Nicolaes Pieterszoon Berchem także Nicolaes Berghem (ur. 1 października 1620 w Haarlemie, zm. 18 lutego 1683 w Amsterdamie) – holenderski malarz i grafik.

Nicolaes Berchem
Ilustracja
Imię i nazwisko

Nicolaes Pieterszoon Berchem

Data i miejsce urodzenia

1 października 1620
Haarlem

Data i miejsce śmierci

18 lutego 1683
Amsterdam

Narodowość

holenderska

Dziedzina sztuki

malarstwo, grafika

Przez całe życie pozostawał pod urokiem podróży do Włoch. Jest zaliczany do najbardziej znanych artystów holenderskich malujących idylliczne pejzaże włoskie – pastuszkowie i stada bydła, robotnicy nadmorskich portów i ludzie na wydmach z tłem w postaci klifów, statków, wzgórz i drzew. Rzadziej malował alegoryczne sceny mitologiczne i biblijne. Pozostawił po sobie ponad 800 płócien, 80 grafik i ok. 500 rysunków. Jego malarstwo wielce zainspirowało francuskiego malarza rokokowego Jeana Pillementa.

Początkowo malarstwa uczył się od swego ojca Pietera Claesza, a później u pejzażysty Jana van Goyena oraz Claesa Moeyaerta. Od 1642 r. był członkiem gildii malarskiej w Haarlemie. W 1645 r. przystąpił do holenderskiego kościoła zreformowanego. W następnym roku się ożenił, lecz po zaledwie kilku latach został wdowcem. Powtórnie ożenił się z córką Jana Wilsa – malarza. Około roku 1650 zwiedzał Westfalię razem z Jakubem van Ruisdaelem. Podróż do Włoch odbył z innym malarzem, być może kuzynem Janem Baptystą Weenixem. Około roku 1660 wraz z rytownikiem Nicolaasem Visschererem pracował przy wydaniu atlasu (prawdopodobnie dlatego wcześniej podróżował). W latach 1661-1670 mieszkał w Amsterdamie, następnie wrócił do Haarlemu, a w okresie 1677-1683 znów osiadł w Amsterdamie, gdzie zmarł.

W Muzeum Narodowym w Warszawie znajduje się obraz Berchema Postój przy zajeździe[1].

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. Andrzej Chudzikowski, [red.]: Holenderska i flamandzka martwa natura XVII wieku. Warszawa: Wydawnictwo Sztuka, 1954, s. 17-18.

Bibliografia edytuj

  • Andrzej Chudzikowski [red.]: Krajobraz holenderski XVII wieku. Warszawa: Muzeum Narodowe, 1958, s. 25-27.

Linki zewnętrzne edytuj