Wikipedia

Paweł Rowiński

polski hydrolog i hydrodynamik

Paweł Mariusz Rowiński (ur. 26 lutego 1965 w Warszawie) – polski hydrolog, hydrodynamik, geofizyk, profesor zwyczajny Instytutu Geofizyki PAN, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk, wiceprezes Polskiej Akademii Nauk (2015–2018 oraz 2019–2022)[1][2], dyrektor Instytutu Geofizyki PAN w latach 2008–2015[1] oraz od 2023[3].

Paweł Mariusz Rowiński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1965
Warszawa

Zawód, zajęcie

hydrolog, hydrodynamik

Tytuł naukowy

prof.dr hab.

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

Wiceprezes Polskiej Akademii Nauk

Małżeństwo

Agata Rowińska

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Specjalizuje się w hydrodynamice środowiskowej, fizyce rzek, modelowaniu matematycznym oraz badaniach eksperymentalnych procesów hydrologicznych oraz hydrofizycznych. Główne osiągnięcia naukowe prof. Rowińskiego związane są z analizą mechanizmów turbulentnego transportu masy i energii w płynącej wodzie, szereg prac poświęcił również metodom statystycznym w hydrologii, inteligentnej analizie danych, konsekwencjom zmian klimatycznych[1][4][5].

Wykształcenie i działalność zawodowa

edytuj

W 1988 r. ukończył studia matematyczne na Wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego[5]. W 1995 r. uzyskał stopień doktora na podstawie dysertacji pt. Transport cząstek stałych w turbulentnym przepływie wody, której promotorem był prof. Włodzimierz Czernuszenko. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 2003 r. za pracę pt. Burzliwy transport masy w jednokierunkowych przepływach rzecznych na obszarach nizinnych[2][1][5]. Zarówno rozprawa doktorska, jak i habilitacyjna, zostały wyróżnione nagrodą Prezesa Rady Ministrów[1][5]. W 2009 r. otrzymał tytuł profesora nauk o Ziemi[2][1][5]. W 2010 r. wybrany na członka korespondenta PAN, od 2022 r. jest członkiem rzeczywistym PAN[1][2].

W 1991 r. stypendysta Deutsche Forschungsgemeinschaft w Institut für Geographie und Geoökologie w Berlinie, Fundacji Stefana Batorego na Uniwersytecie Środkowoeuropejskim w Budapeszcie, a następnie na State University of New York w Stanach Zjednoczonych (1991–1992)[5]. W 1993 r. otrzymał Stony Brook Foundation Individual Grant, w 1994 r. uzyskał stypendium Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej. W 2000 r. odbył staż w National Center for Ecological Analysis and Synthesis, Santa Barbara w Stanach Zjednoczonych[1][2][4].

Pełnił wiele funkcji w strukturach Polskiej Akademii Nauk. W latach 2008–2015[1] oraz od 2023 r.[3] dyrektor Instytutu Geofizyki PAN, a wcześniej (2005–2008) zastępca dyrektora ds. naukowych. Członek Rady Dyrektorów Jednostek Naukowych PAN (2011–2015). Był też współtwórcą i pierwszym przewodniczącym Centrum Badań Ziemi i Planet GeoPlanet PAN (2009–2015), skupiającego pięć instytutów PAN. W latach 2012–2015 pełnił funkcję Wiceprzewodniczącego Rady Kuratorów Wydziału III PAN Nauk Ścisłych i Nauk o Ziemi, od stycznia do maja 2015 r. sprawował funkcję Przewodniczącego Rady Kuratorów Wydziału III PAN. W 2015 r. wybrany na wiceprezesa Polskiej Akademii Nauk. W 2018 r. został wybrany wiceprezesem na drugą kadencję (2019–2022)[1][2].

Zaangażowany w działania na rzecz rozwoju Polskiej Akademii Nauk, w tym o charakterze strategicznym[6][7]. Przewodniczy zespołowi do spraw opracowania założeń do projektu oraz projektu nowelizacji ustawy o PAN a wcześniej również zespołowi ds. opracowania regulaminu wyboru członków PAN. Jest też przewodniczącym komisji stypendialnej PAN i zespołu doradczego Prezesa PAN do spraw podziału budżetu Akademii. Był inicjatorem utworzenia Biura Doskonałości Naukowej w Akademii, wspierającego polskie aplikacje w konkursach Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych ERC, a obecnie jest koordynatorem (był również pomysłodawcą) programu stypendialnego PASIFIC (2019–2024)[8], finansowanego ze środków Komisji Europejskiej w ramach Programu Marii Skłodowskiej-Curie COFUND (projekt o łącznym budżecie blisko 50 mln zł). Program ma celu promowanie nowatorskich pomysłów badawczych w jednostkach PAN. Wśród inicjatyw prof. Rowińskiego znalazło się także powołanie, a obecnie koordynowanie prac Zespołu doradczego Prezesa PAN ds. kryzysu klimatycznego, który regularnie przygotowuje i upowszechnia komunikaty dotyczące wielu aspektów wpływu zmian klimatu na życie społeczne i gospodarcze Polski[9].

