Papilio phorbanta

gatunek motyla

Papilio (Druryia) phorbanta − gatunek motyla z rodziny paziowatych i podrodziny Papilioninae.

Papilio phorbanta
Linnaeus, 1771
Ilustracja
samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

motyle

Rodzina

paziowate

Podrodzina

Papilioninae

Rodzaj

Papilio

Podrodzaj

(Druryia)

Gatunek

Papilio phorbanta

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]

Taksonomia edytuj

Gatunek ten opisany został w 1771 roku przez Karola Linneusza[2]. Jest blisko spokrewniony z P. manlius i P. epiphorbas[3][4]. Dawniej zaliczany był wraz z nimi do podrodzaju Princeps[5][3] do grupy gatunków P. nireus-group[3]. W klasyfikacji Bernarda Ronda z 2011 roku P. phorbanta wraz z P. epiphorbas, P. manlius i P. oribazus tworzy grupę gatunków P. oribazus-group, której wszyscy przedstawiciele są endemitami różnych części madagaskarskiego regionu zoogeograficznego. Grupa ta umieszczana jest w podrodzaju Druryia[5].

W 1833 roku Jean Baptiste Boisduval opisał gatunek Papilio disparilis, który został później zsynonimizowany z podgatunkiem nominatywnym P. phorbanta phorbanta[5][3].

Drugi podgatunek: P. phorbanta nana został opisany przez René Oberthüra w 1879 roku jako odmiana: Papilio disparilis var. nana[6].

Opis edytuj

Paź o rozpiętości skrzydeł około 9-10 cm. Samiec ma wierzch ciała czarny, a spód brązowy. Jego przednie skrzydła są z wierzchu czarne z niebieską przepaską i dwoma niebieskimi plamkami u wierzchołka, a od spodu brązowe. Jego tylne skrzydła mają krótkie ogonki i pofalowane krawędzie, są z wierzchu czarne z dużą niebieską plamą i łańcuszkiem małych, niebieskich kropek wzdłuż zewnętrznej krawędzi, a od spodu brązowe z łańcuszkiem małych, żółtych plamek. Skrzydła samic są brązowe z łańcuszkiem białych kropek wzdłuż zewnętrznej krawędzi wierzchu tylnych[7].

Ekologia edytuj

Naturalnym pokarmem gąsienic są liście Toddalia asiatica, ale znajdywane są także na liściach cytrusów (Citrus sp.). Żerowiska znajdują się na wysokości od 300 do 1200 m n.p.m., ale imagines latają między poziomem morza a 1400 m n.p.m. Do poznanych pasożytów jaj należą błonkoskrzydłe z rodziny Trichogrammatidae lub Sceleonidae, natomiast larwy atakowane są przez muchówkę Carcelia evoluans z rodziny rączycowatych[8].

Rozprzestrzenienie i zagrożenie edytuj

Gatunek endemiczny dla Reunionu w archipelagu Maskarenów. Dwa skarłowaciałe osobniki umieszczane w taksonie P. phorbanta nana znalezione zostały rzekomo na Seszelach. Mogły to być osobniki wędrujące, zniesione tam z prądami powietrza lub zawleczone, które nie stworzyły tam populacji[9]. Uznawany też za prawdopodobnie wymarły na Seszelach. Został też błędnie wykazany z Madagaskaru[3].

Ze względu na silnie ograniczony zasięg i rzadkość występowania paź ten został umieszczony przez IUCN w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych z kategorią gatunku narażonego na wyginięcie[1][9]. Objęty jest ochroną od 1979 roku[9].

Przypisy edytuj

  1. a b M. Gimenez Dixon, Papilio phorbanta, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-12-17] (ang.).
  2. C. Linnaeus: Mantissa Plantarum altera Generum editionalis VI & Specierum editionis II. (Mantissa prioris additamenta). 1771, s. 535.
  3. a b c d e Mark C. Williams: File C – Papilionidae - Tribe Papilionini. [w:] Afrotropical Butterflies and Skippers [on-line]. [dostęp 2014-12-18].
  4. P. M. H. Davis, M. J. C. Barnes. The Butterflies of Mauritius. „Journal of Research on the Lepidoptera”. 30 (3-4), s. 145-161, 1991. 
  5. a b c Papilio. [w:] nic.funet.fi [on-line]. [dostęp 2014-12-17].
  6. R. Oberthür: Études d’Entomologie. Faunes entomologiques ; descriptions d'insectes nouveaux ou peu connus 4. 1879, s. 54.
  7. Papilio phorbanta (Papillon La Pature). [w:] Butterflycorner [on-line]. [dostęp 2014-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-22)].
  8. Dominique Martiré, Jacques Rochat: Les papillons de La Réunion et leurs chenilles. 2008, s. 124-126, seria: Parthénope.
  9. a b c N. Mark Collins, Michael G. Morris: Threatened Swallowtail Butterflies of the World: The IUCN Red Data Book. Gland, Cambridge: IUCN, 1985.

Linki zewnętrzne edytuj