Paweł Walewski (ur. 1967) – polski lekarz, dziennikarz i publicysta[1]. Głównym tematem jego tekstów publicystycznych, reportaży i wywiadów są zagadnienia związane z systemem ochrony zdrowia, rynkiem leków oraz popularyzacją zdrowego stylu życia.

Paweł Walewski
Data urodzenia

1967

Zawód, zajęcie

lekarz, dziennikarz

Pracodawca

Polityka

Życiorys

edytuj

Edukacja

edytuj

Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Katowicach oraz studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego[2].

Praca zawodowa

edytuj

Od 1996 r. na stałe związany z tygodnikiem „Polityka[1][3], gdzie zatrudniony jest na stanowisku publicysty w dziale naukowym[4]. Ponadto współpracuje z prasą medyczną i miesięcznikami popularnozdrowotnymi. Publikował artykuły poświęcone tematyce zdrowotnej również w polskiej edycji „Playboya” i „Świecie Nauki”. Jest stałym felietonistą miesięcznika „Puls” Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie oraz był felietonistą miesięcznika „Gazeta Farmaceutyczna[2].

Nagrody związane z pracą dziennikarską

edytuj
  • 1983 – zdobywca I nagrody w konkursie prasowym tygodnika „Radar” na recenzję spektaklu Dziadów Konrada Swinarskiego w TVP.
  • 1993 – laureat II nagrody w konkursie na najlepsze publikacje prasowe z zakresu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych
  • 1996 – zdobywca III miejsca w konkursie dziennikarskim poświęconym tematyce HIV/AIDS.
  • 2002 – został uhonorowany przez Kapitułę „Gazety Farmaceutycznej” nagrodą „Złote Pióro Farmacji” – za rzetelność i obiektywizm.
  • 2003:
    • wyróżnienie Europejskiej Szkoły Onkologii w pierwszej edycji ogólnoświatowego konkursu prasowego, promującego rzetelność i wartości informacyjne w dziennikarstwie onkologicznym, za: „wiarygodne informowanie o postępach w zapobieganiu nowotworom oraz o badaniach naukowych w tej dziedzinie”;
    • tytuł „Osobowość Roku w Ochronie Zdrowia” nadany przez Kapitułę Nagrody „Sukces Roku” pod patronatem ministra zdrowia w kategorii media;
    • nagrodę Grand Press w kategorii dziennikarstwo specjalistyczne za tekst opublikowany w „Polityce”: Z witką w berecie, w której w humorystycznej formie przedstawiona została opowieść o cudzie życia – plemniku[5].
  • 2005:
    • II nagroda w międzynarodowym konkursie prasowym „Embrace Award” – za tekst w „Polityce”: „To nie wstyd, to choroba” – o problemach nietrzymania moczu;
    • I nagroda i tytuł „Rzecznik Chorych na Raka” w ogólnopolskim konkursie na najlepsze publikacje z zakresu onkologii;
    • nominacja do nagrody Grand Press 2005 w kategorii publicystyka za tekst w „Polityce”: „Prawdę mówiąc”, analizujący problem lekarzy nie potrafiących rozmawiać z pacjentami o chorobie i śmierci;
  • 2007:
    • nagroda Zaufania Złoty OTIS w kategorii „Media i zdrowie” za publikacje związane z naukami medycznymi, perspektywami i dniem powszednim polskiej służby zdrowia oraz za podejmowanie ważnych społecznie tematów związanych z profilaktyką i wiedzą zdrowotną.
    • główna nagroda Europejskiej Szkoły Onkologii – The Best Cancer Reporter Award za rok 2007. Nagroda promuje rzetelność i wartości informacyjne tekstów na temat raka;
    • nagroda im. Eugeniusza Kwiatkowskiego przyznana przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich za tekst opublikowany w „Polityce”: Operacja prywatyzacja, wszechstronnie i rzetelnie przedstawiający temat prywatyzacji szpitali, w kontekście stanu służby zdrowia i rynku ubezpieczeń społecznych[6].
  • 2008:
    • I nagroda w Europejskim Konkursie Stowarzyszenia Niemieckich Dziennikarzy Medycznych za tekst „Gorycz zwycięstwa” (Polityka 13/2007) o zmaganiach pacjentów z chorobą nowotworową;
    • nominacja do nagrody Grand Press w kategorii dziennikarstwo specjalistyczne (za tekst napisany wspólnie z Edytą Gietką Obietnice i kłamstwa nadziei);
    • odznaczony Czerwoną Kokardką[7];
  • 2009:
    • I nagroda w ogólnopolskim konkursie „Oczy Otwarte” w kategorii Najlepszy Artykuł za tekst „Pod opuszkami” (o niewidomych, którzy poznają świat zmysłem dotyku)[8];
  • 2022:
    • nagroda główna w kategorii prasa i tytuł „Dziennikarz Medyczny roku 2021” w konkursie Stowarzyszenia „Dziennikarze dla Zdrowia” za artykuły opublikowane w roku 2021 związane ze zdrowiem i epidemią covid-19, a w szczególności teksty poruszające zagadnienia: otyłości, szczepienia ciężarnych kobiet oraz procederu sprzedaży fałszywego suplementu diety na raka[1].

Publikacje

edytuj

Jest autorem i współautorem artykułów, które zostały opublikowane w czasopismach oraz autorem i współautorem publikacji książkowych m.in.:

  • Kapryśna wątroba. Co zagraża wątrobie, jak ją chronić, jak leczyć, wyrok czy tylko choroba, kłopoty z żółcią, bezpieczna apteka (1996, współautor z K. Sułek; przedmowa i przepisy dietetyczne H. Ciborowska)[9],
  • Jak jeść bez lęku i stresów? (Wydawnictwo Polityka, 2013).

Przypisy

edytuj
  1. a b c Paweł Walewski z nagrodą w konkursie Stowarzyszenia Dziennikarze dla Zdrowia. polityka.pl. [dostęp 2022-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-14)]. (pol.).
  2. a b Nie zmienimy prawa, zmieniajmy mentalność - suplement diety. nazdrowie.pl. [dostęp 2022-02-25]. (pol.).
  3. Paweł Walewski - lista artykułów. Polityka (tygodnik). [dostęp 2014-01-21]. (pol.).
  4. Redakcja Polityki. Polityka (tygodnik). [dostęp 2014-01-21]. (pol.).
  5. Grand Press 2003. old.grandpress.press.pl. [dostęp 2021-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-21)]. (pol.).
  6. Nagrody SDP 2007. sdp.pl. [dostęp 2022-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-10)]. (pol.).
  7. Czerwona Kokardka w Polsce na stronie Krajowego Centrum ds. AIDS. aids.gov.pl. [dostęp 2012-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 grudnia 2012)].
  8. Press: Cezary Galek zdobył Grand Prix konkursu Oczy Otwarte 2009. [dostęp 2009-12-18].
  9. Walewski, Paweł (1967-). bn.org.pl. [dostęp 2022-02-14]. (pol.).