Członek wielu rad naukowych instytutów naukowych: Instytutu Geofizyki PAN (od 2004), Instytutu Oceanologii PAN (2011–2014, 2015–2018), Centrum Astronomicznego im. Mikołaja Kopernika PAN (2015–2018), Instytutu Nauk Geologicznych PAN (2015–2018). Prof. Rowiński jest także aktywnie zaangażowany w prace kilku komitetów PAN: Rady Upowszechniania Nauki PAN (2008), Komitetu Badań nad Zagrożeniami Związanymi z Wodą PAN (2011–2014), Komitetu Gospodarki Wodnej PAN (2011–2014, od 2020), Komitetu Geofizyki PAN (od 2007)[1][2]. Był również członkiem rad naukowych w Państwowym Instytucie Geologicznym - Państwowym Instytucie Badawczym (2008–2015) i w Instytucie Geografii Fizycznej Uniwersytetu Warszawskiego (2005–2008, 2012–2016). W latach 2014–2016 był członkiem zarządu Krajowego Naukowego Ośrodka Wiodącego Cen­trum Studiów Polarnych i członkiem Polar Task Force przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Był przewodniczącym Zespołu Interdyscyplinarnego ds. Współpracy z Zagranicą w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2011–2015)[1][2].

Autor ponad stu siedemdziesięciu publikacji naukowych, współautor lub współwydawca piętnastu książek i pięciu wydań specjalnych międzynarodowych czasopism naukowych[2]. Członek wielu polskich i zagranicznych komitetów i organizacji naukowych, w tym International Association for Hydro-Environment Engineering and Research (IAHR) – gdzie we wrześniu 2022 r. został wybrany Przewodniczącym Zarządu europejskiego oddziału[10]; ALLEA, the European Federation of Academies of Sciences and Humanities – przez trzy kolejne kadencje członek zarządu (2018–2024)[11]; Polski Komitet Programu Hydrologicznego UNESCO – UNESCO IHP National Committee – kadencja 2019–2022; w 2021 r. został wybrany członkiem zarządu Science Advice for Policy by European Academies, SAPEA, zrzeszającej ponad sto europejskich akademii i towarzystw naukowych[12].

Jest twórcą i redaktorem naczelnym serii wydawniczej Springer: Geoplanet: Earth and Planetary Sciences[13], w ramach której wydano ponad 40 tytułów. Był i jest członkiem wielu rad redakcyjnych, m.in. SpringerBriefs in Earth Sciences, Water, Publications of the Institute of Geophysics Series, Hydrological Sciences Journal, aktualnie Archives of Hydro-Engineering and Environmental Mechanics, Ecohydrology & Hydrobiology; przewodniczy komisji etyki przy czasopiśmie Springer Acta Geophysica.

Miarą uznania i międzynarodowej pozycji prof. Rowińskiego w środowisku hydrologicznym było powierzenie mu przez International Association for Hydro-Environment Engineering and Research (IAHR) organizacji kongresu 6th IAHR Europe Congress „No frames, no borders” (500 uczestników z 52 państw), który odbył się w lutym 2021 r.[14]

Organizator corocznych obchodów Światowego Dnia Wody, któremu od 2020 r. patronatu udziela UNESCO[15].

Był promotorem wielu prac dyplomowych, w tym pięciu prac doktorskich[2].

