Pęczyna wodna[4], selery wodne[5] (Helosciadium inundatum W.D.J. Koch[6][7]) – gatunek roślin należący do rodziny selerowatych.

Pęczyna wodna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

selerowce

Rodzina

selerowate

Rodzaj

pęczyna

Gatunek

pęczyna wodna

Nazwa systematyczna
Helosciadium inundatum (L.) W.D.J.Koch
Nova Acta Phys.-Med. Acad. Caes. Leop.-Carol. Nat. Cur. 12(1): 126 1824
Synonimy
  • Apium inundatum (L.) Rchb.f.
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Rozmieszczenie geograficzne

edytuj

Występuje w Europie zachodniej. W Polsce rósł w okolicach Szczecina i Kołobrzegu[8].

Morfologia

edytuj
Łodyga
Zanurzona w wodzie, do 150 cm długości.
Liście
Liście wodne 2-3-krotnie pierzaste z nitkowatymi łatkami, liście górne pierzaste z łatkami klinowatymi.
Kwiaty
Białe, zebrane w 2-3 baldaszki, te z kolei zebrane w baldach złożony, bez pokryw. Pokrywki trójkątnie lancetowate[9].
Owoc
Podłużnie elipsoidalny, o długości 2,5 mm.

Biologia i ekologia

edytuj

Bylina, hydrofit. Kwitnie w czerwcu i lipcu.

Zagrożenia i ochrona

edytuj

Gatunek umieszczony na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)[10] i na obszarze Polski uznany za wymarły (kategoria zagrożenia EX). W wydaniu z 2016 roku otrzymał kategorię RE (wymarły na obszarze Polski)[11]. Znajduje się także w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin w kategorii EX[12].

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-01] (ang.).
  3. Helosciadium inundatum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Władysław Szafer, Bogumił Pawłowski (red.): Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. T. IX. Kraków: PAN, PWN, 1960, s. 57-59.
  5. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  6. A.C. Ronse, A. Popper, J.C. Preston, M.F. Watson. Taxonomic revision of European Apium L. s.l.: Helosciadium W.D.J.Koch restored. „Plant Systematics and Evolution”. 287, 1–2, s. 1–17, 2010. 
  7. Kadereit J.W., Albach D.C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105. 
  8. Żukowski W. 2001. Pęczyna wodna. s. 275. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
  9. Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  10. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  11. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  12. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.