Neotomini
plemię ssaków
Neotomini – plemię ssaków z podrodziny nowików (Neotominae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
| Neotomini | |||
| Merriam, 1894[1] | |||
 Przedstawiciel plemienia – nowik górski (Neotoma magister) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię |
Neotomini | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Rodzaje | |||
| |||
Zasięg występowania edytuj
Plemię obejmuje gatunki występujące w Ameryce Północnej i Środkowej[5].
Podział systematyczny edytuj
Do plemienia należą następujące występujące współcześnie rodzaje[6][5][7]:
- Nelsonia Merriam, 1897 – nelsonia
- Hodomys Merriam, 1894 – nowikowiec – jedynym przedstawicielem jest Hodomys alleni (Merriam, 1892) – nowikowiec meksykański
- Xenomys Merriam, 1892 – hacjendowiec – jedynym przedstawicielem jest Xenomys nelsoni Merriam, 1892 – hacjendowiec meksykański
- Neotoma Say & Ord, 1825 – nowik
Opisano również rodzaje wymarłe:
- Galushamys Jacobs, 1977[8] – jedynym przedstawicielem był Galushamys redingtonensis Jacobs, 1977
- Miotomodon Korth, 2011[9] – jedynym przedstawicielem był Miotomodon mayi Korth, 2011
- Protorepomys R.A. Martin & Zakrzewski, 2019[10]
- Repomys May, 1981[11]
- Tsaphanomys R.A. Martin & Zakrzewski, 2019[4] – jedynym przedstawicielem był Tsaphanomys shotwelli (Korth, 2011)
Uwagi edytuj
- ↑ Typ nomenklatoryczny: †Galushamys Jacobs, 1977.
Przypisy edytuj
- ↑ C.H. Merriam. A new subfamily of murine rodents—the Neotominæ—with description of a new genus and species and a synopsis of the known forms. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 46, s. 228, 1894. (ang.).
- ↑ M.C. McKenna & S.K. Bell: Classification of mammals above the species level. Nowy Jork: Columbia University Press, 1997, s. 142. ISBN 978-0-521-61968-4. (ang.).
- ↑ E.H. Lindsay: Cricetidae. W: C.M. Janis, G.F. Gunnell & M.D. Uhen: Evolution of Tertiary Mammals of North America.. Cz. 2: Small Mammals, Xenarthrans, and Marine Mammals. Cambridge: Cambridge University Press, 2007, s. 466. ISBN 978-0-521-61968-4. (ang.).
- ↑ a b Martin i Zakrzewski 2019 ↓, s. 1569.
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 366–370. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-05]. (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 240. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ L.L. Jacobs. Rodents of the Hemphillian age Redington local fauna, San Pedro Valley, Arizona. „Journal of Paleontology”. 51 (3), s. 516, 1977. JSTOR: 1303680. (ang.).
- ↑ W.W. Korth. New species of cricetid rodents (Mammalia) from the Late Miocene (Hemphillian) previously referred to Peromyscus pliocenicus Wilson. „Annals of the Carnegie Museum”. 79 (2), s. 142, 2011. DOI: 10.2992/007.079.0205. (ang.).
- ↑ Martin i Zakrzewski 2019 ↓, s. 1572.
- ↑ S.R. May. Repomys (Mammalia: Rodentia gen. nov.) from the late Neogene of California and Nevada. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 1 (2), s. 220, 1981. DOI: 10.1080/02724634.1981.10011893. (ang.).
Bibliografia edytuj
- R.A. Martin & R.J. Zakrzewski. On the ancestry of woodrats. „Journal of Mammalogy”. 100 (5), s. 1564–1582, 2019. DOI: 10.1093/jmammal/gyz105. (ang.).