W 2023 r. został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[16].W 2024 został wybrany na prezesa Europejskiej Federacji Akademii Nauk[17]

Ważniejsze dokonania naukowe

edytuj

Profesor Paweł Rowiński cieszy się międzynarodowym uznaniem społeczności naukowej, szczególnie w zakresie dynamicznie rozwijającej się nowej specjalności – hydrodynamiki środowiska[4][11]. Prowadzi badania teoretyczne, konstruuje modele matematyczne, prowadzi prace obliczeniowe jak i złożone badania eksperymentalne zarówno w laboratoriach jak i w warunkach naturalnych (w rzekach)[1]. W ostatnich latach jego badania koncentrują się szczególnie na kilku zagadnieniach:

  • Pionierskie prace dotyczące struktury przepływu, w tym struktury turbulencji w rzekach o złożonej geometrii i w obecności roślinności – badania eksperymentalne w laboratoriach i rzekach; również prace o charakterze teoretycznym[18][19],
  • Badania terenowe, tzw. badania znacznikowe oraz konstrukcja modeli matematycznych transportu ciepła, tlenu i zanieczyszczeń w rzekach, analizujące procesy mieszania zanieczyszczeń w rzekach i wpływu wymiany woda-powietrze - praktyczne narzędzia decyzyjne dla ochrony wód w przypadku awarii, dopływu substancji toksycznych i katastrof ekologicznych[20],
  • W ramach badań metabolizmu rzecznego wykazanie m.in. cykliczności zmian natlenienia rzek w różnych skalach czasowych, w zależności od morfologii koryta, czynników hydrologicznych oraz meteorologicznych[21][22],
  • Opracowanie nowatorskiej metody wyznaczania naprężeń den­nych, generowanych przez opory przepływu; również transportu rumowiska rzecznego w warunkach ruchu nieustalonego[23][24],
  • Rozwój zaawansowanych metod opartych na nowych procedurach optymalizacyjnych (black hole optimization approach; swarm intelligence…), algorytmach ewolucyjnych, sieciach neuronowych[25][26],
  • Analiza niepewności modeli (i ba­dań eksperymentalnych) procesów transportu w rzekach, w tym transportu ciepła[27]
  • Rozwiązania praktyczne, inspirowane przyrodą (Nature Based Solutions)[28],
  • Badania ruchu pojedynczych ziaren w przepływie turbulentnym, zapoczątkowane już w pra­cy doktorskiej - doskonalenie modeli lagranżowskich ruchu cząstek stałych w przepły­wach rzecznych przyniosły znaczne polepszenie możliwości opisu ruchu rumowiska[29].

Działalność w zakresie upowszechniania nauki

edytuj

Angażuje się w działania popularyzujące naukę, prowadzi wykłady, jest często obecny w mediach, odnosząc się do spraw dotyczących organizacji nauki, kryzysu klima­tycznego i problemów wody. Powołany jako Honorowy Przewodniczący Komitetu Naukowego Pikniku Centrum Nauki Kopernik i Polskiego Radia 2022[30]. Bierze udział w pracach jury Konkursu „Krok w przyszłość” na najlepszą pracę studencką z matematyki Fundacji mBank[31]. Prowadził wykłady na dwóch kierunkach studiów: Studia MBA Zarządzanie Polityką Energetyczną i Klimatyczną oraz Studia Kompetencyjne Klimat i Środowisko w Studium Obywatelskim im. Pawła Adamowicza. W Ośrodku Studiów Wschodnich komentator raportu "Susza w Czechach. Konsekwencje polityczne, gospodarcze i społeczne" i wykład na temat suszy w Europie. Jest członkiem Rady Upowszechniania Nauki PAN (od 2011 r.)[32]. Był autorem szeregu wykładów plenarnych i wygłaszanych na zaproszenie różnych instytucji naukowych (np. wykłady podczas inauguracji roku akademickiego w SGGW (2020), na Wydziale Oceanografii i Geografii Uniwersytetu Gdańskiego (2018), podczas Climate Change, Health of the Planet and Future of Humanity (2018) - Casina Pio IV, Pontifical Academy of Sciences Vatican City, 5th Workshop on River and Sedimentation Hydrodynamics and Morphodynamics w Porto, podczas International Symposium on Ecohydrology for the Circular Economy and Nature-Based Solutions towards mitigation/adaptation to Climate Change, na University College London, Uniwersytecie w Padwie, Uniwersytecie Versailles Saint-Quentin-en-Yvelines i innych. Często zabiera głos w sprawie przyszłości edukacji[33].

