Ogród Dendrologiczny w Przelewicach
Ogród Dendrologiczny w Przelewicach – arboretum w Przelewicach w województwie zachodniopomorskim.
Pałac w Ogrodzie Dendrologicznym w Przelewicach | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres |
Przelewice 17 (74-210 Przelewice) |
Powierzchnia |
45 ha |
Data założenia |
1933 r. |
Projektant | |
Położenie na mapie gminy Przelewice | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu pyrzyckiego | |
53°06′25″N 15°04′56″E/53,106944 15,082222 | |
Strona internetowa |
Opis
edytujObecnie łączna powierzchnia ogrodu to około 45 ha. Na powierzchni 30 ha znajduje się część ogrodu wraz z pałacem przeznaczona dla zwiedzających. Około 22 ha tej części stanowi przedwojenna, pierwotna część ogrodu, pozostałe tereny dołączono po II wojnie światowej. Około 1,6 ha to szkółki utworzone w latach 80. na terenie przedwojennych sadów majątku przelewickiego. W 2006 roku 15 ha dawnych gruntów ornych zostało przyłączone do ogrodu w celu powiększenia kolekcji (tereny te nie są dostępne dla zwiedzających).
Dawidia chińska, której kwiat stał się symbolem ogrodu dendrologicznego i trafił do herbu gminy Przelewice, znalazła się w Światowej Czerwonej Księdze roślin ginących i zagrożonych w skali całej Ziemi. Podobnych gatunków jest w ogrodzie więcej.
Historia
edytujMajątek w Przelewicach
edytuj6 lipca 1799 r. ostatni właściciel majątku przelewickiego z rodu von Schack, Otto Friedrich Ludwig von Schack sprzedał swoje dobra Augustowi Heinrichowi Borgstedemu . Za czasów Borgstedego nastąpiło uwłaszczenie chłopów, przebudowa i modernizacja majątku, budowa pałacu oraz założenie parku.
W 1818 r. 17-letnia Augusta Arend poznała księcia Augusta Pruskiego, bratanka króla Fryderyka II. 10 czerwca 1819 r. na świat przyszła Malwina, pierwsze z siedmiorga dzieci księcia i Augusty, jej imieniem nazwano później jeden z przelewickich folwarków, dzisiejszą wieś Ślazowo. W 1821 r. książę August kupił Przelewice jako zabezpieczenie przyszłości swoich dzieci[1]. Po transakcji pracownicy von Borgstedego zachowali swoje miejsca pracy w majątku. 12 lipca 1825 r. Augusta Arend uzyskała szlachectwo i stała się „Panią na Przelewicach” (Frau von Prillwitz), a nazwisko von Prillwitz nosiły później jej dzieci.
Ogród
edytujOgród Dendrologiczny w Przelewicach założony został w 1933 r. Pierwszy park przypałacowy w Przelewicach powstał ok. roku 1814 jako ogród angielski po zbudowaniu pałacu. Kolejni właściciele majątku, m.in. Augusta von Prillwitz i jej syn, modyfikowali park według własnych potrzeb i gustu – przez pewien czas istniała tu szparagarnia, uprawy sadownicze i warzywniki rozmieszczone częściowo między starymi alejami. W latach 1933–1938 ówczesny właściciel Conrad von Borsig (1873–1945), współwłaściciel firmy August Borsig GmbH, członek Niemieckiego Towarzystwa Dendrologicznego, przekształcił park w kolekcję dendrologiczną i to założenie jest obecnie objęte ochrona konserwatorską[1]. Projekt parku opracował i jego przebudowę nadzorował architekt Karl Heydenreich z Gartenbaufirma Späth[2]. W czasie parcelacji majątku po II wojnie światowej od arboretum oddzielono ok. 10 ha sadów, szkółek i warzywników. Później dołączono teren o podobnej powierzchni leżący wzdłuż granicznego rowu. Znajduje się tam m.in. zakładany w latach 2000–2003 skalniak.
