Ostaszki

wieś na Białorusi

Ostaszki – nieistniejąca wieś. Tereny, na których leżała znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeckim, w sielsowiecie Horodziłowo.

Ostaszki
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

mołodecki

Sielsowiet

Horodziłowo

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Ostaszki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Ostaszki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Ostaszki”
Ziemia54°17′39″N 26°37′02″E/54,294167 26,617222

Historia

edytuj

W czasach zaborów wieś włościańska w okręgu wiejskim Borkowszczyzna, w gminie Bienica, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku liczyła 30 mieszkańców w 6 domach. Zamieszkana była przez katolickich włościan[1].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim (od 1927 roku w powiecie mołodeckim)[2], w gminie Bienica[3].

W 1931 wieś w 16 domach zamieszkiwały 72 osoby[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Lebiedziewie i prawosławnej w Markowie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Mołodecznie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Bienicy[5].

Przynależność państwowa i administracyjna

edytuj
  1. de facto do 1939

Bibliografia

edytuj
  1. Ostaszki, wieś, powiat oszmiański, gmina Bienica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 663.
  2. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472, zmieniony przez Dz.U. z 1926 r. nr 26, poz. 158, zmieniony przez Dz.U. z 1927 r. nr 8, poz. 62
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 26.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 26.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 585.