Wybrane wystąpienia medialne

edytuj
  • Publikuje w popularyzującym naukę czasopiśmie Academia Polskiej Akademii Nauk[34][35],
  • Audycje radiowe[36][37][38],
  • Audycje telewizyjne[39],
  • Udział w filmie dokumentalnym „Co z tą wodą” na TVP1[40],
  • Obszerne wywiady prasowe, m.in.
    • „Przyroda jest skuteczniejsza", Dziennik Gazeta Prawna, 20.03.2021[41],
    • Wywiad w Gazecie Wyborczej, magazyn Wolna Sobota, 5.11.2021
    • "Od Bałtyku po Mazury. W jakiej wodzie będziemy się kąpać tego lata?", Gazeta Wyborcza 25.06.2021[42]
    • „Jeśli nic nie zrobimy, zrealizują się katastroficzne scenariusze”, Interia 12.08.2019[43]
    • "Polsce zagraża susza. Jak się chronić?" Polska Metropolia Warszawska, Polska The Times, 13.05.2022[44],

Ważniejsze nagrody i wyróżnienia

edytuj

Nagrodzony przez Prezesa Rady Ministrów zarówno za rozprawę doktorską jak i habili­ta­cyjną[45]. Był stypendystą Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej i Fundacji Stefana Batorego[45]. W 2015 r. od Ministra Spraw Zagranicznych otrzymał odznakę Bene Merito w uznaniu zasług w promowaniu i wzmacnianiu pozycji Polski na arenie międzynarodowej. W 2016 roku uzyskał nagrodę uniwersytetu Central European University[46] – Alumni Impact Award (z Polski taką nagrodę uzyskał jeszcze jedynie rzecznik praw obywatelskich, prof. Adam Bodnar), w roku 2017 – Medal Wiet­namskiej Akademii, a w roku 2019 – Medal SGGW.

Życie prywatne

edytuj

Jego żoną jest Agata Rowińska, mają córkę Paulinę.

Wybrane publikacje

edytuj
Artykuły
  • Paweł M. Rowiński, Ian Guymer, Kamil Kwiatkowski, Response to the slug injection of a tracer—a large-scale experiment in a natural river / Réponse à l'injection impulsionnelle d'un traceur—expérience à grande échelle en rivière naturelle, „Hydrological Sciences Journal”, 53 (6), 2008, s. 1300–1309, DOI: 10.1623/hysj.53.6.1300 [dostęp 2023-10-10] (ang.).
  • Paweł M. Rowiński, Adam Piotrowski, Estimation of parameters of the transient storage model by means of multi-layer perceptron neural networks / Estimation des paramètres du modèle de transport TSM au moyen de réseaux de neurones perceptrons multi-couches, „Hydrological Sciences Journal”, 53 (1), 2008, s. 165–178, DOI: 10.1623/hysj.53.1.165 [dostęp 2023-10-10] (ang.).
  • Paweł M. Rowiński, Adam Piotrowski, Jarosław J. Napiórkowski, Are artificial neural network techniques relevant for the estimation of longitudinal dispersion coefficient in rivers? / Les techniques de réseaux de neurones artificiels sont-elles pertinentes pour estimer le coefficient de dispersion longitudinale en rivières?, „Hydrological Sciences Journal”, 50 (1), 2005, DOI: 10.1623/hysj.50.1.175.56339 [dostęp 2023-10-10] (ang.).
  • Paweł M. Rowiński, Constituent transport, [w:] Encyclopaedia of Life Support Systems, t. Fresh Surface Waters Vol. II, Oxford, UK: Eolss Publishers Co., 2002 [dostęp 2023-10-10] (ang.).
Książki
  • Włodzimierz Czernuszenko, Paweł M. Rowiński (red.), Water Quality Hazards and Dispersion of Pollutants, Boston, MA: Springer US, 2005, DOI: 10.1007/b101189, ISBN 978-0-387-23321-5 (ang.).

