Państwowa Rada Aprowizacyjna

Państwowa Rada Aprowizacyjna – polska regulacja prawna z 1919 r. powołana dekretem na wniosek Rady Ministrów, z zadaniem opiniowania w sprawach aprowizacji kraju oraz ustanawianie planu gospodarki aprowizacyjnej[1].

Państwowa Rada Aprowizacyjna była organem doradczym Ministra Aprowizacji.

Skład Rady edytuj

W skład Państwowej Rady Aprowizacyjnej wchodzili:

Posiedzenia Rady edytuj

Posiedzenia Rady zwoływał Minister Aprowizacji raz na miesiąc. Państwowa Rada Aprowizacyjna powoływała spośród swego grona stały Komitet i Komisje, które rozważały sprawy poza posiedzeniami Rady. Celem działania Komitetu i Komisji było opracowanie poszczególnych gałęzi krajowego gospodarstwa aprowizacyjnego.

Komitet i Komisje zobowiązane były do składania Radzie sprawozdań ze swej działalności. Członkowie Państwowej Rady Aprowizacyjnej pełnili swoje obowiązki honorowo. Kadencja Państwowej Rady Aprowizacyjnej pierwszego powołania trwała do czasu zwołania Sejmu i powołania przez ten ostatni odpowiedniego organu.

Powiatowe Rady Aprowizacyjne edytuj

Na podstawie dekretu z 1919 r. utworzono tymczasowe powiatowe Rady Aprowizacyjne[2]. Zadaniem powiatowej Rady Aprowizacyjnej było współdziałanie z referentami aprowizacyjnymi w sprawie zarządzania środkami żywności, otrzymywanymi do dyspozycji z ogólnokrajowych kontyngentów i innych źródeł, według przepisów Ministerstwa Aprowizacji, w tym:

  • powiatowa Rada Aprowizacyjna regulowały obrotem artykułami pierwszej potrzeby na terenie powiatu, stosownie do przepisów Ministerstwa;
  • wyznaczały instytucje społeczno-handlowe dla odbioru towarów kontygentowych i zakupu pozakontygentowych dla całego powiatu;
  • powierzały funkcje detalicznej sprzedaży odpowiednim instytucjom spożywczym lub w braku tych – kupcom prywatnym;
  • czuwały nad cenami i wydawały zarządzenia w sprawie ich regulowania;
  • wydawały zarządzenia o walce z lichwą i spekulacją, zgodnie z ogólnymi przepisami;
  • czuwały nad wykonaniem ogólnych zarządzeń Ministerstwa Aprowizacji na terenie powiatu;
  • przedstawiały Ministerstwu Aprowizacji wnioski w sprawach, dotyczących aprowizacji powiatu;
  • czuwały nad organizacją, powołaną do skupu ziemiopłodów na wewnętrzne potrzeby powiatu oraz kontrolowały działalność tej organizacji.

Przypisy edytuj

  1. Dekret w sprawie utworzenia Państwowej Rady Aprowizacyjnej. Dz.U. z 1919 r. nr 7, poz. 108.
  2. Dekret w sprawie utworzenia tymczasowych powiatowych Rad aprowizacyjnych. Dz.U. z 1919 r. nr 8, poz. 114.