Ostrówki (obwód brzeski)
Ostrówki (błr. Астроўкі; ros. Островки) – nieistniejąca wieś i folwark na Białorusi, w rejonie drohiczyńskim obwodu brzeskiego, około 12 km na południowy wschód od Drohiczyna[1].
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 52°06′52,0″N 25°16′57,4″E/52,114444 25,282611
| |
Wieś lenna położona była w końcu XVIII wieku powiecie pińskim województwa brzeskolitewskiego[2].
Historia edytuj
Ostrówki pojawiały się w dokumentach w 1776 i 1887 roku jako folwark. Jednak zarówno Aftanazy[3] (który był tam osobiście) jak i Niesciarczuk[4] piszą, że była tam i wieś. W Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego określa się je jako dobra (...) Bahurskich[5].
Miejsce, w którym znajdowały się Ostrówki, leżało w województwie brzeskolitewskim Rzeczypospolitej. Po III rozbiorze Polski znalazło się na terenie powiatu kobryńskiego, należącego do guberni słonimskiej (1796), litewskiej (1797–1801), a później grodzieńskiej (1801–1915) Imperium Rosyjskiego. Po ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej w 1921 roku folwark i wieś wróciły do Polski, znalazły się w gminie Drohiczyn powiatu drohiczyńskiego województwa poleskiego, od 1945 roku – w ZSRR, od 1991 roku – na terenie Republiki Białorusi[1].
Najprawdopodobniej dopiero w XIX wieku dobra te stały się własnością rodziny Bogurskich (Bogorskich, Bahurskich) herbu Ogończyk. Na przełomie XIX i XX wieku dobra te liczyły 1300 dziesięcin[5]. W 1914 roku właścicielem Ostrówek był Julian Bogurski, a w 1939 roku – jego córka Zofia Bańkowska.
Do 1939 roku stał tu niewielki (siedmioosiowy) dwór[3] lub pałac[4]. Był to drewniany, wysoko podpiwniczony, klasycystyczny prostokątny budynek pochodzący prawdopodobnie z drugiej połowy XIX wieku. Obie jego dłuższe elewacje były identyczne: na środku każdej z nich znajdował się ganek, którego trójkątny szczyt z okrągłym okienkiem był wsparty czterema kolumnami. Dwór kryty był gładkim czterospadowym dachem gontowym[3].
Po rabunkach w czasie I wojny światowej niewiele w nim zostało w dwudziestoleciu międzywojennym.
Dom stał wśród starego ogrodu.
W czasie II wojny światowej wieś i majątek zostały spalone. Dziś nie ma po nich śladu[4].
Majątek w Ostrówkach jest opisany w 2. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Ostrówki na stronie Radzima.org. [dostęp 2015-08-12].
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 108.
- ↑ a b c d Ostrówki, [w:] Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 2: Województwa brzesko-litewskie, nowogrodzkie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 102, ISBN 83-04-03784-X, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ a b c Астроўкі, Ostrówki, Островки. W: Леанід Міхайлавіч Несцярчук: Замкі, палацы, паркі Берасцейшчыны. Mińsk: БЕЛТА, 2002, s. 103–104. ISBN 985-6302-37-4. [dostęp 2015-08-12]. (biał.).
- ↑ a b Ostrówki, 1. znaczenie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 423.