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Wiceprezesi. Prof. Paweł Rowiński, członek rzeczywisty PAN, PAN [zarchiwizowane 2022-01-14].
  2. ↑ a b c d e f g h i j Prof. dr hab. czł. rzecz. PAN Paweł Mariusz Rowiński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-05-07].
  3. ↑ a b Nowym dyrektorem IGF PAN został prof. dr hab. Paweł M. Rowiński [online], IGF PAN, 1 września 2023 [dostęp 2023-10-10].
  4. ↑ a b c About the Editors, [w:] Paweł Rowiński, Artur Radecki-Pawlik (red.), Rivers – Physical, Fluvial and Environmental Processes, Cham: Springer International Publishing, 2015, xxi, DOI: 10.1007/978-3-319-17719-9, ISBN 978-3-319-17718-2 (ang.).
  5. ↑ a b c d e f prof. dr hab. Paweł Rowiński [online], IGF PAN [dostęp 2023-10-10].
  6. ↑ Paweł M. Rowiński i inni, Uniwersytet badawczy, czyli...?, „Nauka” (3), 2017, s. 35-56 [dostęp 2023-10-10].
  7. ↑ Jerzy Duszyński i inni, Projekt: Uniwersytet PAN, „Nauka i Szkolnictwo Wyższe” (2(50)), 2017, s. 59–76, DOI: 10.14746/nisw.2017.2.2 [dostęp 2023-10-10].
  8. ↑ PASIFIC [online], PASIFIC [dostęp 2022-06-07].
  9. ↑ Komunikaty zespołu [online], Zmiany Klimatu [dostęp 2022-06-07].
  10. ↑ Prof. Pawel M. Rowinski - IAHR [online], www.iahr.org [dostęp 2022-09-16].
  11. ↑ a b Europe Division [online], www.iahr.org [dostęp 2022-06-07].
  12. ↑ ALLEA Board [online] [dostęp 2022-06-07] (ang.).
  13. ↑ GeoPlanet: Earth and Planetary Sciences [online], Springer [dostęp 2022-06-07] (ang.).
  14. ↑ Homepage » IAHR 2020 [online], IAHR 2020 [dostęp 2022-06-07].
  15. ↑ Światowy Dzień Wody/ prof. Rowiński: woda źródłem wielu konfliktów na świecie [online], Nauka w Polsce [dostęp 2022-06-07].
  16. ↑ M.P. z 2023 r. poz. 958
  17. ↑ Prof. Paweł Rowiński pierwszym Polakiem na czele Europejskiej Federacji Akademii Nauk [online], dzieje.pl [dostęp 2024-07-06] (pol.).
  18. ↑ Gerardo Caroppi i inni, Comparison of Flexible and Rigid Vegetation Induced Shear Layers in Partly Vegetated Channels, „Water Resources Research”, 57 (3), 2021, DOI: 10.1029/2020WR028243 [dostęp 2023-10-10] (ang.).
  19. ↑ Gerardo Caroppi i inni, Turbulence at water-vegetation interface in open channel flow: Experiments with natural-like plants, „Advances in Water Resources”, 127, 2019, s. 180–191, DOI: 10.1016/j.advwatres.2019.03.013 [dostęp 2023-10-10] (ang.).
  20. ↑ Paweł M. Rowiński, Ian Guymer, Kamil Kwiatkowski, Response to the slug injection of a tracer—a large-scale experiment in a natural river / Réponse à l'injection impulsionnelle d'un traceur—expérience à grande échelle en rivière naturelle, „Hydrological Sciences Journal”, 53 (6), 2008, s. 1300–1309, DOI: 10.1623/hysj.53.6.1300 [dostęp 2023-10-10] (ang.).
  21. ↑ Agnieszka Rajwa-Kuligiewicz i inni, Hydromorphologically-driven variability of thermal and oxygen conditions at the block ramp hydraulic structure: The Porębianka River, Polish Carpathians, „Science of The Total Environment”, 713, 2020, s. 136661, DOI: 10.1016/j.scitotenv.2020.136661 [dostęp 2023-10-10] (ang.).
  22. ↑ Agnieszka Rajwa-Kuligiewicz, Robert J. Bialik, Paweł M. Rowiński, Dissolved oxygen and water temperature dynamics in lowland rivers over various timescales, „Journal of Hydrology and Hydromechanics”, 63 (4), 2015, s. 353–363, DOI: 10.1515/johh-2015-0041 [dostęp 2023-10-10] (ang.).
  23. ↑ Magdalena M. Mrokowska i inni, Laboratory studies on bedload transport under unsteady flow conditions, „Journal of Hydrology and Hydromechanics”, 66 (1), 2018, s. 23–31, DOI: 10.1515/johh-2017-0032 [dostęp 2023-10-10] (ang.).
