Pavel Vilikovský
słowacki pisarz
Pavel Vilikovský (ur. 27 czerwca 1941 w Palúdzce, zm. 10 lutego 2020 w Bratysławie[1]) – słowacki prozaik i publicysta. Był także tłumaczem z języka angielskiego[2].
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
prozaik, tłumacz, publicysta |
| Narodowość |
słowacka |
| Odznaczenia | |
| |
W roku akademickim 1958/59 studiował reżyserię filmową na praskim Wydziale Filmowym i Telewizyjnym, następnie (1960–1965) kształcił się w zakresie anglistyki i słowacystyki na Uniwersytecie Komeńskiego[1].
Był dwukrotnym laureatem prestiżowej słowackiej nagrody literackiej Anasoft litera (2006, 2014)[3] oraz laureatem nagrody Vilenica[4]. W 2015 roku został odznaczony Krzyżem Pribiny II klasy[5].
Twórczość edytuj
- 1965 – Citová výchova v marci
- 1983 – Prvá veta spánku
- 1989 – Eskalácia citu
- 1989 – Kôň na poschodí, slepec vo Vrábľoch
- 1989 – Večne je zelený…
- 1991 – Slovenský Casanova
- 1992 – Peší príbeh
- 1996 – Krutý strojvodca
- 1998 – Okrídlená klietka alebo zo života mladého Slovenska a starých Slovákov
- 2001 – Posledný kôň Pompejí
- 2004 – Vyznania naivného milovníka
- 2005 – Čarovný papagáj a iné gýče
- 2006 – Silberputzen. Leštenie starého striebra
- 2009 – Vlastný životopis zla
- 2010 – Pes na ceste
- 2013 – Prvá a posledná láska
- 2014 – Letmý sneh
- 2017 – Krásna strojvodkyňa, krutá vojvodkyňa
- 2018 – RAJc je preč
Przypisy edytuj
- ↑ a b Pavel Vilikovský. Literárne informačné centrum. [dostęp 2020-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-30)]. (słow.).
- ↑ Vilikovský, Pavel, 1941–2020. Databáze Národní knihovny ČR. [dostęp 2020-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-30)]. (cz.).
- ↑ Vilikovský, Pavel. Anasoft litera. [dostęp 2020-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-30)]. (słow.).
- ↑ Pavel Vilikovský. Książkowe Klimaty. [dostęp 2020-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-30)].
- ↑ Vyznamenania [online], Prezidentka Slovenskej republiky [dostęp 2022-10-21] (słow.).
Kontrola autorytatywna (osoba):