Płaton Aleksandrowicz Zubow (ros. Платон Александрович Зубов; ur. 26 listopada 1767 – zm. 19 kwietnia 1822 w Kurlandii) – kochanek i faworyt Katarzyny Wielkiej od 1789 roku, polityk rosyjski.

Płaton Zubow
Платон Александрович Зубов
Ilustracja
Portret z 1796 r. pędzla Jana Lampiego
generał piechoty
Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1767
Petersburg

Data i miejsce śmierci

19 kwietnia 1822
Pałac w Rundāle

Przebieg służby
Lata służby

1779 - 1801

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Jednostki

Lejb-Gwardyjski Semenowski Pułk, Lejb-Gwardyjski Konny Pułk

Późniejsza praca

dworzanin

Odznaczenia
Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Order Orła Białego

Życiorys

edytuj

Służył jako oficer w konnej gwardii. Katarzyna II obdarowała go tytułem hrabiowskim. Był jej kochankiem, mimo znacznej różnicy wieku, co było szeroko komentowane (mogłaby być jego matką). Po śmierci księcia Potiomkina w roku 1792 uzyskał dowództwo artylerii, floty czarnomorskiej i generał-gubernatorstwo w Noworosyjsku. Nie miał żadnych kwalifikacji; był chciwy i niedouczony, a przy tym zazdrosny o innych polityków. Jednym ze zwalczanych przez niego ministrów był Aleksandr Bezborodko. Pod koniec życia Katarzyny otrzymał tytuł książęcy i nadania ziem w objętej II rozbiorem części Polski. Car Paweł I Romanow, po wstąpieniu na tron wydalił go za granicę i skonfiskował jego dobra, potem jednak przywrócił mu je i pozwolił na powrót do kraju.

Jego dwaj bracia Walerian Zubow i Nikołaj Zubow zrobili kariery dzięki jego protekcji.

W 1793 odznaczony Orderem Orła Białego[1].

Przypisy

edytuj
  1. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 271.

Bibliografia

edytuj