  24. ↑ M.M. Mrokowska, P.M. Rowiński, M.B. Kalinowska, A methodological approach of estimating resistance to flow under unsteady flow conditions, „Hydrology and Earth System Sciences”, 19 (10), 2015, s. 4041–4053, DOI: 10.5194/hess-19-4041-2015 [dostęp 2023-10-10] (ang.).
  25. ↑ Adam P. Piotrowski, Jaroslaw J. Napiorkowski, Pawel M. Rowinski, How novel is the “novel” black hole optimization approach?, „Information Sciences”, 267, 2014, s. 191–200, DOI: 10.1016/j.ins.2014.01.026 [dostęp 2023-10-10] (ang.).
  26. ↑ Adam P. Piotrowski i inni, Swarm Intelligence and Evolutionary Algorithms: Performance versus speed, „Information Sciences”, 384, 2017, s. 34–85, DOI: 10.1016/j.ins.2016.12.028 [dostęp 2023-10-10] (ang.).
  27. ↑ M.B. Kalinowska, P.M. Rowiński, Uncertainty in computations of the spread of warm water in a river – lessons from Environmental Impact Assessment case study, „Hydrology and Earth System Sciences”, 16 (11), 2012, s. 4177–4190, DOI: 10.5194/hess-16-4177-2012 [dostęp 2023-10-10] (ang.).
  28. ↑ Paweł M. Rowiński i inni, How vegetation can aid in coping with river management challenges: A brief review, „Ecohydrology & Hydrobiology”, 18 (4), 2018, s. 345–354, DOI: 10.1016/j.ecohyd.2018.07.003 [dostęp 2023-10-10] (ang.).
  29. ↑ Robert J. Bialik i inni, Diffusion of bedload particles in open-channel flows: distribution of travel times and second-order statistics of particle trajectories, „Environmental Fluid Mechanics”, 15 (6), 2015, s. 1281–1292, DOI: 10.1007/s10652-015-9420-5 [dostęp 2023-10-10] (ang.).
  30. ↑ Piknik Naukowy od środka: "Woda odgrywa ogromną rolę" [online], PolskieRadio.pl [dostęp 2022-06-07].
  31. ↑ QUERCUS, mFundacja - Krok w przyszłość | mbank.pl [online], www.mbank.pl [dostęp 2022-06-07].
  32. ↑ Members [online], run.pan.pl [dostęp 2022-06-07].
  33. ↑ Mario Raich i inni, Rethinking future higher education, „The European Business Review”, 13 stycznia 2019, s. 35-51.
  34. ↑ Paweł Rowiński, Nadmiar sprzężeń zwrotnych, „Academia”, 2019 [dostęp 2022-06-07].
  35. ↑ Paweł M. Rowiński, Bez ram, bez granic, „Academia”, 2020 [dostęp 2022-06-07].
  36. ↑ Posłuchaj podcastu: Prawie 1/3 ludzi nie ma dostępu do czystej wody [online], TOK FM [dostęp 2022-06-07].
  37. ↑ "Woda będzie ropą XXI wieku". Prof. Rowiński o sytuacji hydrologicznej [online], PolskieRadio24.pl [dostęp 2022-06-07].
  38. ↑ Radio 357 - – Dobry wieczór! W najbliższej „Patronautyce”,... [online], www.facebook.com [dostęp 2022-06-07].
  39. ↑ Bartosz Kurek z podcastem o ekologii i ochronie środowiska - Polsat.pl [online], www.polsat.pl [dostęp 2022-06-07].
  40. ↑ Co z tą wodą?, [w:] vod.tvp.pl [online], TVP, 16 listopada 2021.
  41. ↑ Przyroda jest skuteczniejsza [online], edgp.gazetaprawna.pl [dostęp 2022-06-07].
  42. ↑ Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2022-06-07].
  43. ↑ Katastroficzny scenariusz. Tylko kilkadziesiąt lat na ocalenie Ziemi [online], wydarzenia.interia.pl [dostęp 2022-06-07].
  44. ↑ Prof. Paweł Rowiński: Tam, gdzie teraz jest sucho, będzie jeszcze suszej [online], Plus.polskatimes.pl, 13 maja 2022 [dostęp 2022-06-07].
  45. ↑ a b Prof. Paweł Rowiński - Polskie uczelnie w światowej perspektywie - Warszawa 2018 - Fundacja Edukacyjna Perspektywy [online], perspektywy.org [dostęp 2022-06-07].
  46. ↑ CEU Alumni Impact Award Recipients [online], Alumni Relations Office, 6 czerwca 2016 [dostęp 2022-06-07] (ang.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
  • prof. dr hab. Paweł Rowiński [online], IGF PAN [dostęp 2023-10-10].
  • Wojciech Grabarczyk, Paweł Rowiński, W służbie Ziemi, „Forum Przedsiębiorczości”, 9 (19), 12 grudnia 2023, s. 1 [dostęp 2023-10-10].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paweł_Rowiński&oldid=75105337”