Pelecanoidesrodzaj ptaków z rodziny burzykowatych (Procellariidae).

Pelecanoides[1]
Lacépède, 1799[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – nurzec peruwiański (P. garnotii)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

rurkonose

Rodzina

burzykowate

Rodzaj

Pelecanoides

Typ nomenklatoryczny

Procellaria urinatrix J.F. Gmelin

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące na wodach morskich półkuli południowej[8][9].

Charakterystyka

edytuj

Długość ciała 18–25 cm, rozpiętość skrzydeł 30–38 cm; masa ciała 86–213 g[10].

Odżywiają się przede wszystkim planktonem, głównie drobnymi skorupiakami, takimi jak kryl, widłonogi i obunogi.

Gniazdują kolonijnie na wyspach. W koloniach lęgowych prowadzą nocny tryb życia. Składają jedno jajo do nory wykopanej w ziemi. Pisklę przez długi czas pozostaje w norze pod opieką dorosłych (45–60 dni).

Nurzec mały i nurzec czarnoskrzydły są jednymi z najliczniejszych gatunków ptaków morskich. Ich populacje ocenia się na kilka milionów par.

Systematyka

edytuj

Etymologia

edytuj
  • Pelecanoides: gr. πελεκαν pelekan, πελεκανος pelekanos „pelikan”; -οιδης -oidēs „przypominający”[11].
  • Haladroma: gr. ἁλαδρομος haladromos „wyścig nad morzem”, od ἁλς hals, ἁλος halos „morze”; -δρομος -dromos „biegający”, τρεχω trekhō „biegać”[11]. Gatunek typowy: Procellaria urinatrix J.F. Gmelin, 1789.
  • Onocralus: autor nie wyjaśnił pochodzenia nazwy rodzajowej; łac. onocrotalus „pelikan”, od gr. ονοκροταλος onokrotalos „pelikan”[11]. Gatunek typowy: Procellaria urinatrix J.F. Gmelin, 1789.
  • Puffinuria: zbitka wyrazowa nazw rodzajów: Puffinus Brisson 1760 (burzyk) i Uria Brisson, 1760 (nurzyk)[11]. Gatunek typowy: Puffinuria garnotii Lesson & Garnot, 1828.
  • Porthmornis: gr. πορθμος porthmos „ciasny, wąskie morze” (tj. Cieśnina Magellana), od πορος poros „ciasny”; ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”[11]. Gatunek typowy: Puffinuria garnotii magellani Mathews, 1912.
  • Pelagodyptes: gr. πελαγος pelagos „morze”; δυπτης duptēs „nurek”, od δυπτω duptō „nurkować”[11]. Gatunek typowy: Pelecanoides georgicus Murphy & Harper, 1916.

Podział systematyczny

edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[12]:

Przypisy

edytuj
  1. Pelecanoides, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. B.G. de Lacépède: Discours d’ouverture et de clôture du cours d’histoire naturelle, donné dans le Muséum national d’Histoire naturelle, l’an VII de la République, et tableaux méthodiques des mammifères et des oiseaux. Paris: Plassan, 1799, s. 13. (fr.).
  3. J.K.W. Illiger: Prodromus systematis mammalium et avium additis terminis zoographicis utriusque classis, eorumque versione germanica. Berolini: sumptibus C. Salfeld, 1811, s. 274. (łac.).
  4. C.S. Rafinesque: Analyse de la nature, or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l'auteur, 1815, s. 72. (fr.).
  5. R.-P. Lesson: Manuel d’ornithologie, ou description des genres et des principales espèces d’orseaux. Cz. 2. Paris: Roret, 1828, s. 392. (fr.).
  6. Murphy i Harper 1921 ↓, s. 503, 513.
  7. Murphy i Harper 1921 ↓, s. 503, 519.
  8. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-11-02]. (ang.).
  9. Diving-petrels (Pelecanoididae). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-09)]. (ang.).
  10. C. Carboneras: Family Pelecanoididae (Diving-petrels). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992, s. 278. ISBN 84-87334-10-5. (ang.).
  11. a b c d e f Etymologia za: James A. Jobling: The Key to Scientific Names. [w:] Birds of the World [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2021. (ang.).
  12. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Procellariidae Leach, 1820 - burzykowate - Petrels & Shearwaters (Wersja: 2021-10-10). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-11-02].

Bibliografia

edytuj