Omomiłek pontyjski

Omomiłek pontyjski[1] (Cordicantharis longicollis) – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Cantharinae.

Omomiłek pontyjski
Cordicantharis longicollis
(Kiesenwetter, 1859)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Infrarząd

sprężykokształtne

Nadrodzina

sprężyki

Rodzina

omomiłkowate

Podrodzina

Cantharinae

Plemię

Cantharini

Rodzaj

Cordicantharis

Gatunek

omomiłek pontyjski

Synonimy
  • Telephorus longicollis Kiesenwetter, 1859

Taksonomia

edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1859 roku przez Hellmutha von Kiesenwetter pod nazwą Telephorus longicollis[2].

Morfologia

edytuj

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 10 do 13 mm. Głowę ma czarną z żółtoczerwonymi narządami gębowymi i nadustkiem[3][1]. Nitkowate czułki mają nasadowe człony częściowo lub całkowicie pomarańczowe, dalsze zaś ciemniej ubarwione[1]. Przedplecze jest pomarańczowe lub żółtoczerwone, lekko prześwitujące[3][1], w przybliżeniu tak długie jak szerokie, o wypukłej krawędzi przedniej, zaokrąglonych kątach przednich, niemal prostych brzegach bocznych i niewystających kątach tylnych. Pokrywy są czarne, u świeżych okazów niekiedy z lekkim odcieniem niebieskim[3]. Kolorystka odnóży jest pomarańczowa z ciemniejszymi stopami[1]. Genitalia samca odznaczają się edeagusem o niezmodyfikowanej, pozbawionej obrzeżenia tarczce grzbietowej[3].

Ekologia i występowanie

edytuj

Owad ten zasiedla obszary otwarte i półotwarte oraz świetliste lasy, zwłaszcza na terenach górskich. Osobniki dorosłe obserwuje się od kwietnia do czerwca[1].

Gatunek palearktyczny o pontomedyterraneńskim typie rozsiedlenia[4]. Znany jest z Austrii, Włoch, Malty, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Grecji[2] oraz azjatyckiej części Turcji[5].

Wszędzie jest rzadki i podawany z nielicznych stanowisk[6], przypuszczalnie wskutek wąskiego zakresu tolerancji ekologicznej[4]. W Polsce stwierdzony został jedynie w I połowie XX wieku w Beskidach Wschodnich w okolicach Przemyśla[6]. Na „Czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce” umieszczony jest jako gatunek o niedostatecznie rozpoznanym statusie (DD)[7].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Cordicantharis longicollis – Omomiłek pontyjski. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2023-07-28].
  2. a b Cordicantharis longicollis (Kiesenwetter, 1859). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-07-28].
  3. a b c d Arved Lompe: Gattung Cantharis L.. [w:] Käfer Europas [on-line]. Coleonet.de, 2010. [dostęp 2023-07-27].
  4. a b Antoni Kuśka, Omomiłki (Coleoptera, Cantharidae): Cantharinae i Silinae Polski, „Monografie Fauny Polski”, 21, Instytut Systematyki i Ewolucji Zwierząt PAN, 1995.
  5. Sergey V. Kazantsev. An annotated checklist of Cantharoidea (Coleoptera) of Russia and adjacent territories. „Russian Entomological Journal”. 20 (4), s. 387–410, 2011. DOI: 10.15298/rusentj.20.4.05. 
  6. a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Buprestoidea, Elateroidea i Cantharoidea. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (10), 1985. 
  7. Jerzy Pawłowski, Daniel Kubisz, Mieczysław Mazur: Coleoptera. Chrząszcze. W: Czerwona lista zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce. Zbigniew Głowaciński, Małgorzata Makomaska-Juchiewicz, Grażyna Połczyńska-Konior (red.). Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk (PAN), 2002, s. 88-110. ISBN 83-901236-8-1.