Po II wojnie światowej ogród był administrowany przez różne instytucje, w tym przez PGR. W 1976 roku park wpisano do rejestru zabytków. Powstała wtedy Rada Naukowa Arboretum Przelewickiego. Po likwidacji PGR ogród przejęła Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa, która w 1993 roku przekazała go gminie Przelewice. W 1996 roku utworzono Zakład Budżetowy. W 2006 roku powstało Botaniczne Centrum Badawczo-Wdrożeniowe[1].
W 2020 roku rada gminy podjęła decyzję o likwidacji ogrodu[3] i przekazaniu samorządowi województwa. Powodem był brak środków (25 mln) na utrzymanie ogrodu i pensje dla pracowników[4].
W kwietniu 2021 roku zespół folwarczny wraz z Pałacem i ogrodem dendrologicznym przejął w formie darowizny od gminy Przelewice Samorząd Województwa Zachodniopomorskiego[5]. Utworzono Ogrody Przelewice. Zachodniopomorskie Centrum Kultury Obszarów Wiejskich i Edukacji Ekologicznej[6]. Dyrektorem tej instytucji został Zygmunt Siarkiewicz[7][8].
Zasoby
edytujZasoby ogrodu to około 1200 gatunków drzew, krzewów i roślin zielnych, m.in.:
- dawidia chińska
- świerk tygrysi
- świerk Brewera
- świerk Wilsona
- klon kosmaty
- sosna drobnokwiatowa
- bambusy
- cedr atlaski
- mamutowiec olbrzymi
- tulejnik amerykański (Lysichiton americanus)
- lepiężnik japoński (Petasites japonicus)
- rannik zimowy (Eranthis hyemalis).
Najokazalszym drzewem w ogrodzie jest wiąz szypułkowy, okaz o obwodzie 607 cm i wysokości 31 m (w 2012)[9]. Ze względu na łagodny klimat w tym arboretum rośnie wiele roślin wrażliwych na mrozy.
W oparciu o kwiaty ogrodu powstają w dużym stopniu regionalne miody przelewickie.
Galeria
edytuj-
Ogród Japoński
-
Ścieżka w Ogrodzie
-
Staw
-
Ogród skalny
-
Oranżeria
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Ogród Dendrologiczny Przelewice [online], ogrodprzelewice.pl [dostęp 2022-08-14] .
- ↑ Od ogrodu przydomowego do parku przypałacowego - architektura krajobrazu firmy Späth od 1896 roku, „Arboretum_Przelewickie” (5), 2013, s. 11-18 .
- ↑ Ogród dendrologiczny w Przelewicach w likwidacji. PiS: Tamtejsi radni zgotowali mieszkańcom piekło [online], szczecin.wyborcza.pl, 10 września 2020 [dostęp 2022-08-14] .
- ↑ WSA unieważnił decyzję wojewody w sprawie Przelewic. Trwa przejmowanie ogrodu dendrologicznego [online], szczecin.wyborcza.pl, 21 stycznia 2021 [dostęp 2022-08-14] .
- ↑ Ogród Dendrologiczny Przelewice [online], ogrodprzelewice.pl [dostęp 2022-08-14] .
- ↑ BIP - Ogrody Przelewice - Zachodniopomorskie Centrum Kultury Obszarów Wiejskich i Edukacji Ekologicznej [online], bip.ogrodprzelewice.pl [dostęp 2022-08-14] (pol.).
- ↑ Powołano dyrektora nowej instytucji kultury [online], igryfino.pl, 25 listopada 2020 [dostęp 2023-02-12] (pol.).
- ↑ Nowa samorządowa instytucja kultury ma już dyrektora [online], infoludek.pl [dostęp 2023-02-12] (pol.).
- ↑ Paweł Zarzyński, Robert Tomusiak, Krzysztof Borkowski: Drzewa Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2016. ISBN 978-83-63895-686. OCLC 934696860.