Oligaphorura groenlandica

	Oligaphorura groenlandica
	(Tullberg, 1876)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Nadgromada	sześcionogi
Gromada	skrytoszczękie
Podgromada	skoczogonki
Rząd	Poduromorpha
Nadrodzina	Poduroidea
Rodzina	Onychiuridae
Podrodzina	Onychiurinae
Plemię	Oligaphorurini
Rodzaj	Oligaphorura
Gatunek	Oligaphorura groenlandica
Synonimy
	Lipura groenlandica Tullberg, 1876; Lipura schötti Lie-Pettersen, 1896; Onychiurus schötti Ågren, 1903; Onychiurus schötti Wahlgren, 1906; Aphorura quadrituberculata Börner, 1901; Onychiurus affinis Ågren, 1903; Onychiurus grönlandica Handschin, 1929;
	Lipura groenlandica Tullberg, 1876; Lipura schötti Lie-Pettersen, 1896; Onychiurus schötti Ågren, 1903; Onychiurus schötti Wahlgren, 1906; Aphorura quadrituberculata Börner, 1901; Onychiurus affinis Ågren, 1903; Onychiurus grönlandica Handschin, 1929;

Oligaphorura groenlandica – gatunek skoczogonka z rzędu Poduromorpha i rodziny Onychiuridae. Zamieszkuje arktyczne obszary Holarktyki.

Opis edytuj

Ubarwiony biało do lekko żółtawego. Ciało raczej grube, nieco gruszkowatego kształtu o szerokim odwłoku. Pęcherzyki narządów zaczułkowych o 3-4 płatkach, nieco większych niż pseudocellus. Warga górna o 9 szczecinkach (setae). Pokrywa włosów jednolita. Mikrosensilla boczne obecne na drugim i trzecim segmencie tułowia. Kolce analne krótkie i grube. Cewka brzuszna z 14 szczecinkami dystalnymi, 1-2 u podstawy i często dodatkową parą z przedniej strony. Widełki skokowe obecne jako gładkie zagłębienie, a nie fałdka. Pazurki z bocznymi ząbkami i unguiculusem gwałtownie rozszerzającym się u podstawy i wyposażonym w blaszki. Od podobnego Oligaphorura schoetti odróżnia się m.in. tylko 8 szczecinkami na pierwszym segmencie odwłoka i budową unguiculusa^[1].

Biologia i ekologia edytuj

Habitat edytuj

Wilgotna tundra arktyczna^[1].

Adaptacja do niskich temperatur edytuj

Skoczogonek ten zdolny jest, podobnie jak Megaphorura arctica do kontrolowanego odwodnienia ciała, dzięki czemu chroni się podczas ekstremalnie niskich, zimowych temperatur przed zamarznięciem^[2].

Rozród edytuj

Część populacji partenogenetyczna. W innych (np. północno-norweskiej i tajmyrskiej) występują samce^[1].

Występowanie edytuj

Gatunek szeroko rozprzestrzeniony w strefie arktycznej północnej Europy, Azji i Ameryki Północnej. Występuje m.in.: na Svalbardzie, Jan Mayen, Grenlandii i Tajmyrze^[1]^[3].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d Arne Fjellberg. Collembola of Fennoscandia and Denmark part I: Poduromorpha. „Fauna entomologica scandinavica”. 35, s. 102-103, 1998.
↑ Jesper G. Sørensen, Martin Holmstrup. Cryoprotective dehydration is widespread in Arctic springtails. „Journal of insect physiology”. 57 (8), 2011. PMID: 21396373.
↑ Frans Janssens: Onychiurinae na: Collembola of the World. [dostęp 2013-11-26].

[cof-1] Arne Fjellberg. Collembola of Fennoscandia and Denmark part I: Poduromorpha. „Fauna entomologica scandinavica”. 35, s. 102-103, 1998.

[c-2] Jesper G. Sørensen, Martin Holmstrup. Cryoprotective dehydration is widespread in Arctic springtails. „Journal of insect physiology”. 57 (8), 2011. PMID: 21396373.

[fj-3] Frans Janssens: Onychiurinae na: Collembola of the World. [dostęp 2013-11-26].

[1]

[2]

[3]