.), Animal biodiversity: An outline of higher-level classification and survey of taxonomic richness, „Zootaxa”, 3148, grudzień 2011, s. 165–191.